പാലക്കാട് ജില്ലയിലെ ഒരു ഉൾഗ്രാമമായ മേൽക്കടവൂർ. ഗ്രാമത്തിന്റെ ശാന്തതയെ തഴുകിയൊഴുകുന്ന ഭാരതപ്പുഴയും, നെൽവയലുകളും, അതിനപ്പുറം തെളിഞ്ഞു കാണുന്ന പശ്ചിമഘട്ട മലനിരകളും ചേർന്ന് വരച്ചുവെച്ച ഒരു ചിത്രം പോലെയായിരുന്നു ആ നാട്.
എന്നാൽ, 1980-കളുടെ അവസാനത്തോടെ, ആ സൗന്ദര്യത്തിന് മേൽ ഇരുട്ടിന്റെ ഒരു കറുത്ത പാട വീണു.
*************
1987 ഒക്ടോബർ മാസം. മേൽക്കടവൂരിനെ നടുക്കിക്കൊണ്ട് ഒരു വാർത്ത പരന്നു. ഗ്രാമത്തിലെ സാധാരണക്കാരിയായ ഒരു യുവതിയെ വയലരികിൽ മരിച്ച നിലയിൽ കണ്ടെത്തിയിരിക്കുന്നു. അത് ഒരു കൊ. ലപാ. തകമായിരുന്നു. ക്രൂരമായ ലൈം. ഗി. ക അതിക്രമത്തിന് ശേഷം കഴുത്തിൽ ഷാൾ മുറുകി മരിച്ച നിലയിൽ. ആ ഗ്രാമം അതുവരെ കണ്ടിട്ടില്ലാത്തത്ര ഭീ. കരമായ ഒരു സംഭവം.
കേസ് അന്വേഷിക്കാൻ ആദ്യം എത്തുന്നത് അവിടുത്തെ പ്രാദേശിക സബ് ഇൻസ്പെക്ടർ എസ്.ഐ. വാസുദേവൻ ആണ്.
വാസുദേവൻ, നെഞ്ചിൽ കാക്കിയും കയ്യിൽ അധികാരവും ഉണ്ടെങ്കിലും, ശാസ്ത്രീയമായ തെളിവുകളെക്കാൾ, “പൊതുബുദ്ധി”യും “കരുത്തും” ആണ് ഒരു കേസ് തെളിയിക്കാൻ വേണ്ടതെന്ന് ഉറച്ചു വിശ്വസിക്കുന്ന ഒരു പോലീസുകാരനാണ്.
കാര്യങ്ങൾ പെട്ടെന്ന് ഒതുക്കിത്തീർക്കാനാണ് അദ്ദേഹത്തിന് താൽപ്പര്യം. സംശയമുള്ള ആരെ കണ്ടാലും ലാത്തിയും കായികബലവും ഉപയോഗിച്ച് സത്യം പുറത്തുകൊണ്ടുവരാൻ ശ്രമിക്കുന്ന നാട്ടുപോലീസ് ശൈലിയാണ് അദ്ദേഹത്തിന്റേത്.
വയലരികിൽ, മൃതദേഹത്തിന് അടുത്ത് നിന്നുകൊണ്ട് വാസുദേവൻ തന്റെ സഹായിയായ കോൺസ്റ്റബിൾ കുട്ടപ്പനോട് പറഞ്ഞു: “കുട്ടപ്പാ, ഇത് കണ്ടില്ലേ? നാട്ടിലുള്ള ഏതെങ്കിലും തെ. ണ്ടി കാണിച്ചതാ. നാണംകെട്ടവന്മാർ! ഇന്നാട്ടിൽ ഇങ്ങനെയൊരു പണി നടക്കില്ല. കണ്ടവരെ ഉടനെ പൊക്കണം.”
മൃ. ത. ദേഹം കിടന്നിരുന്ന സ്ഥലം മഴയും ചെളിയും കാരണം ആകെ കുഴഞ്ഞ് പോയിരുന്നു. ശാസ്ത്രീയമായ പരിശോധനകൾക്ക് സാധ്യതകളില്ല.
തെളിവുകൾ സംരക്ഷിക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ച് വാസുദേവന് ഒരു ധാരണയുമില്ലായിരുന്നു. നാട്ടുകാരുടെ കൂട്ടം അവിടേക്ക് ഇരച്ചു കയറി. അതിലൂടെ നിരവധിയായ കാൽപ്പാടുകൾ പതിഞ്ഞു.
*****************
സംഭവം മാധ്യമശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടതോടെ, നഗരത്തിൽ നിന്ന് കൂടുതൽ മികച്ച അന്വേഷണ ഉദ്യോഗസ്ഥൻ എത്താൻ തീരുമാനമായി.
അങ്ങനെയാണ്, തലസ്ഥാന നഗരിയിലെ സിറ്റി ക്രൈം ബ്രാഞ്ചിലെ ഡിറ്റക്ടീവ് രതീഷ് മേനോൻ മേൽക്കടവൂരിലേക്ക് എത്തുന്നത്.
രതീഷ്, പുസ്തകങ്ങളിലും നിയമത്തിലും ശാസ്ത്രീയ മാർഗ്ഗങ്ങളിലും വിശ്വസിക്കുന്ന, തികച്ചും പ്രൊഫഷണലായ ഒരു യുവ പോലീസ് ഓഫീസറാണ്.
ചെളി നിറഞ്ഞ വയലിൽ, മരിച്ച യുവതിയുടെ കാൽപ്പാടുകളും കൊ. ലയാളിയുടെ കാൽപ്പാടുകളും തിരയുന്ന എസ്.ഐ. വാസുദേവന്റെ കാഴ്ചയിലേക്ക് രതീഷ് കടന്നുവന്നു.
“ഇതാണ് മരിച്ച പെൺകുട്ടി, സർ,” കുട്ടപ്പൻ വിറയലോടെ പറഞ്ഞു.
“എസ്.ഐ. വാസുദേവൻ അകത്ത് ചോദ്യം ചെയ്യലിലാണ്.”
രതീഷ് ചുറ്റും നോക്കി. തിരക്കിലായ നാട്ടുകൂട്ടം, സംരക്ഷിക്കപ്പെടാതെ നശിച്ചുപോയേക്കാവുന്ന തെളിവുകൾ…അദ്ദേഹത്തിന് ദേഷ്യം വന്നു.
“നിങ്ങൾ എന്തിനാണ് ഇവിടെ ഇത്രയും ആൾക്കൂട്ടത്തെ കയറ്റിവിട്ടത്? ഇത് ഒരു ക്രൈം സീനാണ്! എത്ര തെളിവുകളാണ് നിങ്ങൾ നശിപ്പിച്ചത്?” രതീഷിന്റെ ശബ്ദം കനത്തു.
“അതൊക്കെ ശരിയാണ് സാർ,” വാസുദേവൻ ചോദ്യം ചെയ്യൽ മുറിയിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങിവന്നു.
“പക്ഷേ ഇവിടെ, വയസ്സാം കാലത്ത് പുസ്തകത്തിൽ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നതുപോലെയുള്ള ശാസ്ത്രമൊന്നും നടക്കില്ല. ഞാൻ ഒരാളെ പിടിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇയാളാരിക്കും, ഒരു മുടന്തൻ. ആളെ ത. ല്ലി. യാൽ സത്യം ഉടനെ പുറത്തുവരും. അതിനാണ് ഇവിടെ സമയം.”
“തല്ലി സത്യം പുറത്തുകൊണ്ടുവരാൻ ഇത് സിനിമയല്ല, എസ്.ഐ. വാസുദേവാ,” രതീഷ് തണുപ്പായി മറുപടി പറഞ്ഞു.
“ഞാൻ ഈ കേസ് ഏറ്റെടുക്കുന്നു. നിയമം അനുസരിച്ചുള്ള അന്വേഷണമാണ് ഇനി ഇവിടെ നടക്കാൻ പോകുന്നത്.”
ഇങ്ങനെ, ശാസ്ത്രീയ തെളിവുകളിൽ വിശ്വസിക്കുന്ന നഗരത്തിലെ പോലീസ് ഉദ്യോഗസ്ഥനും, തദ്ദേശീയമായ വഴികളിൽ ആശ്രയിക്കുന്ന ഗ്രാമീണ പോലീസുകാരനും തമ്മിലുള്ള സംഘർഷത്തിന്റെ ആദ്യ വിത്ത് ആ പാലക്കാടൻ താഴ്വരയിൽ പാകി.
ഇരുവരുടെയും രീതികൾ വിഭിന്നമാണ്. അവർക്ക് മുന്നിൽ, അടുത്ത മഴയോടെ മാഞ്ഞുപോകാൻ സാധ്യതയുള്ള ഒരു തുമ്പുമാത്രം ബാക്കിയാണ്. അതായത്, കൊലയാളിയുടെ കാൽപ്പാടുകൾ…
**************
ചോദ്യം ചെയ്യൽ മുറിയിലെ ബഹളം പുതിയ സ്റ്റേഷൻ ഹൗസ് ഓഫീസറായ രതീഷ് മേനോനും (ഡിറ്റക്ടീവ്) പ്രാദേശിക എസ്.ഐ. വാസുദേവനും തമ്മിലുള്ള അധികാര വടംവലി മേൽക്കടവൂർ പോലീസ് സ്റ്റേഷനിൽ പരസ്യമായി നടന്നു.
വാസുദേവൻ പിടികൂടി ചോദ്യം ചെയ്യുന്നയാൾ രാമൻ എന്ന, ഒരു കൈക്ക് സ്വാധീനക്കുറവുള്ള സാധുവായ തൊഴിലാളിയായിരുന്നു.
“ഇവനാണ് സാർ, ഇവൻ്റെ ഒരു കൈക്ക് വയ്യ. കൃത്യം നടന്ന സ്ഥലത്ത് കണ്ട മുടന്തൻ കാൽപ്പാടുമായി ഇവന് ബന്ധമുണ്ട്,” വാസുദേവൻ രതീഷിനോട് ആജ്ഞാശൈലിയിൽ പറഞ്ഞു.
ചോദ്യം ചെയ്യൽ മുറിയിൽ രതീഷ് പ്രവേശിക്കുമ്പോൾ, രാമൻ ഭയം കാരണം വിറയ്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. വാസുദേവനും കോൺസ്റ്റബിൾ കുട്ടപ്പനും ചേർന്ന് രാമനെ ശാ. രീരികമായി ഉപദ്രവിക്കാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു.
“നിർത്തൂ, എസ്.ഐ. വാസുദേവൻ! എന്ത് തെളിവിൻ്റെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണ് നിങ്ങൾ ഈ പൗരനെ മർദ്ദിക്കുന്നത്?” രതീഷിൻ്റെ ശബ്ദം മുറിയിൽ മുഴങ്ങി.
“തെളിവോ? സാറിന് കിഴക്ക് വടക്ക് തിരിച്ചറിയാൻ വയ്യെങ്കിൽ ഞങ്ങൾ ഇവിടെ സത്യം പുറത്തുകൊണ്ടുവരും! ഇയാൾ സമ്മതിക്കും, സാറേ,”
വാസുദേവൻ അൽപ്പം ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞു.
രതീഷ് മേനോൻ ശാന്തതയോടെ രാമൻ്റെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങി.
“രാമൻ, നിങ്ങൾക്ക് കൃത്യം നടന്ന രാത്രി എവിടെയായിരുന്നു എന്ന് ഓർമ്മയുണ്ടോ?”
ഭയം കാരണം രാമൻ ഉത്തരം പറയാൻ പാടുപെട്ടു.
“ഞാൻ… ഞാൻ അന്ന് പണി കഴിഞ്ഞു വീട്ടിലെത്തി, അമ്മയുടെ കൂടെയായിരുന്നു, സാർ.”
വാസുദേവൻ: “കള്ളം! ഇവൻ പറയുന്നതൊന്നും വിശ്വസിക്കരുത്, സാർ. തല്ലിയാലേ വായിൽ നിന്ന് സത്യം വരൂ.”
രതീഷ്: “എസ്.ഐ., നിങ്ങളുടെ ഈ രീതി കാരണം നിരവധി നിരപരാധികൾ ശിക്ഷിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. ശാസ്ത്രീയ തെളിവുകൾ ഇല്ലാതെ ഒരു വിരലനക്കം പോലും പാടില്ല. ഈ കേസ് ഞാൻ കൈകാര്യം ചെയ്യും. നിങ്ങൾ പുറത്തുപോവുക.”
വാസുദേവൻ്റെ മുഖം ദേഷ്യം കൊണ്ട് ചുവന്നു. എങ്കിലും മേലുദ്യോഗസ്ഥൻ്റെ കൽപ്പന ധിക്കരിക്കാൻ കഴിയാതെ അദ്ദേഹം പുറത്തേക്ക് പോയി.
രതീഷിൻ്റെ പ്രൊഫഷണൽ രീതികളും, പുസ്തക നിയമങ്ങളോടുള്ള അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ അമിതമായ ആശ്രിതത്വവും വാസുദേവന് സഹിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.
*******************
രാമനെ വിട്ടയച്ച ശേഷം, രതീഷ് കുട്ടപ്പനെയും കൂട്ടി വീണ്ടും വയൽ പ്രദേശത്തേക്ക് പോയി.
“കുട്ടപ്പാ, ഇവിടെ കണ്ട കാൽപ്പാടുകൾ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നോ? അത് രാമൻ്റേതുപോലെ ഒരു വൈകല്യമുള്ള ഒരാളുടെതല്ല,” രതീഷ്, വയലിലെ ചെളിയിലേക്ക് ശ്രദ്ധിച്ചു നോക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“ഈ കാൽപ്പാടുകൾക്ക് ഒരു പ്രത്യേകതയുണ്ട്. പാദത്തിൻ്റെ മുൻഭാഗം മാത്രം ഉപയോഗിച്ച് വേഗത്തിൽ ഓടിയതിൻ്റെ പാടുകളാണിത്. അയാൾ മുടന്തനല്ല, നടപ്പിൽ ഒരു വൈകല്യമില്ലാത്തവനാണ്. ഈ മുടന്തൻ എന്ന ഐഡിയ വാസുദേവൻ്റെ വെറും ഊഹമാണ്.”
കുട്ടപ്പൻ പേടിയോടെ രതീഷിനെ നോക്കി. “അങ്ങനെയാണെങ്കിൽ സാർ, ആ കാൽപ്പാടുകൾ കൃത്യം നടന്ന ദിവസം മാത്രമേ കണ്ടിട്ടുള്ളൂ. പിന്നീട് ആരും ഇവിടെ വന്നിട്ടില്ല.”
“കൃത്യമായി ഒരു പാറ്റേൺ ഉണ്ട്,” രതീഷ് ഓർത്തെടുത്തു.
“കൊലയാളിയുടെ ശരീരഭാരം കൂടുതൽ പാദത്തിൻ്റെ മുൻഭാഗത്താണ് കേന്ദ്രീകരിച്ചിരിക്കുന്നത്. ഇയാൾ അധികം നടക്കുകയോ, ഓടുകയോ ചെയ്യുന്ന ഒരാളായിരിക്കണം. ഒരു കായികതാരം പോലെയോ, അതല്ലെങ്കിൽ ഒരു സൈക്കിളിൽ കൂടുതലായി സഞ്ചരിക്കുന്ന ആളോ ആകാം.”
അവർ തെളിവുകൾ ശേഖരിക്കുമ്പോൾ, മറ്റൊരു ഞെട്ടിക്കുന്ന വാർത്ത എത്തി.
അടുത്ത ഇര……
ഭാരതപ്പുഴയുടെ തീരം ഇരുട്ട് വീഴുന്നതിനു മുൻപ്, അടുത്തുള്ള പൂപ്പാറ തോട്ടത്തിൽ, സമാനമായ രീതിയിൽ മറ്റൊരു യുവതിയുടെ മൃതദേഹം കണ്ടെത്തിയിരിക്കുന്നു.
ഭാരതപ്പുഴയുടെ തീരത്തോട് ചേർന്ന, ഒറ്റപ്പെട്ട സ്ഥലമായിരുന്നു അത്.
പുതിയ ക്രൈം സീൻ പഴയതിനേക്കാൾ ഭീ. കരമായിരുന്നു. കൃത്യം നടന്ന രീതി, ഇരയെ ലൈം. ഗി. കമായി ഉപദ്രവിച്ച ശേഷം ഷാൾ ഉപയോഗിച്ച് കഴുത്ത് ഞെരിച്ച് കൊ. ല. പ്പെ. ടുത്തിയത്—എല്ലാം ആദ്യ കൊ. ല. പാ. തകത്തിൻ്റെ തനിയാവർത്തനം.
രതീഷിൻ്റെ പ്രൊഫഷണലിസം അവിടെ തകർന്നു. ഒരു കൊ. ല. പാ. തകം പോലും ശാസ്ത്രീയമായി തെളിയിക്കാൻ സാധിക്കും മുൻപ് അടുത്തൊന്ന്! ഇത് ഒറ്റപ്പെട്ട സംഭവമല്ല, ഒരു പരമ്പരക്കൊലയാളിയാണ് (Serial Killer).
വാസുദേവൻ ഈ പുതിയ ക്രൈം സീനിലേക്ക് ഓടിയെത്തി. രതീഷിനെ പരിഹസിക്കുന്ന സ്വരത്തിൽ അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: “കണ്ടോ സാർ, നിങ്ങളുടെ ശാസ്ത്രവും നിയമവും ഇവിടെ വെച്ച് തോറ്റുപോയി. ആ രാമനെ അന്ന് തന്നെ ത. ല്ലിക്കൊ. ന്നാൽ അടുത്ത കൊ. ല നടക്കില്ലായിരുന്നു! ഇനിയെങ്കിലും ഞങ്ങൾ പറയുന്നതുപോലെ ഇവിടെ കാര്യങ്ങൾ നടക്കട്ടെ.”
രതീഷിന് മറുപടി ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ആദ്യത്തെ കേസ് കൈകാര്യം ചെയ്തതിലെ പാളിച്ചകൾ മൂലം, കൊ. ലയാ. ളിക്ക് അടുത്ത ഇരയെ തേടാൻ സമയം നൽകിയത് തൻ്റെ പിടിവാശിയായിരുന്നോ എന്ന് രതീഷ് സംശയിച്ചു.
രതീഷ് മേനോൻ, കൈയ്യിലുള്ള ഫ്ലാഷ്ലൈറ്റ് വെളിച്ചത്തിൽ, മൃ. ത. ദേഹത്തിൻ്റെ അടുത്ത് കിടന്നിരുന്ന മണ്ണിൽ വീണ്ടും കാൽപ്പാടുകൾ തിരഞ്ഞു. ഇത്തവണ, അയാൾ കൂടുതൽ ശ്രദ്ധിച്ചു. കാൽപ്പാടുകൾ വ്യക്തമായിരുന്നു. അതിനോടൊപ്പം ഒരു പ്രത്യേകതരം സിഗരറ്റ് കുറ്റിയും മണ്ണിൽ പുതഞ്ഞുകിടന്നിരുന്നു.
അത് കൊ. ല. യാളിയുടേതാണോ?
രതീഷിൻ്റെയും വാസുദേവൻ്റെയും വഴികൾ തമ്മിൽ അകലുമ്പോഴും, കൊ. ലയാ. ളി ഇരുട്ടിൻ്റെ മറവിൽ അടുത്ത ഇരയെയും കാത്ത് ഈ പാലക്കാടൻ താഴ്വരയിൽ ഉണ്ട് എന്ന യാഥാർത്ഥ്യം അവരെ ഭയപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ടിരുന്നു…..
തുടരും……