വിക്രമിൻ്റെ കുറ്റസമ്മതത്തോടെ നാട്ടുകാർ ഒരു വലിയ ആശ്വാസത്തിൽ എത്തിച്ചേർന്നിരുന്നു.
പോലീസ് ഒരു ‘കൊ. ല. യാളി’യെ പിടിച്ചു എന്ന വിശ്വാസം മേൽക്കടവൂരിന് താത്കാലിക സമാധാനം നൽകി.
ഡിറ്റക്ടീവ് വിജയനും എസ്.ഐ. വാസുദേവനും തങ്ങളുടെ രീതി ശരിയായിരുന്നു എന്ന് വിശ്വസിച്ചു.
പോലീസ് സ്റ്റേഷനിലെ ഇരുണ്ട സെല്ലിൽ വിക്രം വേദനയോടെ കിടന്നു. അവൻ കുറ്റം സമ്മതിച്ചത് മർദ്ദനം സഹിക്കാനാവാതെയാണ്.
രതീഷ് മേനോൻ മാത്രം അതൊരു വഞ്ചനയായി കണ്ടു. വിക്രമിൻ്റെ കള്ളമൊഴിയിൽ തൃപ്തനാകാതെ, രതീഷ് രഹസ്യമായി പഴയ കേസ് ഫയലുകൾ വീണ്ടും പഠിക്കാൻ തുടങ്ങി.
കൊ, ലപാതകങ്ങൾ നടന്നതിൻ്റെ പാറ്റേൺ, ഇരകൾ ചുവന്ന വസ്ത്രം ധരിച്ചിരുന്നത്, മഴയുള്ള രാത്രികൾ – ഇതെല്ലാം യാദൃച്ഛികമല്ലെന്ന് രതീഷിന് ഉറപ്പായിരുന്നു.
അയാൾ കൊ. ലയാളി ഉപേക്ഷിച്ച സി..ഗരറ്റ് കുറ്റിയുടെ ലാബ് റിപ്പോർട്ടിനായി കാത്തിരുന്നു.
രതീഷിൻ്റെ നിയമത്തിലധിഷ്ഠിതമായ ചിന്തകൾ അയാളെ ഉറക്കമില്ലാത്തവനാക്കി. യഥാർത്ഥ കുറ്റവാളി പുറത്ത് സ്വതന്ത്രനായി നടക്കുന്നുണ്ടെങ്കിൽ, അവൻ അടുത്ത ഇരയെ തേടും….
*************
ശനിയാഴ്ച രാത്രി, കനത്ത മഴ പെയ്യാൻ തുടങ്ങി. ശക്തമായ ഇടിമിന്നലോടുകൂടിയ മഴ മേൽക്കടവൂർ ഗ്രാമത്തെ മുഴുവൻ ഇരുട്ടിലാഴ്ത്തി.
രതീഷിൻ്റെ നെഞ്ചിൽ ഒരു ഭയം അലയടിച്ചു.
മഴ… ഇര… ചുവന്ന വസ്ത്രം…
അവൻ ഉടൻതന്നെ ഡിറ്റക്ടീവ് വിജയൻ്റെ മുറിയിലേക്ക് ഓടിച്ചെന്നു.
“സാർ, നമുക്കൊരു പ്രശ്നമുണ്ട്. മഴ വീണ്ടും തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. കൊ. ലയാളി വീണ്ടും വരാൻ സാധ്യതയുണ്ട്,” രതീഷ് കിതച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
വിജയൻ ചിരിച്ചു. “രതീഷ്, നീയൊരുപാട് സിനിമ കാണുന്നത് കുറയ്ക്കണം. കൊ. ലയാളി സെല്ലിൽ ഉണ്ട്. ശാന്തമായി ഉറങ്ങാൻ നോക്ക്.”
“ഇല്ല സാർ, വിക്രം അല്ല കൊ. ല. യാളി. അവനെ പിടിച്ചത് തെറ്റാണ്,” രതീഷ് വാദിച്ചു.
“നിർത്തടാ, നിൻ്റെ ശാസ്ത്രീയ ബുദ്ധി,” വിജയൻ കോപിച്ചു.
“വിക്രം സമ്മതിച്ച മൊഴിയുണ്ട്. കേസ് ക്ലോസ് ചെയ്തു. ഈ രാത്രിയിൽ നീ പുറത്തിറങ്ങി ഭ്രാ. ന്തൻമാരെപ്പോലെ കറങ്ങേണ്ട ആവശ്യമില്ല.”
നിസ്സഹായനായ രതീഷ് സ്റ്റേഷൻ വിട്ട് പുറത്തിറങ്ങി. മഴയത്ത്, അവൻ ഒറ്റയ്ക്ക്, തൻ്റെ കാറിൽ, കൊ..ലപാ. തകം നടക്കാൻ സാധ്യതയുള്ള ഒറ്റപ്പെട്ട സ്ഥലങ്ങളിൽ കറങ്ങി.
*************
ഞായറാഴ്ച പുലർച്ചെ. മഴ ചെറുതായി ശമിച്ചിരുന്നു.
മേൽക്കടവൂർ അങ്ങാടിക്ക് സമീപമുള്ള ഒരു ഒറ്റപ്പെട്ട നെൽവയലിൽ, കല്ല്യാണി എന്ന സ്ത്രീയുടെ മൃതദേഹം കണ്ടെത്തിയെന്ന വാർത്ത സ്റ്റേഷനിൽ എത്തി.
കല്ല്യാണി തലേന്ന് രാത്രി ചന്തയിൽ പോയി മടങ്ങുകയായിരുന്നു. അവർ ചുവന്ന നിറത്തിലുള്ള ഒരു സാരിയാണ് ധരിച്ചിരുന്നത്.
വിവരം അറിഞ്ഞതും പോലീസുകാർ അവിശ്വസനീയതയോടെ സെല്ലിലേക്ക് നോക്കി. വിക്രം ഇപ്പോഴും അവിടെ തന്നെയുണ്ട്.
ക്രൈം സീനിലെത്തിയപ്പോൾ, വിജയൻ്റെ മുഖം വിളറി. വാസുദേവൻ്റെ കണ്ണുകളിൽ ഭയം നിറഞ്ഞു. രതീഷിൻ്റെ മുഖത്ത് നിസ്സംഗതയായിരുന്നു. അവൻ്റെ ഊഹം ശരിയായിരിക്കുന്നു. പക്ഷേ, മറ്റൊരു നിരപരാധിക്ക് ജീവൻ നഷ്ടപ്പെട്ടു.
“നമ്മൾ… നമ്മൾ വലിയ തെറ്റാണ് ചെയ്തത്,” വാസുദേവൻ വിറച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
വിജയൻ രോഷത്തോടെ നിലവിളിച്ചു:
“ഈ തെളിവ് നശിപ്പിക്ക്! ആരാണ് ആദ്യം മൃ. തദേഹം കണ്ടത്? നാട്ടുകാരെ അകറ്റി നിർത്ത്!”
വിജയൻ്റെ പ്രൊഫഷണലിസം തകർന്നിരുന്നു. വിക്രമിനെ കുറ്റക്കാരനാക്കി താൻ ചെയ്ത തെറ്റ് മറച്ചുവെക്കാൻ അയാൾ ശ്രമിച്ചു.
“നമുക്ക് തെളിവുകളില്ലാതെ ഈ കേസ് തെളിയിക്കാൻ കഴിയില്ല, സാർ. മൂന്ന് കൊ. ലപാതകങ്ങൾ! ഇത് ഇനി ഒളിച്ചുവെക്കാൻ കഴിയില്ല,” രതീഷ് രോഷം അടക്കിപ്പിടിച്ച് പറഞ്ഞു.
“എനിക്കിപ്പോൾ വേണ്ടത് തെളിവല്ല, രതീഷ്! നീ ആ വിക്രമിൻ്റെ സെല്ലിൽ ചെന്ന് അവനെക്കൊണ്ട് പറയിക്ക്, ഇത് അവനാണ് ചെയ്തതെന്ന്! അവൻ പുറത്തുവന്നാണ് ഇതൊക്കെ ചെയ്തതെന്ന്!” വിജയൻ ഭ്രാന്തനെപ്പോലെ അലറി.
രതീഷ് ശാന്തതയോടെ മറുപടി പറഞ്ഞു: “അവൻ ചെയ്യാത്ത കുറ്റം വീണ്ടും സമ്മതിച്ചാൽ നിയമം ഞങ്ങൾക്ക് നേരെ തിരിയും. യഥാർത്ഥ കൊ. ലയാളി അവിടെ പുറത്തുണ്ട്. അവനെ പിടിക്കാൻ എൻ്റെ വഴിക്ക് എനിക്ക് പോയേ പറ്റൂ.”
*********
രതീഷ് പതിവുപോലെ കാൽപ്പാടുകൾ പരിശോധിക്കാൻ തുടങ്ങി. ചെളി നിറഞ്ഞ മണ്ണിൽ ഇത്തവണ അത് കൂടുതൽ വ്യക്തമായിരുന്നു: പാദത്തിൻ്റെ മുൻഭാഗത്ത് ഭാരം കേന്ദ്രീകരിച്ചിട്ടുള്ള അതേ കാൽപ്പാടുകൾ. അതിനടുത്ത്, വീണ്ടും, ആ വിദേശ നിർമ്മിത സി. ഗരറ്റ് കുറ്റി കിടന്നിരുന്നു.
വിക്രം കസ്റ്റഡിയിൽ ഇരിക്കുമ്പോൾ നടന്ന കൊ. ലപാതകം.
ഈ സമയത്താണ് കുട്ടപ്പൻ കോൺസ്റ്റബിൾ പരിഭ്രാന്തനായി രതീഷിൻ്റെ അടുത്ത് വന്നത്.
“സാർ, സ്റ്റേഷനിൽ നിന്ന് ഒരു ഫോൺകോൾ. ആരോ ഒരാൾ വിളിച്ചിട്ട്, ‘നിങ്ങളുടെ കൊ. ലയാളി ഇപ്പോഴും പുറത്ത് സ്വതന്ത്രനാണ്’ എന്ന് പറഞ്ഞ ശേഷം ഫോൺ കട്ട് ചെയ്തു. അത് ഒരു പുരുഷശബ്ദമായിരുന്നു, സാർ!”
പോലീസ് ഒരു കള്ളക്കൊ. ലയാളിയെ പിടിച്ചിരിക്കുകയാണെന്ന് കൊ. ലയാളിക്ക് അറിയാം. അവൻ പോലീസിനെ കളിയാക്കുന്നു!
രതീഷിൻ്റെ കണ്ണുകൾ ഇരുട്ടിൽ ജ്വലിച്ചു. നിയമപരമായ എല്ലാ വഴികളും അടഞ്ഞപ്പോൾ, അയാൾക്ക് മറ്റ് വഴികൾ തേടേണ്ടി വന്നു.
**************
വിക്രം കസ്റ്റഡിയിൽ ഇരിക്കുമ്പോൾ നടന്ന മൂന്നാം കൊ. ലപാ. തകം ഡിറ്റക്ടീവ് രതീഷ് മേനോനെയും എസ്.ഐ. വാസുദേവനെയും ഒരുപോലെ തകർത്തു. സത്യം പുറത്തുവന്ന നിമിഷമായിരുന്നു അത്: തങ്ങളുടെ വഴികൾ തെറ്റായിരുന്നു.
രതീഷ് മേനോൻ സ്റ്റേഷനിലെ പഴയ മേശയിൽ തളർന്നിരുന്നു. വാസുദേവൻ കോൺസ്റ്റബിൾ കുട്ടപ്പനൊപ്പം ദൂരേക്ക് നോക്കി പു. കവലിക്കുകയായിരുന്നു.
വാസുദേവൻ സിഗരറ്റ് വലിച്ചെറിഞ്ഞ് രതീഷിൻ്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നു.
“നോക്കൂ, രതീഷ്,” വാസുദേവൻ്റെ ശബ്ദത്തിൽ പതിവുള്ള ഗർവ്വ് ഉണ്ടായിരുന്നില്ല, നിസ്സഹായത മാത്രമായിരുന്നു.
“നിങ്ങളുടെ പുസ്തക നിയമങ്ങൾ കാരണം ഞാനാണ് തെറ്റുകാരനെന്ന് നിങ്ങൾ ചിന്തിക്കുന്നുണ്ടാകും. ഞാനൊരു സാധാരണ പോലീസുകാരനാണ്. എൻ്റെ രീതി ഇതാണ്. പക്ഷേ… ഈ കേസിൽ, ഞാനിപ്പോൾ സമ്മതിക്കുന്നു, എൻ്റെ വഴി തെറ്റായിരുന്നു.”
രതീഷ് തലയുയർത്തി അദ്ദേഹത്തെ നോക്കി.
“എൻ്റെ വഴിയും തെറ്റായിരുന്നു, എസ്.ഐ. വാസുദേവൻ. എൻ്റെ ശാസ്ത്രീയത മാത്രം ഈ കേസ് തെളിയിക്കാൻ പര്യാപ്തമായില്ല. ഞാൻ നിങ്ങളോടും വിജയൻ സാറിനോടും തർക്കിക്കുമ്പോൾ, യഥാർത്ഥ കൊ. ലയാളി വീണ്ടും പ്രവർത്തിക്കുകയായിരുന്നു. നിയമം പാലിക്കുമ്പോൾ ഒരു നിരപരാധി മ. രിച്ചു.”
വാസുദേവൻ നിശ്ശബ്ദനായി നിന്നു.
രതീഷ് തുടർന്നു: “ഇനി നമുക്ക് ഒരുമിച്ച് പോകാം. എൻ്റെ നിയമങ്ങളും നിങ്ങളുടെ നാട്ടുനടപ്പുകളും ഒരുമിച്ച് ഉപയോഗിക്കാം. പക്ഷേ, ഇനി കൈകളിൽ ലാത്തി വേണ്ട, വേണ്ടത് കണ്ണുകളിൽ സത്യം മാത്രം.”
“ഒറ്റക്കെട്ട്,” വാസുദേവൻ മറുപടി പറഞ്ഞു.
“വിജയൻ സാർ എന്ത് പറയുന്നു?”
വിജയൻ കേസിൽ നിന്ന് മാനസികമായി പിൻവാങ്ങിയിരുന്നു. താൻ ചെയ്ത തെറ്റ് അദ്ദേഹത്തെ അലട്ടുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
“വിജയൻ സാർ ഈ കേസിൽ നിന്ന് പിൻവലിയുന്നതാണ് നമുക്ക് നല്ലത്. അദ്ദേഹം നിയമത്തെയും സത്യത്തെയും മറികടക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. നമുക്ക് വേണ്ടത് സത്യമാണ്,” രതീഷ് തീർത്തുപറഞ്ഞു.
അങ്ങനെ, ശാസ്ത്രീയ തെളിവുകളിൽ വിശ്വസിക്കുന്ന നഗരത്തിലെ ഉദ്യോഗസ്ഥനും പ്രാദേശിക കാര്യങ്ങൾ അറിയുന്ന നാട്ടു പോലീസുകാരനും ചേർന്ന്, യഥാർത്ഥ കൊലയാളിയെ പിടിക്കാൻ അനൗദ്യോഗികമായ ഒരു അന്വേഷണ ടീമായി മാറി.
*************
രതീഷും വാസുദേവനും സ്റ്റേഷനിൽ മറ്റ് പോലീസുകാർ അറിയാതെ ഫയലുകൾ വീണ്ടും പരിശോധിച്ചു. അവർ കണ്ടെത്തിയ പ്രധാന പാറ്റേണുകൾ ഇവയായിരുന്നു:
- ചുവന്ന വസ്ത്രം: എല്ലാ ഇരകളും ചുവന്ന വസ്ത്രം ധരിച്ചവരായിരുന്നു.
- മഴ: എല്ലാ കൊ. ലപാതകങ്ങളും മഴയുള്ള രാത്രികളിൽ നടന്നു.
- ഏകാന്തത: ഇരകൾ എല്ലാവരും ഒറ്റപ്പെട്ട വയൽ പ്രദേശങ്ങളിലോ, ഭാരതപ്പുഴയുടെ തീരത്തോ വെച്ചാണ് ആക്രമിക്കപ്പെട്ടത്.
- സമയം: കൊ. ലപാ. തകങ്ങളെല്ലാം രാത്രി 8 മണിക്കും 10 മണിക്കും ഇടയിലാണ് സംഭവിച്ചത്.
- സിഗരറ്റ്: എല്ലാ ക്രൈം സീനുകളിലും ഒരേതരം വിദേശ നിർമ്മിത സി. ഗരറ്റ് കുറ്റികൾ.
“ഈ സിഗരറ്റ് കുറ്റിയാണ് എൻ്റെ പ്രധാന തുമ്പ്, എസ്.ഐ. വാസുദേവൻ. ഇത് ഇവിടെ സാധാരണയായി കിട്ടുന്ന ഒന്നല്ല,” രതീഷ് പറഞ്ഞു.
“ഇത് വലിക്കുന്ന ഒരാൾ ഇവിടെ അടുത്തൊന്നും സ്ഥിരതാമസമാക്കിയവനായിരിക്കില്ല, അല്ലെങ്കിൽ ഒരുപാട് പണമുള്ള ആളായിരിക്കണം,” വാസുദേവൻ ഊഹിച്ചു.
അങ്ങനെയിരിക്കെ, കുട്ടപ്പൻ കോൺസ്റ്റബിൾ ഒരു പുതിയ വിവരം കൊണ്ടുവന്നു.
“സാർ, ഈ കഴിഞ്ഞ മൂന്ന് കൊ. ലപാതകങ്ങൾ നടന്ന രാത്രികളിലും, ഭാരതപ്പുഴയ്ക്ക് അക്കരെ, മലമുകളിലെ ഒരു പഴയ റേഡിയോ നിലയത്തിൽ നിന്ന് പാട്ടുകൾ കേട്ടിരുന്നു എന്ന് ചില നാട്ടുകാർ പറയുന്നു.”
“പാട്ടുകളോ?” രതീഷ് സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു.
“അതെ സാർ, ആരോ അവിടെയിരുന്ന് പ്രണയ ഗാനങ്ങൾ കേൾക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നത്രേ. ഉച്ചത്തിലുള്ള പാട്ട് മഴയുടെ ശബ്ദത്തിൽ പോലും കേൾക്കാമായിരുന്നു,” കുട്ടപ്പൻ വിശദീകരിച്ചു.
കൊ. ലപാതകം നടക്കുമ്പോൾ ഒരു പ്രത്യേക തരം പാട്ട്! ഇത് കൊ. ലയാ. ളിയുടെ മാനസിക നിലയെക്കുറിച്ച് സൂചന നൽകുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
***************
വാസുദേവനും രതീഷും കുട്ടപ്പനുമായി ചേർന്ന് ആ റേഡിയോ നിലയത്തിലേക്ക് പോയി. അത് വർഷങ്ങളായി ഉപയോഗിക്കാതെ കിടക്കുന്ന, കാടുപിടിച്ച ഒരു കെട്ടിടമായിരുന്നു. അവിടെയുള്ള പൊടിയിൽ, അവർക്ക് പുതിയ കാൽപ്പാടുകൾ കണ്ടെത്താൻ കഴിഞ്ഞു. കൂടാതെ, ചുവരിനടുത്ത്, അവർ ആ കാൽപ്പാടുകളുടെ ഉടമസ്ഥൻ അടുത്തിടെ അവിടെ വന്ന് പോയതിൻ്റെ തെളിവായി, ഒഴിഞ്ഞുപോയ അതേ വിദേശ സിഗരറ്റ് പായ്ക്കറ്റ് കണ്ടെത്തി. അവിടെ, കല്ലുകൾ നിറഞ്ഞ തറയിൽ, വ്യക്തമല്ലാത്ത, എന്നാൽ പാദത്തിൻ്റെ മുൻഭാഗത്ത് മാത്രം ഭാരം കേന്ദ്രീകരിക്കുന്ന വിചിത്രമായ കാൽപ്പാടുകൾ പതിഞ്ഞിരുന്നു.
“ഇവനാണ്! നമ്മുടെ കൊലയാളി!” വാസുദേവൻ ദേഷ്യത്തോടെ മുഷ്ടി ചുരുട്ടി.
“ഇവൻ ഇവിടെയിരുന്ന് പാട്ടും കേട്ട്, മഴയും കാത്ത്, ഇരകളെ ലക്ഷ്യമിടുകയായിരുന്നു.”
രതീഷ് ആ കാൽപ്പാടുകൾ സൂക്ഷ്മമായി പരിശോധിച്ചു. അത് വേഗത്തിൽ നടക്കുന്നതോ ഓടുന്നതോ ആയ ഒരാളുടേതാണ്. അതോടൊപ്പം, അവൻ റേഡിയോ നിലയത്തിൻ്റെ ജനലിലൂടെ താഴേക്ക് നോക്കി.
കൃത്യമായി, മൂന്ന് കൊ, ലപാ, തകങ്ങൾ നടന്ന സ്ഥലങ്ങളും അവിടേക്ക് നോക്കിയാൽ കാണാം!
കൊ. ല. യാളി പോലീസുകാരുമായി ഒരു മത്സരം കളിക്കുകയായിരുന്നു.
തുടരും…