മുന്നോട്ട് ഒരടി പോലും നീങ്ങാൻ കഴിയാതെ നിസ്സഹായ ആയി നിന്ന അവളുടെ മൗനം ബാലഹീനതയായി കണ്ട അയാൾ…

ശബ്ദം…

Story written by Sarath Lourd Mount

===========

ഏത് നശിച്ച സമയത്താണോ ആവോ  സമ്മതിക്കാൻ തോന്നിയത്…..

ഓഫീസിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങിയപ്പോൾ പറഞ്ഞതിലും വൈകിയതിന്റെ അമർഷത്തിൽ ശീതൾ വെറുതെയെങ്കിലും പിറുപിറുത്തു.

കൂടെ ജോലി ചെയ്യുന്ന ചേച്ചിക്ക് വയ്യാത്തത് കൊണ്ട് അവരുടെ ഓവർ ടൈം ഡ്യൂട്ടി ഏറ്റെടുക്കുകയായിരുന്നു, എന്നാൽ തീർന്നപ്പോൾ വിചാരിച്ചതിലും ഏറെ വൈകി…

ഉള്ളിൽ അങ്ങനെ ഓരോന്ന് ചിന്തിച്ച്  അവൾ ബസ്റ്റോപ്പിലേക്ക് നടന്നു, നഗരത്തിൽ നിന്ന് കുറച്ചു മാറിയുള്ള ഇടത്തേക്ക് ആയത് കൊണ്ട് തന്നെ   ഇനി ഒരേ ഒരുവണ്ടിയെ ഇന്ന് ആ റൂട്ടിലേക്ക് ഉള്ളു, ബസ് സ്റ്റോപ്പിൽ നിൽകുന്ന ഏറെക്കുറെ പേരും  ആ വണ്ടിക്ക് വേണ്ടി കാത്ത് നിൽക്കുന്നവരാണ്…അവരിൽ ഒരാളായി  ശീതളും സ്ഥാനം പിടിച്ചു…

കുറച്ചു നേരത്തെ മടുപ്പിക്കുന്ന കാത്തിരിപ്പിനൊടുവിൽ വണ്ടി വന്നപ്പോൾ അത് വരേണ്ടിയിരുന്നില്ല എന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി, അത്രയ്ക്കും തിരക്കായിരുന്നു അതിനുള്ളിൽ, എന്നാൽ വീട്ടിലേക്ക് പോകാൻ ഈ സമയത്ത് ഇനി വേറെ വണ്ടി ഇല്ലാത്തതിനാൽ  തിരക്കിനിടയിൽ കൂടി എങ്ങനെയോ അവളും ഉള്ളിലേക്ക് കടന്നു, വാതിലിനടുത്ത് നിന്ന് കുറച്ച് മുന്നിലേക്ക് നീങ്ങി അവൾ നിൽപ്പുറപ്പിച്ചു.

വണ്ടി നീങ്ങിത്തുടങ്ങിയപ്പോൾ മുന്നിലേക്കോ പിന്നിലേക്കോ ഒരടി പോലും വയ്ക്കാൻ കഴിയാത്ത അവസ്‌ഥ ആയിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു, എന്നാൽ ആ തിരക്കിനിടയിലും ഒരു അഭ്യാസിയെ പോലെ കണ്ടക്ടർ മാത്രം ടിക്കറ്റ് കൊടുത്ത് മുന്നോട്ട് നീങ്ങി…

അൽപ്പ സമയത്തിന് ശേഷം ബസ് നഗരത്തിരക്കുകളിൽ നിന്ന് മാറി ഇടവഴിയിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചു. ചുറ്റിലും മരങ്ങളും മറ്റും…വണ്ടിക്കുള്ളിലും ഇരുട്ട് പടർന്നു. അപ്പോളാണ് ശീതളിന് തന്റെ പിന്നിൽ എന്തോ അമരുന്ന പോലെ തോന്നിയത്…

ആദ്യം തിരക്കല്ലേ എന്ന് കരുതി അവൾ അവഗണിച്ചു, എന്നാൽ വീണ്ടും അത് തുടർന്നതോടെ അവൾ രോക്ഷത്തോടെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി.

ഏകദേശം തന്റെ അച്ഛനോളം പ്രായം തോന്നിക്കുന്ന ഒരു മനുഷ്യൻ, അവൾ തിരിഞ്ഞു നോക്കുന്നത് കണ്ട അയാൾ വശളത്വം നിറഞ്ഞൊരു ചിരി അവൾക്ക് സമ്മാനിച്ചു…അതോടെ അയാൾ മനപ്പൂർവം ചെയ്യുന്നത് ആണെന്ന് അവൾ ഉറപ്പിച്ചു.

മുന്നോട്ട് ഒരടി പോലും നീങ്ങാൻ കഴിയാതെ നിസ്സഹായ ആയി നിന്ന അവളുടെ മൗനം ബാലഹീനതയായി കണ്ട അയാൾ തന്റെ കൈകൾ കൂടി അവളുടെ ശരീരത്തിൽ അമർത്തിയതും അവളൊന്ന് പിടഞ്ഞു, ശരീരത്തിൽ പുഴു അരിക്കുന്നത് പോലെ ഒരനുഭവം…

ആ തിരക്കിൽ ആരും തന്നെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നു കൂടി ഇല്ല…എന്ത് ചെയ്യും ഒരു നിമിഷം. അവൾ ചിന്തിച്ചു.

എന്നാൽ ഏറെ നേരം  എല്ലാം സഹിച്ച് നിൽക്കാൻ അവൾക്ക് കഴിയുമായിരുന്നില്ല. തന്റെ ബാഗിനുള്ളിലേക്ക് കയ്യിട്ടപ്പോൾ ആദ്യം തടഞ്ഞത് അവൾ കയ്യിലെടുത്തു, ഒരു ബ്ലേഡ് പാക്കറ്റ് , പുതിയതാണ് തലേ ദിവസം  അച്ഛന് വേണ്ടി വാങ്ങിയതായിരുന്നു, കൊടുക്കാൻ മറന്നത് കൊണ്ട് ബാഗിനുള്ളിൽ തന്നെ കിടന്നു, അതെന്തായാലും നന്നായി. അതിനുള്ളിൽ നിന്ന് ഒന്നു മാത്രമെടുത്ത് പതിയെ അത് തുറന്ന് അവൾ അത് കയ്യിലെടുത്തു. അപ്പോളേക്കും അയാളുടെ കൈകൾ അവളുടെ ഇടുപ്പിൽ ഇഴഞ്ഞു തുടങ്ങിയിരുന്നു, പിന്നിൽ ചേർന്ന് നിന്ന് തന്നിൽ വൈകൃതം തീർക്കുന്ന ആ മനുഷ്യനോട് തോന്നിയ ദേഷ്യം മുഴുവൻ ഉള്ളിലടക്കി അവൾ ആ ബ്ലേഡ് അയാളുടെ മുൻഭാഗത്തായി അമർത്തി ഒന്ന് വരഞ്ഞു, പുതിയത് ആയത് കൊണ്ട് തന്നെ അയാളുടെ വസ്ത്രത്തെയും കീറി അയാളിൽ ഉയർന്ന് നിന്ന  മുഴുപ്പിൽ അത് ആഴ്ന്നു,…

അമ്മേ…….ഒരു നിലവിളിയോടെ തന്റെ മുന്നിൽ കൈ അമർത്തി   അയാൾ നിലത്തേക്ക് ഇരിക്കുമ്പോൾ ചുറ്റിലും നിന്ന ആളുകൾ എങ്ങനെ ഒക്കെയോ അകന്നുമാറി. അയാളുടെ പാന്റിലൂടെ പടർന്ന ര ക്തക്കറയും അവളുടെ കയ്യിലെ ബ്ലേ ഡിലെ ര ക്തക്കറയും കണ്ടതോടെ ആളുകൾക്ക് കാര്യങ്ങൾ ഏകദേശം മനസ്സിലായി…

നിലത്ത് ഇരുന്ന അയാളെ ഷർട്ടിൽ പിടിച്ച് ഉയർത്തിക്കൊണ്ട്  അവൾ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി.

താനൊക്കെ  എന്തും ചെയ്യുമ്പോൾ നിശബ്ദ ആയി സഹിക്കുന്ന പെണ്ണിനെയെ താൻ ഇത് വരെ കണ്ടു കാണു…താൻ ഇപ്പൊ വിളിച്ചല്ലോ അമ്മേ എന്ന്, തന്റെ അമ്മയും ഒരു പെണ്ണല്ലേ??? ആ അമ്മയ്ക്ക് ഉള്ളതൊക്കെ തന്നെയേ എനിക്കും ഉള്ളു…അച്ഛന്റെ പ്രായം ഉണ്ടല്ലോടോ…വീട്ടിൽ ചെല്ലുമ്പോൾ  അവിടെയും ഉണ്ടാകില്ലേ എന്റെ അതേ പ്രായത്തിൽ ഒരു മോളും തന്റെ ഭാര്യയും ഒക്കെ,  ഈ മുറിവ് എങ്ങനെ ആണെന്ന് ചോദിച്ചാൽ അവരോട് പറഞ്ഞാൽ മതി തന്റെ വി കാരം തന്റേടമുള്ള ഒരു പെണ്ണ് ശമിപ്പിച്ചതാണെന്ന്.

അത്രയും പറഞ്ഞ് അവൾ  കണ്ടക്ടറെ ഒരു നിമിഷം നോക്കിക്കൊണ്ട് തുടർന്നു,

ചേട്ടാ വേഗം ബെല്ലടിച്ച് വണ്ടി വിട്, ഇപ്പൊ തന്നെ ഒരു പാട് വൈകി, വീട്ടിൽ   കാത്തിരിക്കുന്ന കുറച്ചുപേർ ഉണ്ടേ…

പിന്നെ അയാൾക്ക് ഉള്ളത് ഞാൻ തന്നെ കൊടുത്തിട്ടുണ്ട് ഇനി ആരും ഒന്നും ചെയ്യാൻ നിൽക്കണ്ട. ഇറങ്ങേണ്ട സ്റ്റോപ്പിൽ ഇറക്കി വിട്ടേക്ക് ചുറ്റും ഉള്ളവരോട് കൂടി ആയി അവൾ പറഞ്ഞു….

അത്രയും പറഞ്ഞ് അവൾ ചിരിച്ചപ്പോൾ ആ ചിരി  മറ്റുള്ളവരിലേക്കും പടർന്നു,

അവർക്കിടയിൽ അവൾ തലയുയർത്തി നിന്നു…ഒരുപാട്  സ്ത്രീകളുടെ ശബ്ദമെന്നോണം അവളുടെ വാക്കുകൾ  ഓരോ ചെവിയിലും മുഴങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നു….

സ്റ്റോറി ബൈ ശരത്ത്