മുൻഭാഗം വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യൂ….
ഇരുളിൽ കയ്യിലെ പിടി അയഞ്ഞപ്പോളാണ് ചുറ്റും നോക്കിയത്. ഓഡിറ്റോറിയതിന് പുറകിലായി ഒരു ചെറിയ തടാകം പോലെ ഉണ്ട്. അതിനോട് ചേർന്ന് ഇരിപ്പിടങ്ങളും. ശരിക്കും പേടിച്ചു പോയിരുന്നു. ഇപ്പോളും അലക്സ് ചേട്ടൻ എന്തിനാണ് ഇങ്ങോട്ടേക്കു കൂട്ടി കൊണ്ട് വന്നതെന്ന് അറിയില്ല. പരസ്പരം ഒന്നും സംസാരിക്കാതെ അവർ അവിടെ ഇരുന്നു. അൽപ സമയത്തേക്ക് ഒറ്റക്കിരിക്കാൻ അവളും ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു. കുറച്ചു സമയം കഴിഞ്ഞ് കൂട്ടി കൊണ്ട് വന്ന ആളുടെ മുഖത്തു നോക്കിയപ്പോൾ ആള് അവളെയും നോക്കി ഇരിക്കുകയാണ്. മുഖത്തു ഒരു പുഞ്ചിരി ഉണ്ടായിരുന്നു.
“നീ ഇങ്ങനെ പാവമാകല്ലേ.”
“ഏട്ടാ അത്..”
കണ്ണുകൾ നിറച്ചു കൊണ്ട് ജാനു എന്തോ പറയാൻ തുനിഞ്ഞു.
“നിനക്ക് ഒരു കാര്യം അറിയുവോ ഈ അലെക്സ് ഇത് വരെ ആരെയും പെങ്ങളായി കണ്ടിട്ടില്ല. വീട്ടിലും ഒറ്റയ്ക്ക് ആയിരുന്നു. പക്ഷെ നിന്നെ എനിക്ക് അനിയത്തിയായി തോന്നുകയാണ്. അലക്സിന്റെ ഒരേ ഒരു പെങ്ങൾ ! അപ്പോ നീ ഇങ്ങനെ വിഷമിക്കാൻ ഞാൻ സമ്മതിക്കുവോ?”
അവന്റെ വാക്കുകൾ ശ്രദ്ധിക്കുകയായിരുന്നു ജാനു.
“ഇന്ദ്രന് നിന്നോട് ഇഷ്ടമൊക്കെ ഉണ്ട്. അത് പുറത്ത് കൊണ്ട് വരാനുള്ള വഴിയൊക്കെ എനിക്ക് അറിയാം.”
എന്തോ തീരുമാനിച്ചുറപ്പിച്ച പോലെ അലക്സ് പറഞ്ഞു.
“നീ ഒന്നും ചെയ്യണ്ട. എന്റെ കൂടെ നിന്ന് തന്നാൽ മതി.”
ഇത്രയും കേട്ടപ്പോൾ തന്നെ അവൾക്ക് പാതി ആശ്വാസം തോന്നി. ഒരു ചേട്ടന്റെ കരുതലും സ്നേഹവും അവളും ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു. സ്വന്തമെന്ന് പറയാൻ ആരും ഇല്ലാതെയിരുന്ന തനിക്ക് ഇപ്പോൾ ആരൊക്കെയോ ഉണ്ടെന്ന തിരിച്ചറിവ് അവളിലും സന്തോഷം നിറച്ചു. അലക്സ് നല്ല സംസാര പ്രിയനായിരുന്നു. കുറേ സമയം ഇരുവരും അവിടെ ഇരുന്നു സംസാരിച്ചു. കുട്ടിക്കാലത്തെ ഇന്ദ്രന്റെ കഥകളൊക്കെ അവൻ ജാനുവിന് പറഞ്ഞു കൊടുത്തു. അങ്ങനെ ഓരോന്നും സംസാരിച്ചിരിക്കുമ്പോളാണ് വെപ്രാളത്തിൽ ജാനുവിനെയും തിരഞ്ഞ് ഇന്ദ്രൻ അങ്ങോട്ടേക്ക് വന്നത്. അലക്സ് ഇന്ദ്രനെ കണ്ടിരുന്നു അത് കൊണ്ട് തന്നെ ജാനുവിനോട് കൂടുതൽ സംസാരിച്ച് ഇന്ദ്രനെ കാണാത്തത് പോലെ അവനിരുന്നു. ഇന്ദ്രനെ കണ്ടതും ജാനു എഴുന്നേറ്റ് നിന്നു. അവളെ കണ്ടപ്പോളുണ്ടായ ഇന്ദ്രന്റെ ആശ്വാസ ഭാവം അലക്സ് ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു. അലക്സ് ഇന്ദ്രന് വലിയ മൈൻഡ് കൊടുക്കാതെ അവിടെ തന്നെ ഇരുന്നു.
“നീ ഇവിടെ വന്ന് ഇരിക്കുവായിരുന്നോ?”
അൽപം കനത്തിൽ ഇന്ദ്രൻ ജാനുവിനോടായി ചോദിച്ചു.
“അത്.. ഞാൻ..”
“നീ ഭാര്യയെ കാണാതെ പേടിച്ചോ?”
അലക്സ് അങ്ങനെ ചോദിച്ചത് ഇന്ദ്രന് തീരെ പിടിച്ചില്ല.
“അല്ല ഞാൻ നിന്നെ തിരക്കി ഇറങ്ങിയതാ. ഇവളെ ഇപ്പോ തിരക്കേണ്ട കാര്യമില്ലല്ലോ. ഞാൻ നേരത്തേ പറഞ്ഞില്ലേ ഗ്ലോബൽ ഗ്രൂപ്പിന്റെ കാര്യം. നീ വാ.”
ഇന്ദ്രന്റെ ആ മറുപടി കേട്ടതും ജാനുവിന്റെ മുഖത്തെ പ്രതീക്ഷ വീണ്ടും അസ്തമിച്ചു. പക്ഷെ അലെക്സിന് ഇന്ദ്രന്റെ കള്ളത്തരം മനസ്സിലായിരുന്നു.
“ഓ അത് നീ ഡീൽ ചെയ്തോളു. ഞാനും ജാനും കുറച്ചു കൂടെ സംസാരിക്കട്ടെ.”
“ജാനു നിന്നെ അമ്മ അന്വേഷിക്കുന്നുണ്ട്. അയ്യോ ആണോ. അലക്സ് ചേട്ടാ ഞാൻ അങ്ങോട്ടേക്ക് പോകുവാണ് കേട്ടോ.”
മറുപടിക്ക് കാത്ത് നിക്കാതെ ജാനു തിരിഞ്ഞു നടന്നു. ജാനു പോവുന്നതും നോക്കി അലക്സ് നിൽക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ എന്ത് കൊണ്ടോ ഇന്ദ്രന് ദേഷ്യമാണ് ഉണ്ടായത്.
“ഡാ എന്താ നിന്റെ ഉദ്ദേശം?”
ഗൗരവത്തിലാണ് ഇന്ദ്രനത് ചോദിച്ചത്.
“എന്താണ് നിന്റെ ഉദ്ദേശം? അത് ആദ്യം പറയൂ.”
അലക്സും മറു ചോദ്യം ചോദിച്ചു.
“എന്ത്?”
“ഇപ്പോളും നീ അലീനയുടെ പിന്നാലെ നടക്കുന്നതിന്റെ ഉദ്ദേശം?”
“നീ എന്തൊക്കെയാണ് പറയുന്നത്?”
“മറ്റുള്ളവരുടെ മുന്നിൽ കളിക്കുന്ന നാടകം നീ എന്റെ മുന്നിലും ആടേണ്ട. എനിക്ക് എല്ലാം അറിയാം. നിനക്ക് അവളെ മറക്കാനാവുന്നില്ലെങ്കിൽ എന്തിന് വിവാഹം കഴിച്ചു. ജാനകിയെ പറ്റി നീ ചിന്തിച്ചിട്ടുണ്ടോ? അവൾക്ക് എത്രത്തോളം സങ്കടം ഉണ്ടാവും.”
“അതിനെ പറ്റി നീ ആലോചിക്കണ്ട കാര്യമില്ല അലക്സ്.”
“ഉണ്ട്. എനിക്കവളെ ഇഷ്ടമാണെന്ന് കരുതിക്കൊള്ളൂ.”
“നീ കണ്ടിട്ടുള്ള രീതിയിലെ പെണ്ണല്ല അവൾ. അവളെ വിട്ടേക്ക്.”
പണ്ട് മുതൽക്കേ പെണ്ണുങ്ങളോട് അടുത്തിടപെഴകുന്ന സ്വഭാവമാണ് അലെക്സിന് ഉള്ളത്. അത് ഇന്ദ്രന് നന്നായി അറിയാമായിരുന്നു.
“അതേ ഞാൻ അവളെ പോലൊരു പെണ്ണിനെ കണ്ടിട്ടില്ല. അത് കൊണ്ടാണ് പറഞ്ഞത്.”
“മതി അലക്സ്. അവളെന്റെ ഭാര്യയാണ്. ഇനിയും ഇത് പോലെ വല്ലതും പറഞ്ഞാൽ ഞാൻ ഇങ്ങനെ ആവില്ല റീയാക്ട് ചെയ്യുന്നത്.”
ദേഷ്യത്തിൽ ഇത്രയും പറഞ്ഞ് ഇന്ദ്രൻ തിരിഞ്ഞു നടന്നു.
“ഇത് പോലെ തന്നെ അവൾക്കും നിന്റെ മേൽ അവകാശമുണ്ട് അത് നീ മറക്കണ്ട. പിന്നെ നിന്നിലൊരു മാറ്റം ഉണ്ടായില്ലെങ്കിൽ ജാനകിയെ ഞാൻ കൊണ്ട് പോകും.”
വിരലുകൾ കൈ വെള്ളയിലേക്ക് അമർത്തി പിടിച്ചു കൊണ്ട് ഇന്ദ്രൻ വേഗത്തിൽ നടന്നു നീങ്ങി. ഇന്ദ്രനും അലെക്സും സംസാരിച്ചത് മുഴുവൻ കേട്ടില്ലെങ്കിലും അവസാനം അലക്സ് പറഞ്ഞ ആ വാക്കുകൾ വെള്ളിടി പോലെയാണ് അലീനയുടെ കാതുകളിൽ പതിച്ചത്. അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. നിമിഷ നേരം കൊണ്ട് അവളുടെ മനസ്സിൽ പകയുടെ കാർമേഘങ്ങൾ ഉരുണ്ടു കൂടി.
പിന്നീട് ഫങ്ക്ഷനിൽ ശ്രദ്ധിക്കാൻ ഇന്ദ്രന് കഴിഞ്ഞില്ല. എപ്പോളും കണ്ണുകൾ ജാനുവിന് പിന്നാലെ ആയിരുന്നു. അലക്സ് അവൾക്കരികിൽ എത്തുമെന്ന തോന്നൽ ഉണ്ടായാൽ പോലും അവൾക്കരികിലേക്ക് അവൻ ഓടിയെത്തിയിരുന്നു. ഇന്ദ്രന്റെ പ്രവൃത്തികൾ അലെക്സിൽ ചിരിയുളവാക്കി. ജാനുവും ഇന്ദ്രന്റെ പെട്ടെന്നുള്ള മാറ്റത്തിന്റെ കാരണം അന്വേഷിക്കുകയായിരുന്നു. സമയം പോകും തോറും വന്ന അതിഥികൾ ഓരോരുത്തരായി പോയി തുടങ്ങി. അവസാനം ഇന്ദ്രനും അലെക്സും അലീനയും ജാനുവും അവരുടെ കുറച്ചു ഫ്രണ്ട്‌സും മാത്രമായി. അവർ എല്ലാവരും ഡ്രിങ്ക്‌സും ഫുഡും ഡാൻസും ഒക്കെയായി ആഘോഷിക്കുകയായിരുന്നു. അലീനയും ജാനുവും ഒന്നിച്ചു കഴിക്കാൻ ഇരുന്നു. അലെക്സിന് മുന്നേ വന്ന് ജാനുവിന് അരികിലായി ഇന്ദ്രൻ സീറ്റ്‌ പിടിച്ചു. ജാനുവിന് പോലും അത് കണ്ട് ചിരി അടക്കാനായില്ല. അലക്സ് ആണെങ്കിൽ അവളെ എന്തൊക്കെയോ കണ്ണ് കൊണ്ടൊക്കെ കാട്ടുന്നുണ്ട്. ഇത് കണ്ടിട്ട് അലീനയ്ക്കും ഇന്ദ്രനും ഒരുപോലെ ദേഷ്യം വരണുണ്ടായിരുന്നു.
ഇന്ദ്രനൊരു ബിയർ ബോട്ടിൽ പൊട്ടിച്ചു ഗ്ലാസ്സിലേക്ക് ഒഴിച്ചു.
“ഡാ എനിക്കും.”
അലക്സ് ഗ്ലാസ് നീട്ടി.
“എനിക്കും.”
അലീനയും ഇന്ദ്രനോടായി പറഞ്ഞു.
“ജാൻ നിനക്ക് വേണ്ടേ?”
“അയ്യോ വേണ്ട. ഞാനിത് കുടിച്ചിട്ടില്ല.”
“ഒന്ന് ട്രൈ ചെയ്ത് നോക്കൂ. ഇതൊക്കെ ഒരു രസമല്ലേ.”
അലക്സ് അവളെ നിർബന്ധിച്ചു.
“അവൾക്ക് വേണ്ടെങ്കിൽ നിർബന്ധിക്കണ്ട. അലെക്സിനോടായി ഇന്ദ്രൻ പറഞ്ഞു.”
“ഞാൻ പറഞ്ഞതല്ലേ ഇന്ദ്രന്റെ ടേസ്റ്റ് അല്ല ഇവൾക്കെന്ന്.”
പുച്ഛത്തോടെ ജാനുവിനെ നോക്കിയത് പറയുമ്പോൾ അലീനയുടെ കണ്ണിൽ പക എരിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
“എനിക്കും വേണം ഏട്ടാ.”
എന്തോ തീരുമാനിച്ചു ഉറപ്പിച്ച പോലെ ജാനുവും ഗ്ലാസ് നീട്ടി.
“നിനക്ക് ശീലമില്ലെങ്കിൽ കഴിക്കണ്ട.”
ഇന്ദ്രൻ അവളെ പിന്തിരിപ്പിക്കാൻ നോക്കിയെങ്കിലും അവൾ തയ്യാറായില്ല. വാശിയിൽ എങ്ങനൊക്കെയോ ഒരു ഗ്ലാസ് കുടിച്ച് തീർത്തു. അലീന വീണ്ടും ഗ്ലാസ് നിറച്ചു കൊടുത്തത് വേഗത്തിൽ ജാനു കുടിച്ചു. തലയ്ക്കു ഭയങ്കര ഭാരം തോന്നിയപ്പോൾ അവൾ തലയിൽ കൈ താങ്ങി ഇരുന്നു. അവളിലെ മാറ്റങ്ങൾ പന്തിയല്ലെന്ന് തോന്നിയതിനാൽ ഇന്ദ്രൻ അവളെ വീട്ടിലേക്ക് പോവാൻ വിളിച്ചു. എഴുന്നേൽക്കാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും ബാലൻസ് കിട്ടാതെ വീണ്ടും ഇരുന്നിടത്ത് തന്നെ ഇരുന്നു. ഇതു കണ്ടതും അലക്സ് വന്ന് ജാനുവിനെ പിടിക്കാൻ ഒരുങ്ങി. അലക്സിന്റെ കൈ തട്ടി മാറ്റി ഇന്ദ്രൻ അവളെ താങ്ങി.
“നിങ്ങൾ കണ്ടിന്യു ചെയ്തോളു. ഞങ്ങൾ ഇറങ്ങുവാണു.”
ഇതും പറഞ്ഞ് ജാനുവിനെയും കൂട്ടി ഇന്ദ്രൻ അവിടുന്ന് ഇറങ്ങി. അലക്സിന്റെ ചുണ്ടിൽ നിഗൂഢമായ ഒരു ചിരിച്ചു വിരിഞ്ഞത് അലീനയും ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
“വേണ്ട ഏട്ടാ.. എന്നെ പിടിക്കേണ്ട. ഞാൻ നടന്നോളാം.”
ഇന്ദ്രന്റെ കൈ തട്ടി മാറ്റി കൊണ്ട് ജാനു പറഞ്ഞു. ഇന്ദ്രൻ അത് ഗൗനിക്കാതെ അവളെയും കൂട്ടി എങ്ങനെയൊക്കെയോ കാറിൽ കയറി. കാറിൽ വെച്ചും അവൾ ഓരോന്നും സംസാരിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. ഡ്രൈവ് ചെയ്യുന്നുണ്ടെങ്കിലും ഇന്ദ്രന്റെ ശ്രദ്ധ അവളിലായിരുന്നു. ഇടയ്ക്ക് അവന്റെ മുഖത്തു പുഞ്ചിരി തെളിഞ്ഞു വന്നിരുന്നു.
“ഞാൻ പാടില്ലെന്ന് ആരാ പറഞ്ഞേ… അവളെക്കാൾ നന്നായി ഞാൻ പാടും.”
ഇടയ്ക്ക് ചുണ്ടൊക്കെ കൂർപ്പിച്ചു കൊണ്ട് സങ്കടത്തിൽ അവൾ പറഞ്ഞു.
“ഏട്ടൻ എന്റെ കൂടെ പാടിയില്ല. ദുഷ്ടൻ ! ഇനി എന്നോട് മിണ്ടണ്ട. ഞാൻ പാടില്ലെന്ന്..”
അവൾ പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു. ഇത് കേട്ടപ്പോൾ ഇന്ദ്രനും എന്തോ പോലെ തോന്നി. അവൾക്ക് പാടാൻ അറിയുമോ എന്ന് പോലും ചോദിക്കാതിരുന്നത് തെറ്റായെന്ന് അവന് ബോധ്യമായി. കുറച്ചു സമയത്തേക്ക് അവൾ ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഇരുന്നു. പെട്ടെന്ന് ഛർദിക്കാൻ വരും പോലെ കാണിച്ചു. അരുതെന്ന് കണ്ണ് കൊണ്ട് ഗോഷ്ടി കാണിച്ചു കൊണ്ട് അവൻ വേഗം കാർ സൈഡിലേക്ക് ഒതുക്കി നിർത്തി. ഡ്രൈവിങ് സീറ്റിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി അവളെ വിളിക്കാനായി ഡോർ തുറന്നതും അവൾ അവന്റെ മേലേക്ക് ഛർദിച്ചു കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അവൾ വായ പൊത്തി നിഷ്കു ലുക്കിൽ ചിരിച്ചു. ഇന്ദ്രന് ആണെങ്കിൽ അറപ്പും ദേഷ്യവും വന്നു. അവന്റെ കാലു മുഴുവൻ വൃത്തികേടായിരുന്നു. കാറിൽ നിന്ന് വെള്ളത്തിന്റെ ബോട്ടിൽ എടുത്ത് മരച്ചുവട്ടിലിലേക്ക് മാറി നിന്ന് കാലൊക്കെ കഴുകി. തിരികെ കാറിലേക്ക് കയറിയപ്പോൾ അവൾ ഉറങ്ങിയിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. വീട്ടിൽ ചെന്ന് അവളെ ബെഡിൽ ഇരുത്തി അവൻ നേരെ ഫ്രഷ് ആവാൻ പോയി.
“പോയി ഫ്രഷ് ആയിട്ട് വാ. അപ്പോൾ ആ കെട്ടു വിടും.”
ജാനുവിനോടായി അവൻ പറഞ്ഞു.
“എനിക്കൊന്നും വയ്യാ.”
“കുളിച്ചിട്ട് വരാതെ ബെഡിൽ കിടത്തില്ല.”
“കുളിക്കാം. ഒരു കാര്യം പറയുവോ?”
“എന്താണ്?”
“എന്നോട് പറ ഐ ലവ് യൂ എന്ന്.”
“എന്ത്.”
“എന്നോട് പറ.”
“നീ കുളിക്കണ്ട.”
“എനിക്ക് അറിയാം. എന്നെ ആർക്കും ഇഷ്ടല്ല.”
അവൾ വീണ്ടും കരയാൻ തുടങ്ങി.
“ആര് പറഞ്ഞു എനിക്ക് നിന്നെ ഇഷ്ടമാണ്.”
അവളെ സമാധാനിപ്പിക്കാൻ എന്ന വണ്ണം അവൻ പറഞ്ഞു. അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ ഉണ്ടായ തിളക്കം അവൻ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു. അവനും അവളുടെ പ്രവൃത്തികളെ ആസ്വദിക്കുകയായിരുന്നു. ഇത് വരെ കണ്ടിട്ടില്ലാത്തത് പോലെ. എന്തോ ഒരു ആകർഷണീയത അവൾക്ക് വന്നതായി അവനു തോന്നി.
“എനിക്ക് അറിയാം ഏട്ടന് എന്നെ ഇഷ്ടമാണെന്ന്. ലവ് യൂ ടൂ..”
ഇതും പറഞ്ഞ് ഇന്ദ്രന്റെ കവിളിൽ ഒരുമ്മയും കൊടുത്ത് കക്ഷി വീണ്ടും ബെഡിലേക്ക് കിടന്നു. ആദ്യ ചുംബനം! തന്റെ കവിളിൽ പിടിച്ചു ജാനുവിനെയും നോക്കി ഒരു നിമിഷം അവൻ നിന്നു. വീണ്ടും അവളെ ശല്യം ചെയ്യാതെ ബാൽക്കണിയിലെ കസേരയിൽ അവൻ പോയിരുന്നു. ജാനുവിനെ കണ്ടത് മുതൽക്കുള്ള കാര്യങ്ങൾ ആലോചിച്ചു. ഇടയ്ക്കെപ്പോഴോ സങ്കടം നിഴലിച്ചു. അലക്സ് പറഞ്ഞതിനെ പറ്റി ചിന്തിച്ചു. താൻ കാട്ടുന്ന അവഗണന അവളെ എത്രത്തോളം ബാധിക്കുന്നുണ്ടാവും. വെറും രണ്ടു തവണ മാത്രം കണ്ടിട്ടുള്ള അലെക്സിന് പോലും അവളെ മനസിലാക്കാൻ പറ്റി. പക്ഷെ ഞാൻ.. അവളെ ശ്രദ്ധിച്ചിട്ടില്ലെന്ന് പറയാനാവില്ല. താലി കെട്ടുമ്പോൾ വെറുപ്പ് മാത്രേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു. പക്ഷെ ഇപ്പോ അങ്ങനെ അല്ല. അവൾ സങ്കടപ്പെടുമ്പോൾ തന്റെ ഉള്ളിലും ഒരു നോവ് ഉണ്ടാവുന്നു. ചിലപ്പോളൊക്കെ അവൾ തന്നിൽ പുഞ്ചിരി ഉണർത്തുന്നു. ഇഷ്ടമാണോ എന്ന് ചോദിച്ചാൽ നിസംശയം ഇഷ്ടമാണെന്ന് പറയാനാവും. അത് ഏത് തരത്തിൽ ആണെന്ന് ചിന്തിച്ചിട്ടില്ല. ജാനു തന്റെ ഭാര്യയാണെന്നതിനെ പറ്റി താൻ പലപ്പോഴും മറന്നു പോയിരുന്നു. അവന് കുറ്റബോധം തോന്നി.
രാവിലെ എഴുന്നേൽക്കുമ്പോൾ തലയ്ക്കു നല്ല ഭാരം തോന്നിയിരുന്നു. വേഷം പോലും മാറാതെ താൻ കിടന്നുറങ്ങിയെന്നത് അവൾക്ക് വിശ്വസിക്കാനായില്ല. ഇന്നലത്തെ പല കാര്യങ്ങളും ഓർത്തെടുക്കാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും മൂടൽ മഞ്ഞു ബാധിച്ച പോലെ ആയിരുന്നു. ഒന്നും വ്യക്തമല്ല. വാശിക്ക് ബിയർ കുടിച്ചത് വരെ ഓർമ ഉണ്ട്. ഒരു ആവശ്യവും ഇല്ലായിരുന്നു. ഇന്ദ്രനെ അടുത്തെങ്ങും കണ്ടില്ല. അവൾ വേഗം ഫ്രഷ് ആയി. ഇപ്പൊ തലയ്ക്കു ഒരു ആശ്വാസം തോന്നുന്നുണ്ട്. അപ്പോളും ഇന്ദ്രനെ കാണാതെയായപ്പോൾ ബാൽക്കണിയിലേക്ക് അവളുടെ ശ്രദ്ധ തിരിഞ്ഞു. ഒരു കുഞ്ഞു കുട്ടിയെ പോലെ കസേരയിൽ ഇരുന്നു ഉറങ്ങുന്ന അവനെ കണ്ടപ്പോൾ വാത്സല്യമാണ് തോന്നിയത്. പതിയെ ആ മുടിയിഴകളിൽ തലോടി. ജാനു താഴേക്ക് പോയി കഴിഞ്ഞാണ് ഇന്ദ്രൻ കണ്ണുകൾ തുറന്നത്. അപ്പോളും അവളുടെ കൈകളിലെ തണുപ്പ് അവന് അനുഭവപ്പെടുന്നുണ്ടായിരുന്നു. കുറേ സമയം കഴിഞ്ഞിട്ടും പതിവ് ചായ കിട്ടാതെ വന്നപ്പോളാണ് അവൻ അടുക്കളയിലേക്ക് ചെന്നത്.
“ചായ കാണാഞ്ഞപ്പോ ഞാൻ കരുതി താൻ ജോലി തിരക്കിലാവും എന്ന്. താനിവിടെ സ്വപ്നം കണ്ടു നിക്കുവാണോ?”
ചായ കപ്പും പിടിച്ചു ആലോചിച്ചു നിക്കുന്ന ജാനുവിനെ കണ്ടതും അവൻ ചോദിച്ചു.
“ഞാൻ വരുവായിരുന്നു.”
അവന്റെ മുഖത്തു നോക്കാതെയാണ് അവളത് പറഞ്ഞത്.
ചായ വാങ്ങി കുടിച്ചു കൊണ്ട് ഇന്ദ്രൻ ഓരോന്നും സംസാരിക്കുമ്പോളും തല കുനിച്ചു നിൽക്കുന്ന ജാനുവിനെ അവൻ ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. തലേ ദിവസം ബോധമില്ലാതെ താൻ എന്തൊക്കെ ചെയ്‌തെന്ന ചിന്തയായിരുന്നു അവളുടെ മനസ് നിറയെ.
“ഇന്ന് ഞാൻ ജോലിക്ക് പോകുന്നില്ല. ഇന്ന് ഫുൾ തനിക്ക് റസ്റ്റ്‌ ആണ്. എല്ലാം ഞാൻ ചെയ്തോളാം.”
അത് കേട്ടതും അവളെ അതിശയത്തോടെ അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. അവളുടെ നോട്ടം കണ്ടപ്പോൾ അവനും ആവേശം കൂടി. അവൻ നേരെ അടുക്കളയിലേക്ക് പോയി പിന്നാലെ അവളും. യുദ്ധത്തിന് പോവുന്ന എക്സ്പ്രെഷനൊക്കെ ഇട്ടു അവൻ അടുക്കളയിലേക്ക് പോവുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ അവൾക്ക് ചിരി വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഗ്യാസ് കത്തിക്കാനും ദോശ മാവ് ഒഴിക്കാനുമൊക്കെ ജാനു അടുത്ത് നിന്ന് പറഞ്ഞ് കൊടുത്തു കൊണ്ടിരുന്നു. ഇന്ദ്രനാണെങ്കിൽ എല്ലാം അറിയാമെന്ന ഭാവവും.
“ഏട്ടാ അത്ര വലുതാക്കിയല്ല പച്ചക്കറി അറിയേണ്ടത്. ഞാൻ കാണിച്ചു തരാം.”
അവന്റെ കയ്യിൽ നിന്ന് കത്തി വാങ്ങാൻ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടാണ് ജാനു അത് പറഞ്ഞത്.
അവൻ അവളെ എടുത്ത് പുറകിലായുള്ള ടേബിളിൽ ഇരുത്തി. അവളുടെ മുന്നിൽ തൊട്ടരുകിലായി വന്നു നിന്നു. അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ നോക്കാൻ അവൾക്ക് കഴിയുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. അവന്റെ നിശ്വാസം അവളുടെ മുഖത്തു തട്ടുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
“കുറെ നേരായി തുടങ്ങിയിട്ട്. മര്യാദക്ക് ഇവിടെ ഇരുന്നോണം. എങ്ങാനും താഴെ ഇറങ്ങിയാൽ ആണ്. ഞാൻ ചെയ്തോളാം.”
ഇത്രയും പറഞ്ഞ് വീണ്ടും തിരിഞ്ഞു ജോലി ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി. ജാനു ശെരിക്കും ഞെട്ടി പോയിരുന്നു. പെട്ടെന്ന് എന്താണ് സംഭവിച്ചതെന്ന് പോലും മനസിലായില്ല. അവളുടെ ഇരുപ്പ് കണ്ട് അവന്റെ ചുണ്ടിലും ഒരു പുഞ്ചിരി ഉണ്ടായി.
ഫുഡൊക്കെ റെഡി ആക്കി കഴിഞ്ഞ് ഇന്ദ്രൻ തന്നെ അവളെ താഴെ ഇറക്കി. അവളുടെ മുഖം നാണം കൊണ്ട് ചുവന്നിരുന്നു. വലിയ കാര്യത്തിൽ ഫുഡ്‌ കഴിച്ചു തുടങ്ങിയപ്പോളാണ് പാചകം അത്ര നിസാര കാര്യമല്ലെന്ന് അവന് മനസിലായത്. മടിയോടെ ജാനുവിനെ നോക്കിയപ്പോൾ പുള്ളിക്കാരി അവനെ നോക്കി വൃത്തിക്ക് ചിരിച്ചു കാണിച്ചു.
“എന്തേ കഴിക്കുന്നില്ലേ?”
“ഇത്തിരി ഉപ്പു കൂടി പോയോ?”
“ആഹാ ഉപ്പൊക്കെ മനസിലാവുന്നുണ്ടോ?”
അവനും അവളെ നോക്കി ഇളിച്ചു കാണിച്ചു.
“നമുക്ക് ഓൺലൈൻ ഫുഡ്‌ വാങ്ങാം.”
ഒരു കുസൃതി ചിരിയോടെ അവനത് പറഞ്ഞപ്പോൾ അവളും ചിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
“ഡോ നമുക്ക് നാളെ രുദ്രേച്ചിയുടെ അടുത്ത് പോവാം. പിന്നെ മാധവ മാമയെയും വിളിക്കാം. എല്ലാവർക്കും കൂടെ പോവാം.”
“ആണോ..?”
“ആണെന്നെ.”
അവളുടെ കണ്ണുകളിലെ സന്തോഷം അവൻ ആസ്വദിച്ചു തുടങ്ങിയിരുന്നു.
പിറ്റേന്ന് രാവിലെ തന്നെ അവർ രുദ്രയുടെ അടുത്തേക്ക് പുറപ്പെട്ടു. ജോലിത്തിരക്ക് കൊണ്ട് മാധവൻ വന്നില്ല. അനുവും ശിവയും മാത്രമാണ് അവരുടെ കൂടെ പോയത്. കാറിൽ ഇരിക്കുമ്പോൾ പലപ്പോഴും ഇന്ദ്രന്റെ കണ്ണുകൾ ജാനുവിനെ തേടി പോയിരുന്നു.
തുടരും…..