ഒരു “ജാക്കി” കഥ
Story written by Praveen Chandran
================
ഞാൻ വാച്ചിൽ സമയം നോക്കിക്കൊണ്ടേയിരുന്നു..
“ദൈവമേ ലേറ്റ് ആയിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാല്ലോ..മൂന്നാമത്തെ ബസ്സാ തിരക്കുകാരണം കയറാൻ പറ്റാതെ വിട്ടുകളയുന്നത്..ഇനിയും ലേറ്റ് ആയാൽ ഇന്റെർവ്യൂ തീരും..
ഡിഗ്രികഴിഞ്ഞേപ്പിന്നെ ഇത് പത്താമത്തെ ഇന്റെർവ്യൂ ആണ് ഇതും കിട്ടിയില്ലേൽ?..വീട്ടിലെ അവസ്ഥ പരിതാപകരമാണ് ഇതു കിട്ടിയേ പറ്റൂ..” ഞാൻ മനസ്സിലോർത്തു…
“ഹാവൂ ബസ് വരുന്നുണ്ട്..” എനിക്കാശ്വാസമായി…
രാവിലെയായതിനാൽ ബസ്സിൽ നല്ല തിരക്കാണ്..പുരുഷന്മാരുടെ ഡോറിലൂടെ ഉളളിലേക്ക് കയറാൻ തിരക്കോടു തിരക്കാണ്..
ഈശ്വരാ ഈ ബസ്സും മിസ്സാവുമല്ലോ എന്നു കരുതി നിൽക്കുമ്പോഴാണ്..മുമ്പിൽ നിന്നും കിളിയുടെ വിളി..
“ചേട്ടാ ഇതിലൂടെ കയറിക്കോ”
അവൻ വിളിച്ചു പറഞ്ഞത് കേട്ട് ആദ്യമൊന്നു ശങ്കിച്ചെങ്കിലും ഇന്റെർവ്യൂവിന്റെ കാര്യമാലോചിച്ചപ്പോ പിന്നൊന്നും നോക്കിയില്ല..
ഞാൻ മാത്രമല്ലായിരുന്നു കൂടെ രണ്ടു പേർകൂടെ ആ വഴിക്കു കേറി..അവർ കിളിയുടെ ആ വിളിക്ക് വേണ്ടി കാത്തു നിൽക്കുന്നവരായിരുന്നു…പെണ്ണുങ്ങൾക്കിടയിലൂടെ തിക്കി തിരക്കി അവർ പിന്നിലേക്കു പോയി…ജാള്യത കാരണം ഞാനവിടെ തന്നെ തിന്നു..
“അല്ല ചേട്ടാ ചേട്ടനാണോ കിളി അതോ ഞാനാണോ..അങ്ങോട്ട് ഉളളിലേക്ക് കയറി നിൽക്ക് ചേട്ടാ” കിളി വിളിച്ചു കൂവി..
“ഇവനൊക്കെ ഇതു തന്നെ പണി..രാവിലെ ടൈയും കെട്ടിയിറങ്ങിക്കോളും..പെണ്ണുങ്ങളെ മുട്ടാൻ” ഞാനുളളിലേക്കു കയറാൻ നോക്കിയതും ഒരു അമ്മച്ചി പറഞ്ഞു..
എന്റെ തൊലിയുരിഞ്ഞു പോയി..അതുകേട്ട് അവിടെ ചുറ്റിലുമുണ്ടായിരുന്നവർ എന്നെ പുച്ഛത്തോടെ നോക്കി..
പിന്നിൽ നിന്ന് ഏതോ ഒരു ചേട്ടൻ വിളിച്ചു കൂവി
“ജാക്കിചാൻ”…
ഞാൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കി..സ്ഥിരമായി ബസ്സിൽ മുന്നിൽ നിന്ന് സഞ്ചരിക്കുന്ന ഭൂലോക ജാക്കിചാനായിരുന്നു അത്..ഇന്നെന്തോ ആ സ്ഥാനം മറ്റാരോ കയ്യടക്കിയിരുന്നു..അതാ ഇന്നു നല്ലപിളള ചമയുന്നത് ഞാനോർത്തു…
വല്ലാത്ത ഒരവസ്ഥയിൽ പെട്ടപോലെയായിരുന്നു ഞാനപ്പോൾ..പലരും എന്നെ നോക്കി അടക്കം പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു..
“എന്തായാലും അടുത്ത സ്റ്റോപ്പിൽ ഇറങ്ങുക തന്നെ..ജോലിയേക്കാൾ വലുത് അഭിമാനമാണ്” ഞാൻ മനസ്സിലാലോചിച്ചു..
എനിക്ക് രണ്ടു പെങ്ങന്മാരാണ്..അതു കൊണ്ടുതന്നെ വഴിവിട്ടൊരു തരത്തിലും കളിച്ചിട്ടുമില്ല ഇനി കളിക്കുകയുമില്ല..
“വഴിയിൽ നിക്കാതെ ഒന്നു മാറെടോ..ആൾക്കാർക്കിറങ്ങണം..അതല്ല നിനക്ക് സുഖിച്ചേ പറ്റൂന്നു ണ്ടെങ്കിൽ രാത്രി വീട്ടിലേക്കു വാ” നാട്ടിലെ പ്രമുഖ പ ടക്കമായിരുന്നു അതു പറഞ്ഞത്..
ഞാൻ ചൂളിപോയ നിമിഷം..അതിനും ചിരിക്കാനും ഏറ്റുപിടിക്കാനും കുറച്ചുപേരുണ്ടായിരുന്നു..കാരണം തനൊരു ആണാണല്ലോ..
സ്റ്റോപ്പിലെത്തിയതും എന്നെ തിക്കി തിരക്കി കൊണ്ട് കുറച്ചു പെണ്ണുങ്ങളിറങ്ങിപോയി…പരമാവധി ഞാനൊഴിഞ്ഞു കൊടുത്തിട്ടും പലരും കുടകൊണ്ട് കുത്തിയിട്ടൊക്കെയാണ് ഇറങ്ങി പോയത്..ഞാനിറങ്ങാൻ നോക്കിയതും സ്റ്റോപ്പിൽ നിന്ന് ഒരു കൂട്ടം കോളേജു പെമ്പിളേളർ ഉളളിലോട്ടു തിക്കി കയറിയതും ഒരുമിച്ചായിരുന്നു..
ഞാനവരുടെ ഇടയിൽ പെട്ട് പിടഞ്ഞു..എന്റെ ഫയലാരൊക്കെയോ ചവിട്ടിക്കൂട്ടി..ടൈ കഴുത്തിൽ മുറുകി കൊണ്ടിരുന്നു….
“അമ്മേ” ഞാനോളിയിട്ടു..ആരോ സൂചികൊണ്ട് പിന്നിൽ നിന്ന് കുത്തിയിരിക്കുന്നു..
“ചേട്ടൻ ഇത്തരക്കാരനാണെന്നു ഞാനറിഞ്ഞിരുന്നില്ല” എവിടെയോ കേട്ട ശബ്ദമാണല്ലോ എന്നാലോചിച്ച് തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോൾ അതാ സഹോദരിയുടെ കൂട്ടുകാരി…
എല്ലാം കൊണ്ടും പൂർത്തിയായിരുന്നു…ഒരു സീറ്റ് പോലും ഒഴിഞ്ഞു തരാതെ അവരെന്നെ പീ ഡി പ്പിച്ചു
കൊണ്ടിരുന്നു..ഓ.. ഇതിനെ പീ ഡനം എന്നു പറയില്ല ല്ലോ അല്ലേ..
അവസാനം ബസ്സ് കോളേജിനു മുന്നിൽ എത്തിയതും എന്നെ തിക്കിഞ്ഞെരുക്കികൊണ്ട് ആ പെൺ പട ഇറങ്ങിപോയി…
ബസ് ഏകദേശം കാലിയായി..എന്റെ ഫയലുകൾ ചിന്നം ഭിന്നമായിരിക്കുന്നു..ടൈ എവിടെയോ പോയിരുന്നു..ഷർട്ടും പാൻസുമെല്ലാം ചുളിഞ്ഞു..സൂചികുത്തിയിടത്ത് ചോ രയൊലിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…
പലരും എന്നെ തുറിച്ചു നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു..സഹായിക്കാൻ പോയിട്ട് ഒരു ആശ്വാസവാക്കു പോലും പറയാൻ ആരേയും കണ്ടില്ല..കാരണം താനൊരു പുരുഷനാണല്ലോ..മറിച്ച് സ്ത്രീയായിരുന്നെങ്കിൽ…
സീറ്റിനടിയിൽ ടൈ തപ്പുന്നതിനിടെ ഒരു കാരണവർ തോളിൽ തട്ടിക്കൊണ്ടു പറഞ്ഞു…
“ഭാഗ്യവാൻ”….
~പ്രവീൺ ചന്ദ്രൻ