ആ നിമിഷം അവളുടെ തോളിൽ പിടിച്ചു എന്താടി മുഖത്തൊരു ഭാരമെന്ന് ചോദിക്കണം എന്നുണ്ടായിരുന്നു…

എഴുത്ത്: മനു തൃശ്ശൂർ

===================

അച്ഛാ… അച്ഛാ…

ഏഴ് വയസ്സുള്ള മോൻ്റെ ശബ്ദം കേട്ടാണ് സെറ്റിൽ കിടന്നുറങ്ങിയ ഞാൻ കണ്ണുകൾ തുറന്നു അവനെ ഒന്ന് നോക്കി…!!

എന്താട..??

അമ്മൂമയെ കാണാൻ പോണം അമ്മൂമ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു അങ്ങോട്ട് വരാൻ സ്ക്കൂൾ പൂട്ടിയിട്ട് രണ്ട് ദിവസം ആയച്ഛ..!! ഞാൻ അവിടെ പോയിക്കോട്ടെ..??

അവൻ്റെ സംസാരം കേട്ടു ഭാര്യ അപ്പോഴേക്കും അടുക്കള വാതിൽക്കൽ എത്തിയിരുന്നു..

അവളുടെ മുഖത്ത് സ്നേഹത്തോടെ ഉള്ളൊരു പുഞ്ചിരിയും ഞാനെന്ത് പറയുമെന്നുള്ള ആകാംക്ഷയും..

അച്ഛ പോവല്ലെ അച്ച..??

മോൻ്റെ വീണ്ടും വീണ്ടും ഉള്ള ചോദ്യത്തിന് അവനോടു എന്തു പറയണം എന്ന് അറിയാതെ അവനെ പിടിച്ച് മടിയിൽ ഇരുത്തി .

“അച്ഛൻ്റെ നല്ല കുട്ടിയല്ലെ ഇപ്പോൾ പോയി കളിച്ചെ അച്ഛനൊന്നു ഉറങ്ങട്ടെ…

പറഞ്ഞപ്പൊൾ..അവനൊന്നും മിണ്ടാതെ മടിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി പോയി

പിന്നെ കിടന്നപ്പോൾ ഉറക്കം വന്നില്ല മനസ്സ് ആകെ ചിതറി പോയ പോലെ മകൻ്റെ മൗനം മനസ്സിനെ വല്ലാതെ ഉലച്ചപ്പോൾ

അത്രയും നാളുകൾ മനസ്സിൽ കൂട്ടിവച്ചതൊക്കെ എവിടെയൊ വീണു നഷ്ടപ്പെട്ടു കണ്ണുകൾ എന്തൊ ഓർത്തു നിറഞ്ഞു..

കൊല്ല പരീക്ഷ കഴിഞ്ഞു സ്ക്കൂളിലെ അവസാന ദിവസവും വൈകുന്നേരത്തെ ഇളം ചൂട് വെയിലേറ്റ് സന്തോഷം കൊണ്ട് തുള്ളിച്ചാടി വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങിയ ആ ഓർമ്മകൾ മനസ്സിൽ കടന്നു വന്നു..

അന്ന് സ്ക്കൂൾ വിട്ട് വരുമ്പോൾ അമ്മമ്മ കാത്തിരിപ്പുണ്ടാവും അമ്മ വീട്ടിൽ കൊണ്ട് പോവാൻ ..പോവാൻ ഏറെ കൊതിച്ചു ഞാനും..

ഇന്ന് പോവണ്ടന്ന് അമ്മ പറയുമ്പോൾ വാശിപിടിച്ചു പുത്തനുടുപ്പിട്ട് വഴിയിലേക്ക് ആദ്യം ഇറങ്ങി നിക്കും..

അന്ന് അമ്മയെന്ത അങ്ങനെ പറഞ്ഞത് എന്ന് മനസ്സിൽ ആയത് ഞാനും ഒരുച്ഛനായപ്പോൾ ആയിരുന്നു … മക്കൾ അടുത്തില്ലാത്ത ഒരു വിഷയം അത് വലുതാണ്..

കുഞ്ഞു നാളിലെ ആ ഓർമ്മകൾ കണ്ണിൽ കുത്തി കണ്ണീര് വന്നപ്പോൾ കിടക്കാൻ തോന്നീല ..

പതിയെ എഴുന്നേറ്റു അടുക്കളയിൽ ചെന്നപ്പോൾ കെട്ട്യോൾ ജോലിയിൽ മുഴങ്ങി നിൽക്കാണ്..

ഞാനവളുടെ അടുത്ത് ചെന്ന് ചാരി നിന്നു രണ്ടു ദിവസം കഴിഞ്ഞ ജോലി ഉണ്ട് നമ്മൾ മോനെ കൊണ്ട് അവിടെ പോയ ഒരഞ്ചാറ് ദിവസം അവിടെ നിൽക്കേണ്ടി വരും ..

പെട്ടെന്ന് ഞാനിങ്ങ് പോന്ന അവരെന്ത കരുതും ?? അതുകൊണ്ട് അവൻ്റെ സന്തോഷത്തിന് ഒരു മറുപടി പറയാൻ പറ്റീല ..പോവാം എന്നൊ പോവാൻ പറ്റില്ലെന്നൊ അപ്പോൾ എനിക്ക് പറയാൻ കഴിഞ്ഞില്ല..

എന്നാലും എനിക്ക് അവൻ്റെ മനസ്സ് അറിയാം അവൻ്റെ പ്രായത്തിൽ ഞാനും ഇതുപോലെ ആയിരുന്നു എന്നാലും ഇപ്പോൾ..??

ഉം.. സാരമില്ല ..!! ഏട്ടൻ പോയി കിടന്നൊ ..എനിക്കും ഇപ്പോൾ അവിടെ പോയി നിൽക്കാൻ ഒന്നും തോന്നണില്ല നമ്മുടെ വീട് ഇതല്ലെ…!!

എടീ നിനക്ക് അറിയില്ലെ നമ്മുടെ ബുദ്ധിമുട്ട് ഇഷ്ടം ഇല്ലാഞ്ഞല്ല അവനോടു ഒന്നും പറയാഞ്ഞ്..

കഴുകി കൊണ്ടിരുന്ന പാത്രം അവിടെ വച്ച് അവളെന്നെ നോക്കി..

“സാരമില്ല ഇനി അതിനെ കുറിച്ച് അവനോടു പറയാൻ പോവണ്ട പിന്നെ അതുമതി രാത്രി മൊത്തം കരയാൻ..

അവൻ ഇനി അത് ചോദിക്കില്ല !!!

ലീവ് ഉള്ളപ്പോൾ നമ്മുക്ക് ഇവിടെ എവിടെ എങ്കിലും ചുറ്റി കാണിക്കാന്ന് പറഞ്ഞു അവൾ വീണ്ടും പാത്രം കൈയ്യിലേടുത്തു കഴുകാൻ തിരിഞ്ഞു നിൽക്കുമ്പോൾ..

എന്തൊ ഒരു സങ്കടം അവളും ഉള്ളിൽ കെട്ടി നിർത്തിയിട്ടാണു തോന്നുന്നു കൺപീലികളിൽ വിറയൽ ബാധിച്ചു മുഖം ചുവന്നു ചുണ്ടുകൾ മുറുക്കി പിടിച്ചിരുന്നു..

ആ നിമിഷം അവളുടെ തോളിൽ പിടിച്ചു എന്താടി മുഖത്തൊരു ഭാരമെന്ന് ചോദിക്കണം എന്നുണ്ടായിരുന്നു പിന്നെ വേണ്ടന്ന് വച്ചു ചിലപ്പോൾ അത് മതി അവൾ കരയാൻ ..

മക്കളെന്തെങ്കിലും പറഞ്ഞാൽ എതിർത്താൽ അവൾക്ക് വിഷമം വരും

പിന്നെ കല്ല്യാണം കഴിഞ്ഞ ദിവസങ്ങളിൽ ചിലപ്പോൾ ഒക്കെ അവൾ അവളുടെ വീട്ടിലേക്ക് പോണമെന്ന് പറയുമ്പോൾ ജോലി കാരണം അതിനു പറ്റാറില്ല..ചിലപ്പോൾ അവളതൊക്കെ ഓർത്തു കാണും

എന്നാലും അവളൊന്നും പറയാറില്ല ദേഷ്യ പെടാറില്ല ..

അടുക്കള വാതിൽ കടക്കുമ്പോൾ ഞാനവളെ ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കി അപ്പോഴും അവൾ ആ പാത്രം തന്നെ കഴുകി കൊണ്ട് അങ്ങനെ തന്നെ നിൽക്കാണ്..

വീണ്ടും സെറ്റിൽ വന്നു ഇരുന്നപ്പോൾ ഉള്ളിലെ സന്തോഷം ഒക്കെ പോയി ..

മനസ്സ് എന്തൊ ഓർത്തു വിങ്ങി തുടങ്ങി ഒപ്പം ഓർമ്മകൾ നിറഞ്ഞ ഒരു ബസ്സിൻ്റെ കുലുക്കം ..

മുൻസീറ്റിൽ ഇരുന്നു റോഡിലേക്ക് നോക്കുന്ന എൻ്റെ കണ്ണുകൾ എൻ്റെ അടുത്തിരുന്ന അമ്മൂമ്മയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കുമ്പോൾ അമ്മമ്മയിൽ ഒരു സന്തോഷ കടൽ ഞാൻ കണ്ടിരുന്നു..

ഒടുവിൽ ബസ്സ് ഇറങ്ങി അമ്മയുടെ കൈവിട്ടു നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന പാടശേഖരത്തിന് നടുവിലൂടെ ഓടുമ്പോൾ…

ഓടല്ലെ കണ്ണ വിഴുമെന്നുള്ള അമ്മൂമയുടെ പിൻവിളി കേട്ടു നിന്ന് അമ്മൂമ അടുത്തെത്തും വരെ മണ്ണിൽ കിടന്ന കൊമ്പെടുത്തു കുത്തി കളിച്ചതും..

വൈകുന്നേരം പാടത്ത് കൂട്ടുകാർ ഒപ്പം പൂമ്പാറ്റ പിടിച്ചു കളിക്കുമ്പോൾ അകലെ നിന്നും അമ്മൂമ്മയുടെ വിളിക്കേട്ട് വീട്ടിൽ ലേക്ക് പോവാൻ മടിച്ച് നിൽക്കുമ്പോൾ..

കൂടെ ഉള്ളവർ പറയും..

അപ്പൂ അമ്മൂമ വിളിക്കുന്നു വീട്ടിലേക്ക് പൊക്കൊ അല്ലേൽ മാമൻ വടിയെടുത്തു വരുന്നു പറഞ്ഞു കൂടെ ഉള്ളവർ തിരച്ചു അയക്കുമ്പോൾ ഉള്ളിൽ സങ്കടം ഉണ്ടാവും..

ഓടി ചെല്ലുമ്പോൾ ഇടവഴിയിൽ കാത്തു നിൽക്കുന്ന അമ്മൂമ്മയെ കാണാം നേരം ഇരുട്ടായ് പറഞ്ഞു കൈയ്യിൽ പിടിച്ചു കൊണ്ട് പോയി വസ്ത്രം ഒക്കെ ഊരി കളഞ്ഞു അടുക്കള പുറത്തെ പ്ലാവിന്റെ ചോട്ടിലെ കല്ലിൽ കയറ്റി നിർത്തി മേക്കെഴുകി തരുമ്പോൾ

പ്ലാവിലെ കൊമ്പിലെ കൂട്ടിൽ ചേക്കേറിയ കൊക്കുകളുടെ ചിറകൊതുക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ടു നിൽക്കുമ്പോൾ

അമ്മയുടെ തറവാട്ടിൽ വിരുന്നു വന്ന..ചീനുവും അച്ചുവും അമ്മുവും വരുന്നുണ്ടാവും രാത്രി നേരത്ത് എല്ലാവരും ഉമ്മറത്ത് ഒത്തു കൂടി കഥകൾ പറഞ്ഞിരിക്കാൻ..

ആ നിമിഷം ഞാൻ അമ്മൂമയുടെ മറവിൽ ഒളിച്ചു നിന്നു നാണം മറക്കുമ്പോൾ അമ്മൂമ പറയും..

“അവരൊക്കെ കാണാൻ കിടക്കല്ലെ നേരെ നിൽക്കെട പറഞ്ഞു വീണ്ടും കല്ലിൽ കയറ്റി നിർത്തുമ്പോൾ എല്ലാം കണ്ടുള്ള അവരുടെ ചിരി കേൾക്കാം..

പിന്നീട് ദിവസങ്ങളിൽ മുറ്റത്തെ കൊങ്കുമത്തിലെ പൂക്കൾ പെറുക്കി എടുത്തു ഊർക്കിൾ കയറ്റി പമ്പരം ഉണ്ടാക്കിയതും ഒളിച്ചു കളിക്കുമ്പോൾ പുളിമരത്തിൽ കയറി പുളിർമ്പു കടിച്ചു ആദ്യം തന്നെ കണ്ടു എണ്ണാൻ വിധിച്ചതും ..

ഒടുവിൽ അവധിക്കാലം കഴിഞ്ഞു എല്ലാവരും പോവുമ്പോൾ മനസ്സിൽ ഇരുട്ട് മൂടിയതും..

പിറ്റേന്ന് തിരികെ കൊണ്ടു പോകാൻ അമ്മയും അച്ഛനും വരുന്ന ദിവസം രാത്രി ഉറക്കം ഉണ്ടാവില്ല..ഒപ്പം വിശപ്പ് ഉണ്ടാവില്ല..

പിറ്റേന്ന് അമ്മവീട് പടിയിറങ്ങുമ്പോൾ പ്രകൃതി പോലും നിശബ്ദമായ് ഉള്ളിൽ തട്ടുമ്പോൾ പോണില്ലെന്ന് പറഞ്ഞു അമ്മൂമയെ വിളിച്ചു കരയുമ്പോൾ..

” സ്ക്കൂൾ ഇല്ലാത്തുമ്പോൾ ഇനിയും വരാലൊ അമ്മൂമ എന്ന് പറഞ്ഞു

ഉമ്മറത്ത് നിന്ന് കണ്ണുകൾ ഒപ്പി നിൽക്കുന്ന ആ രൂപം കണ്ണുനീർ ഇടയിലൂടെ മങ്ങി നെഞ്ചു വിങ്ങും..

ഓർമ്മകൾ നെഞ്ചിൽ വന്നു വീണുടഞ്ഞതും ഞാൻ പിടഞ്ഞുണർന്നു…

മനസ്സ് വിങ്ങി ശ്വാസം മുട്ടി ഒന്ന് കിതച്ചു അടുക്കളയിൽ നിന്നിരുന്ന ഭാര്യയെ വിളിച്ചു ഓരു ഗ്ലാസ്‌വെള്ളം കൊണ്ട് വരാൻ പറഞ്ഞു..

വെള്ളം കുടിച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോഴ മനസ്സ് ശാന്തമായത് ഉള്ളൊന്ന് തണുത്തത് ..

ഒഴിഞ്ഞ ഗ്ലാസുമായി തിരിഞ്ഞു നടന്ന അവളെ വിളിച്ചു നിർത്തി പതിയെ പറഞ്ഞു നമ്മുക്ക് പോവാം അവനെ സങ്കട പെടുത്തണ്ട..!!

അവളൊന്നു മൂളി..തിരിഞ്ഞു നടന്നപ്പോൾ..

വേദനയോടെ എത്രപ്പെട്ടന്ന് ആയിരുന്നു എനിക്കെൻ്റെ ബാല്യം നഷ്ടപ്പെട്ടതെന്ന് ഞാനോർത്തു…

~മനു തൃശ്ശൂർ