അവൾ – എഴുത്ത് : മഹാ ദേവൻ
അന്നവളെ പുണരുമ്പോൾ മനസ്സ് വല്ലാതെ വിങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ആ മൂർദ്ധാവിലും കവിളുകളിലും ചുണ്ടിലുമെല്ലാം ഉമ്മവെക്കുമ്പോൾ അവളിലെ പിണക്കത്തെ മാത്രം ഉൾകൊള്ളാൻ കഴിയുന്നിലായിരുന്നു.
അവൾ ആഗ്രഹിച്ചപ്പോഴെല്ലാം അകന്നു നിന്നിട്ടേ ഉള്ളൂ എന്നും…ഒരു ഉമ്മക്കു വേണ്ടി കൊതിച്ച ചുണ്ടുകൾ എപ്പോഴും എന്റെ മൗനത്തിന്റെ പേരിൽ വിങ്ങിയിട്ടേ ഉള്ളൂ.
മാസമുറയുടെ ഏഴ് ദിനങ്ങളിൽ വയർ ചേർത്തമർത്തിപ്പിടിച്ച് പുറം തിരിഞ്ഞുകിടന്ന് ആ വേദന സഹിച്ചു കരയുമ്പോൾ കൊതിച്ചിരിക്കണം പിറകിലൂടെ എന്റെ കൈകൾ അവളുടെ വയറിൽ ഒന്ന് ചുറ്റിപിടിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന്….വയറിൽ ചുണ്ടുകൾ ചേർത്തൊന്ന് ആശ്വസിപ്പിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന്…
“കരയല്ലേ പെണ്ണെ, ഞാൻ ഇല്ലേ കൂടെ ” എന്നൊരു വാക്ക് കൊണ്ട് അവൾക്കായി എന്റെ നെഞ്ചിലൊരിടം കൊടുത്തിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന്…
പക്ഷേ അന്നെല്ലാം വെറുപ്പിലായിരുന്നു. പട്ടണത്തിലെ ജീവിതത്തിൽ കാണുന്ന മോഹിപ്പിക്കുന്ന പെണ്ണുടലികൾക്കിടയിൽ ഒന്നുമല്ലാത്ത ഒരു നാട്ടിൻപുറത്തുകാരിയോട് ഒരു തരം വിദ്വേഷം ആയിരുന്നു. വില കുറഞ്ഞ സാരിയിലും കരിവളയിലും ഹീൽസില്ലാത്ത ചെരുപ്പിലുമെല്ലാം അവൾ അവളുടേതായ ഇഷ്ട്ടങ്ങളെ ഒതുക്കിവെച്ചപ്പോൾ എന്റെ ഇഷ്ട്ടങ്ങളിലേക്കവളെ പറിച്ചുനടാൻ പരുഷമായ വാക്കുകളാൽ പലപ്പോഴും ശ്രമിച്ചപ്പോഴെല്ലാം അവൾ കരഞ്ഞുകൊണ്ട് അവളുടേതായ ലോകത്തിലേക്ക് മാത്രം ഒതുങ്ങി.
അന്ന് മുതൽ ഓരോ ആഘോഷങ്ങളും അവൾക്ക് അന്യമായിതുടങ്ങി. വേദികളിൽ പ്രദർശ്ശിപ്പിക്കാൻ കൊള്ളില്ല അവളെന്നു മനസ്സ് പറഞ്ഞുതുടങ്ങിയത് മുതൽ അവഗണിക്കാൻ തുടങ്ങി. ചില ദിവസങ്ങൾ വീട്ടിൽ അതിഥികൾ വരുന്ന ദിവസങ്ങൾ അവൾക്ക് സ്ഥാനം അടുക്കളയിൽ മാത്രമായിരുന്നു.
പത്നിയെ ചോദിക്കുന്നവർക്കിടയിൽ അവളെ താഴ്ത്തിക്കെട്ടാൻ കിട്ടുന്ന അവസരങ്ങൾ ഒരു മയവുമില്ലാതെ വിനിയോഗിച്ചവളെ പരിഹസിച്ചു പൊട്ടിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ ഒന്നും ആഗ്രഹിക്കാത്ത ഒരുവളുടെ കണ്ണുനീർ മാത്രം അകത്ത്‌ ആരോടും പറയാൻ കഴിയാതെ എരിഞ്ഞുതീരുന്നുണ്ടാകും.
രാത്രി ഒരു ബെഡ്ഢിന്റ രണ്ടറ്റങ്ങളിലേക്ക് ഒതുക്കപ്പെട്ട ആ ജീവിതത്തിൽ നനവ് പടരുന്ന തലയിണകൾ മാത്രം അവളെ കേൾക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ആ മുറിയിൽ മാത്രം അവളുടെ നിശ്വാസം വിറങ്ങലിച്ചു കിടപ്പുണ്ടായിരുന്നു…
ഒരിക്കൽ പോലും ബ്രായുടെ ഒറ്റക്കൊളുത്തുകൾ വേർപ്പെടാത്ത ആ രാത്രികൾ അവളിലെ സ്വപ്‌നങ്ങൾക്ക് കടിഞ്ഞാണിട്ടു…നഷ്ടപ്പെടാത്ത കന്യകാത്വം വേദനയോടെ നിശ്ചലമായ ആ രാത്രിയിൽ ആയിരുന്നു അവൻ അവളെ ആദ്യമായി ചുംബിച്ചത്…അടിവയർ ചേർത്തവളെ പുണർന്നത്…ആ വരണ്ട ചുണ്ടുകളിൽ ചുംബിച്ചത്.
സ്വരം നിലച്ചു തണുത്ത ആ ശരീരതത്തിൽ അവളൊന്നുമറിയുന്നില്ലെന്ന ബോധം മനസിനെ വീർപ്പുമുട്ടിക്കുബോൾ ഒരിക്കൽ പോലും അവളെ സ്നേഹിക്കാത്തതിൽ കുറ്റബോധം തോന്നി.
അവളിലെ ഭാര്യയെ മനസ്സിലാക്കാൻ പോലും…അവളിലെ ഇഷ്ട്ടങ്ങളെ ഒന്ന് അറിയാൻ പോലും…ചേർത്ത് പിടിക്കാതെ…ഒന്ന് ചുംബിക്കാതെ…അടിവയർ നോവിലേക്കൊരു ആശ്വാസമാകാതെ….കിട്ടാത്ത കുറെ മോഹങ്ങളുമായി അവൾ പോയിരിക്കുന്നു.
അവൾ ആഗ്രഹിച്ചതൊന്നും നൽകാൻ കഴിയാത്ത ഭർത്താവായതിൽ സ്വയം പുച്ഛം തോന്നി. അന്ന് കിട്ടാതെ പോയ നിമിഷങ്ങളിൽ നിന്നും അവൾക്കായി ഒരു അവസാന ചുംബനം നൽകുമ്പോൾ ഒരു യാത്ര അവനും ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു…അവൾക്കൊപ്പം…
ഇനിയെങ്കിലും അവളെ സ്നേഹിക്കാൻ…ആ കൈകോർത്തു പിടിച്ച് നടക്കാൻ…മറ്റൊരു ലോകമുണ്ടെങ്കിൽ അവിടെ….അവൾക്കായി മാത്രം ജീവിക്കാൻ ആ അവസാനയാത്ര…