രണ്ടാമത്തെ കൊ. ല..പാ..തകം മേൽക്കടവൂരിനെ ഭീതിയുടെ മുൾമുനയിൽ നിർത്തി. രാത്രി എട്ട് മണിക്ക് ശേഷം ആരും വീടിന് പുറത്തിറങ്ങാതായി.
രതീഷ് മേനോൻ താൻ കണ്ടെത്തിയ സി. ഗരറ്റ് കുറ്റി ഒരു ചെറിയ തെളിവായി എടുത്തെങ്കിലും, എസ്.ഐ. വാസുദേവന് അതൊരു തമാശയായിരുന്നു.
“ഒരു സി. ഗ. രറ്റ് കുറ്റിയോ? ഇവിടെ പു. കവ. ലിക്കാത്ത എത്രപേരുണ്ട്, സാറേ? ഇത് നിങ്ങളുടെ നഗരത്തിലെ കളിയല്ല,” വാസുദേവൻ പരിഹസിച്ചു.
“ഇത് സാധാരണ സി. ഗ. രറ്റല്ല, എസ്.ഐ. വാസുദേവൻ,” രതീഷ് ശാന്തനായി മറുപടി പറഞ്ഞു.
“ഇതൊരു അന്യദേശത്ത് നിർമ്മിച്ച, വിലകൂടിയ സി. ഗ. രറ്റാണ്. ഈ ഗ്രാമത്തിൽ അത്തരം സി. ഗരറ്റ് വലിക്കാൻ സാധ്യതയുള്ളവർ വളരെ കുറവാണ്. ഞാനിത് ലാബിലേക്ക് അയച്ച്, ആരാണ് ഇത് ഉപയോഗിക്കുന്നതെന്ന് കണ്ടെത്താൻ ശ്രമിക്കും.”
കുട്ടപ്പൻ കോൺസ്റ്റബിളിൻ്റെ സഹായത്തോടെ, രതീഷ് ഗ്രാമത്തിലെ കടകളിലും ചായക്കടകളിലും സി. ഗ. രറ്റിൻ്റെ ചിത്രം കാണിച്ചു. ആർക്കും അതിനെക്കുറിച്ച് വ്യക്തമായ ധാരണയുണ്ടായിരുന്നില്ല. ഇത് കൊ. ലയാളി ഈ ഗ്രാമത്തിന് പുറത്തുനിന്നുള്ള ആളാണോ എന്ന സംശയം ബലപ്പെടുത്തി.
രതീഷ് കൊ. ലപാ. തകങ്ങളുടെ രീതികളെക്കുറിച്ചും ഇരകളെക്കുറിച്ചും പഠനം തുടർന്നു. ഇരകൾ എല്ലാവരും ചുവന്ന വസ്ത്രം ധരിച്ചവരായിരുന്നു. കൊ. ല. പാതകങ്ങൾ നടന്നത് മഴയുള്ള രാത്രികളിൽ ആയിരുന്നു.
“കൊ. ല. യാളി മഴയെ സ്നേഹിക്കുന്നവനോ അതോ മഴയിൽ പ്രവർത്തിക്കാൻ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നവനോ?”
രതീഷ് സ്വയം ചിന്തിച്ചു.
***************
തുടർച്ചയായ കൊ. ലപാ. തകങ്ങളും പ്രാദേശിക പോലീസിന്റെ കഴിവില്ലായ്മയും തലസ്ഥാന നഗരിയിലെ ക്രൈം ബ്രാഞ്ചിന്റെ ശ്രദ്ധയിൽപ്പെട്ടു. കൊ. ല. യാളി ഈ ഗ്രാമം വിട്ടുപോയി മറ്റ് ജില്ലകളിൽ പ്രശ്നങ്ങളുണ്ടാക്കും മുൻപ് കേസ് വേഗത്തിൽ തെളിയിക്കണമെന്ന സമ്മർദ്ദം രതീഷിനുമേൽ ഉണ്ടായി.
അങ്ങനെയാണ്, രതീഷിന് സഹായത്തിനായി, തലസ്ഥാന നഗരത്തിൽ നിന്ന് ക്രൈം ബ്രാഞ്ചിലെതന്നെ മറ്റൊരു പരിചയസമ്പന്നനായ ഉദ്യോഗസ്ഥൻ എത്തുന്നത്. അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ പേര്: ഡിറ്റക്ടീവ് വിജയൻ.
പരുക്കൻ സ്വഭാവമുള്ള, എന്നാൽ കാര്യങ്ങൾ പെട്ടെന്ന് മനസ്സിലാക്കുകയും അതിനനുസരിച്ച് പ്രവർത്തിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന, ഒരു മുതിർന്ന ഉദ്യോഗസ്ഥനാണ് വിജയൻ.
അദ്ദേഹത്തിന് നഗരങ്ങളിലെ സങ്കീർണ്ണമായ കേസുകൾ അന്വേഷിച്ച് പരിചയമുണ്ട്.
പുതിയതായി സ്റ്റേഷനിലെത്തിയ വിജയൻ, രതീഷിൻ്റെ കൈയ്യിലുള്ള ഫയലുകളും തെളിവുകളും ഉടൻ പരിശോധിച്ചു.
“രതീഷ്, നീയൊരു നല്ല ഉദ്യോഗസ്ഥനാണ്. പക്ഷേ ഈ കേസ് വെറും ബുദ്ധി ഉപയോഗിച്ച് മാത്രം തെളിയിക്കാൻ കഴിയില്ല,” വിജയൻ സി. ഗരറ്റ് ആഞ്ഞുവലിച്ച് പറഞ്ഞു (അതൊരു സാധാരണ സി. ഗ. രറ്റായിരുന്നു).
“ഈ നാട്ടിലെ രീതികൾ മനസ്സിലാക്കണം. ജനങ്ങളുടെ ഭയം നമുക്ക് അനുകൂലമായി ഉപയോഗിക്കണം.”
വാസുദേവന് വിജയനെ കണ്ടപ്പോൾ ആശ്വാസമായി.
“അങ്ങാണ് ശരിയായ വഴിക്ക് സംസാരിക്കുന്നത്, സാർ. തല്ലും തെളിവുമാണ് പ്രധാനം.”
വിജയൻ വാസുദേവനെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു.
“ഞാനോ നീയോ വാസുദേവൻ എന്നതല്ല പ്രശ്നം. സത്യം പുറത്തുവരണം. പക്ഷേ, രതീഷിൻ്റെ ശാസ്ത്രീയ തെളിവുകളും നമ്മുടെ പ്രാദേശിക രീതികളും ഒരുമിച്ച് ഉപയോഗിച്ചാൽ, ഈ കൊ..ല. യാളിയെ നമുക്ക് വലയിലാക്കാൻ കഴിഞ്ഞേക്കും.”
വിജയൻ്റെ വരവ് രതീഷിന് ഒരു ആശ്വാസമായിരുന്നു, എന്നാൽ അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ ‘പ്രായോഗികമായ’ രീതികൾ രതീഷിൻ്റെ നിയമപരമായ ചിന്തകൾക്ക് മുകളിലൂടെ സഞ്ചരിക്കുന്നതായി രതീഷിന് തോന്നി.
ആദ്യത്തെ സംശയിക്കപ്പെടുന്നയാൾ സി. ഗ..രറ്റ് കുറ്റിയുടെ തുമ്പ് വഴി, ഒരു സാധ്യതയുള്ള വ്യക്തിയിലേക്ക് അവർ എത്തിച്ചേർന്നു. ഗ്രാമത്തിൽ ട്രാക്ടർ മെക്കാനിക്കായി ജോലി ചെയ്യുന്ന, വിക്രം എന്ന തമിഴ്നാട്ടുകാരൻ. അയാൾ ആരും ശ്രദ്ധിക്കാത്ത, ഒറ്റപ്പെട്ട ഒരു വീട്ടിലാണ് താമസിക്കുന്നത്. ഇയാൾ സ്ഥിരമായി പുറത്തുനിന്നുള്ള സി. ഗര. റ്റുകൾ വലിക്കുന്നതായി കുട്ടപ്പൻ കോൺസ്റ്റബിളിന് വിവരം ലഭിച്ചു.
“ഇവനാണ്! അന്യസം. സ്ഥാ. ന തൊഴിലാളികൾ തന്നെയല്ലേ ഇങ്ങനെയുള്ള വൃ. ത്തികേ. ടുകൾ കാണിക്കാറ്!” വാസുദേവൻ ഉടൻതന്നെ വിക്രമിനെ പിടിക്കാൻ തയ്യാറെടുത്തു.
“എസ്.ഐ. വാസുദേവൻ, ശാന്തനാകൂ. ഇയാളുടെ കാൽപ്പാടുകൾ ആദ്യം പരിശോധിക്കണം,” രതീഷ് തടഞ്ഞു.
വിജയൻ ഒരു മധ്യസ്ഥൻ്റെ റോളിൽ നിന്ന് പറഞ്ഞു: “രതീഷ്, സമയം കളയരുത്. തെളിവെടുക്കുന്നതോടൊപ്പം ഇയാളെ കസ്റ്റഡിയിൽ എടുക്കണം. ഇയാൾ കുറ്റവാളിയാണെങ്കിൽ അത് ഉറപ്പിക്കാൻ നിനക്ക് വേണ്ട തെളിവുകൾ നമ്മൾക്ക് ഉണ്ടാക്കാം.”
വിജയൻ്റെ ഈ വാക്കുകൾ രതീഷിനെ ഞെട്ടിച്ചു.
തെളിവുകൾ ഉണ്ടാക്കുകയോ? ഇത് നിയമലം. ഘ. നമാണ്. പക്ഷേ, കൊ. ലയാ. ളിക്ക് കൂടുതൽ സമയം നൽകുന്നത് നിരപരാധികളായ സ്ത്രീകളെ അപകടത്തിലാക്കില്ലേ? രതീഷിൻ്റെ മനസ്സിൽ സംഘർഷമായി. നിയമം പാലിക്കുന്നതിനോ, അതോ കൊലയാളിയെ എത്രയും പെട്ടെന്ന് പിടിക്കുന്നതിനോ?
മൂന്ന് പോലീസുകാർ, മൂന്ന് വ്യത്യസ്ത വഴികളിലൂടെ, തങ്ങളുടെ ആദ്യത്തെ പ്രധാന സംശയിക്കപ്പെടുന്ന വ്യക്തിയെ തേടി വിക്രമിൻ്റെ ട്രാക്ടർ ഷെഡിലേക്ക് നീങ്ങുകയായിരുന്നു. അവിടത്തെ ഇരുട്ടിൽ അവർക്ക് എന്ത് കണ്ടെത്താൻ കഴിയും?
***************
രതീഷ് മേനോനും, ഡിറ്റക്ടീവ് വിജയനും, എസ്.ഐ. വാസുദേവനും ട്രാക്ടർ മെക്കാനിക്കായ വിക്രമിൻ്റെ ഒറ്റപ്പെട്ട ഷെഡിലെത്തി. വിക്രം, ഒരു ഇരുണ്ട മുഖഭാവത്തോടെ, പോലീസിനെ കണ്ടപ്പോൾ പരിഭ്രമിച്ചു.
വാസുദേവൻ: “ഡാ, ട്രാക്ടർ മെക്കാനിക്ക്. നീ എവിടെനിന്നാണ് ഈ സി. ഗരറ്റ് വാങ്ങുന്നത്? സത്യം പറഞ്ഞാൽ നിനക്ക് നല്ലത്.”
വിക്രം പേടിയോടെ: “ഏത് സി. ഗരറ്റ് സാർ? ഞാൻ ഇവിടെ സാധാ ബീ. ഡി മാത്രേ വ. ലി. ക്കാറുള്ളൂ.”
രതീഷ് മേനോൻ മുന്നോട്ട് വന്നു. “വിക്രം, ഞങ്ങൾ ഗൗരവമായ ഒരു കാര്യത്തിനാണ് വന്നത്. നീ സ്ഥിരമായി വലിക്കുന്ന സി. ഗ. രറ്റിൻ്റെ കുറ്റി കൃത്യം നടന്ന സ്ഥലത്ത് നിന്ന് ഞങ്ങൾക്ക് കിട്ടി. ആ സി. ഗ. രറ്റ് ഇതാണ്.”
രതീഷ് ആ വിദേശ നിർമ്മിത സിഗരറ്റിൻ്റെ ചിത്രം അവന് കാണിച്ചു.
വിക്രം അതിലേക്ക് സൂക്ഷിച്ചുനോക്കി.
“അതെ, സാർ… ഇത്, എൻ്റെ മുതലാളിയുടെ സുഹൃത്ത് എനിക്ക് ഒരുദിവസം തന്നതാണ്. അതവിടെ വലിച്ചു കളഞ്ഞു. അതിലെന്താ ഇത്ര പ്രശ്നം?”
വിക്രം നിഷേധിക്കുമ്പോൾ, വിജയൻ ശ്രദ്ധിച്ചുനിന്നു.
വിജയൻ രതീഷിനോട്: “രതീഷ്, നീയൊന്ന് കാൽപ്പാടുകൾ പരിശോധിക്കൂ. ഞാൻ ഇയാളെ സ്റ്റേഷനിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകാം.”
രതീഷ് ഷെഡിന് സമീപമുള്ള മണ്ണിൽ വിക്രമിൻ്റെ കാൽപ്പാടുകൾ ശ്രദ്ധിച്ചു. അത് സാധാരണമായിരുന്നു. കൊ. ല. പാ. തക സ്ഥലത്ത് കണ്ട പാദത്തിൻ്റെ മുൻഭാഗത്ത് ഭാരം കേന്ദ്രീകരിച്ചിട്ടുള്ള പ്രത്യേകതരം കാൽപ്പാടുകളുമായി അതിന് യാതൊരു സാമ്യവുമുണ്ടായിരുന്നില്ല.
രതീഷ് വിജയനോട്: “സാർ, ഇയാളല്ല കൊ. ല. യാളി. ഇയാളുടെ കാൽപ്പാടുകൾ പൊരുത്തപ്പെടുന്നില്ല.”
വിജയൻ്റെ മുഖം ദേഷ്യം കൊണ്ട് മുറുകി.
“നിൻ്റെ ഈ ‘കാൽപ്പാടുകൾ’ വിധി പറയുമ്പോൾ, അടുത്ത പെണ്ണ് കൊ. ല്ല. പ്പെട്ടിരിക്കും, രതീഷ്. ഇയാളെ കസ്റ്റഡിയിൽ എടുക്കാൻ ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു. ഇത്രയും നല്ല ഒരു തുമ്പ് വെറുതെ വിടാൻ കഴിയില്ല.”
നിയമത്തിൻ്റെ വഴിക്ക് സഞ്ചരിക്കുന്ന രതീഷിൻ്റെ വാക്കുകൾക്ക് അവിടെ വിലയുണ്ടായില്ല. വിക്രമിനെ അവർ സ്റ്റേഷനിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി.
***************
പോലീസ് സ്റ്റേഷനിലെ ചോദ്യം ചെയ്യൽ മുറി, വിക്രം എന്ന നിരപരാധിക്ക് നരകമായി മാറി. ശാസ്ത്രീയ അന്വേഷണങ്ങളിൽ വിശ്വാസമില്ലാത്ത വാസുദേവനും, കേസ് വേഗം തീർക്കാൻ ഏതറ്റം വരെയും പോകാൻ തയ്യാറായ വിജയനും ചേർന്ന് വിക്രമിനെ മ. ർ. ദ്ദിക്കാൻ തുടങ്ങി.
“നീ സമ്മതിക്ക്, ഡാ! നീ. യാണ് ചുവന്ന വസ്ത്രം ധരിച്ച സ്ത്രീകളെ കൊ. ന്ന. ത്,” വാസുദേവൻ അലറി.
വിക്രം വേദനകൊണ്ട് പു. ളഞ്ഞു: “ഞാനല്ല, സാർ! സത്യമായിട്ടും ഞാനല്ല!”
വിജയൻ ഇടയ്ക്കിടെ ചോദ്യങ്ങൾ മാറ്റി ചോദിച്ചു, മാനസികമായി തളർത്തി.
കൊ. ല. പാ. തകത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഊഹാപോഹങ്ങൾ വിക്രമിൻ്റെ മേൽ അടിച്ചേൽപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. ഈ അ..ക്ര. മാസക്തമായ ചോദ്യം ചെയ്യലിന് സാക്ഷ്യം വഹിക്കാൻ രതീഷിന് കഴിഞ്ഞില്ല.
“സാർ, ഈ രീതി ശരിയല്ല. ഇയാൾ കുറ്റം സമ്മതിച്ചാലും അത് നിയമത്തിന് മുന്നിൽ നിലനിൽക്കില്ല,” രതീഷ് വിജയനോട് പറഞ്ഞു.
“നിനക്ക് നിയമമാണ് വലുതെങ്കിൽ നീ ഫയൽ നോക്കി ഇരുന്നോ,” വിജയൻ രൂക്ഷമായി പറഞ്ഞു.
“ഞാൻ ഇവിടെ നിരപരാധികളെ സംരക്ഷിക്കാൻ വേണ്ടിയാണ് വന്നിരിക്കുന്നത്. കൊ..ല..യാളിയെ തടഞ്ഞില്ലെങ്കിൽ ഈ നാട് ക. ത്തും. അതിന് ഒരുവനെ ബലിയാടാക്കേണ്ടി വന്നാലും എനിക്ക് പ്രശ്നമില്ല.”
വിജയൻ്റെ വാക്കുകൾ രതീഷിനെ ഉലച്ചു. ന്യായവും നിയമവും തമ്മിലുള്ള അതിർവരമ്പ് അവിടെ മാഞ്ഞുപോയിരുന്നു.
ഒടുവിൽ, മർദ്ദനമേറ്റ വിക്രം, താൻ ചെയ്യാത്ത കുറ്റം സമ്മതിക്കാൻ നിർബന്ധിതനായി.
“അതെ, ഞാനാണ് കൊ. ന്ന. ത്,” വിക്രം വിറച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
***************
വിക്രം കുറ്റം സമ്മതിച്ചെങ്കിലും രതീഷ് അത് വിശ്വസിച്ചില്ല. കുറ്റസമ്മത മൊഴികളിലെല്ലാം വൈരുദ്ധ്യങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. ആദ്യ കൊ. ലപാ. തക. ത്തിൻ്റെ സ്ഥലമോ രണ്ടാമത്തെ കൊ. ലപാ. തക. ത്തിൻ്റെ സമയമോ കൃത്യമായി വിക്രമിന് പറയാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. കൊ. ല. പാ. തകത്തിന് ഉപയോഗിച്ച ഷാളിനെക്കുറിച്ചോ, മൃതദേഹം കണ്ടെത്തിയതിലെ പ്രത്യേകതകളെക്കുറിച്ചോ അവന് യാതൊരു വിവരവുമില്ലായിരുന്നു.
അവൻ പോലീസുകാർ പറഞ്ഞു കൊടുത്ത കാര്യങ്ങൾ തിരിച്ചു പറയുക മാത്രമായിരുന്നു.
അക്രമാസക്തമായ ചോദ്യം ചെയ്യലിലൂടെ ഒരു കേസ് ‘തെളിയിക്കുന്ന’ രീതി കണ്ടപ്പോൾ രതീഷിന് സ്വന്തം ജോലിയോട് തന്നെ വെറുപ്പ് തോന്നി.
“നമ്മൾ യഥാർത്ഥ കൊ. ല. യാളിയെ സംരക്ഷിക്കുകയാണ്, സാർ. ഈ മൊഴി കൊണ്ട് നമ്മൾ കോടതിയിൽ തോൽക്കും,” രതീഷ് വിജയനെ ബോധിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.
“കോടതിയിലെ കാര്യം പിന്നീട്. ഇപ്പോൾ ഈ നാട്ടുകാർക്ക് സമാധാനം കിട്ടി. കൊ. ലയാ. ളിയെ പിടിച്ചല്ലോ!” വിജയൻ തൻ്റെ നടപടിയെ ന്യായീകരിച്ചു.
പുറത്ത് നാട്ടുകാർ ആഘോഷിക്കുന്നു, അവർക്കൊരു കൊ. ല. യാളിയെ കിട്ടിയിരിക്കുന്നു. എന്നാൽ സ്റ്റേഷനകത്ത്, രതീഷിന് അറിയാമായിരുന്നു: കൊ. ല. യാളി ഇപ്പോഴും സ്വതന്ത്രനാണ്. വിക്രമിൻ്റെ കുറ്റസമ്മതം കേസിൻ്റെ അന്വേഷണം താറുമാറാക്കുകയും യഥാർത്ഥ കൊ. ല. യാളിയെ പിടികൂടാനുള്ള സമയം ഇല്ലാതാക്കുകയും ചെയ്യും.
അന്ന് രാത്രി, മഴ വീണ്ടും പെയ്യാൻ തുടങ്ങി…..
അത് അടുത്ത കൊ, ലപാ, തകത്തിനുള്ള സൂചനയാണോ?
തുടരും….