നിന്നെയും കാത്ത്, ഭാഗം 63 – എഴുത്ത്: മിത്ര വിന്ദ

നന്ദന മുറിയിലേക്ക് ചെന്നപ്പോൾ ഭദ്രൻ ഉണർന്ന് കട്ടിലിൽ ഇരിപ്പുണ്ട്. “ആഹ് എഴുന്നേറ്റോ സാറെ. ഗുഡ് മോണിങ്‌. “

നന്ദന  കാപ്പി കൊണ്ട് വന്നു മേശമേൽ വെച്ചു. അപ്പോളേക്കും അവൻ എഴുന്നേറ്റു ഒന്ന് മുണ്ടൊക്കെ മുറുക്കി ഉടുത്തു.

“ഓഫീസിൽ പോണോടി ഇന്നു, അതോ ഞാൻ ചെന്നു അച്ചായനോട് സംസാരിച്ചാൽ മതിയോ ” മുഖവുര ഒന്നും കൂടാതെ കൊണ്ട്, ഭദ്രൻ നന്ദനയോട് ചോദിച്ചു.

അത് വേണ്ട ഏട്ടാ, എന്തായാലും ഇത്രയും ദിവസം ജോലി ചെയ്തതല്ലേ, കണക്കുകൾ ഒക്കെ ഇച്ചായനെ പറഞ്ഞു ബോധിപ്പിച്ചിട്ട് ഞാൻ തിരികെ മടങ്ങിക്കോളാം . “

ബെഡിൽ കിടന്ന ഷീറ്റ് ഒക്കെ എടുത്ത് നന്നായി മടക്കി വയ്ക്കുന്നതിനിടയിൽ നന്ദന ഭദ്രനോടായി പറഞ്ഞു.

” എന്തുപറ്റി പെട്ടെന്ന് ഇങ്ങനെ ഒരു തീരുമാനം എടുക്കാൻ, ഞാനറിയാത്ത എന്തെങ്കിലും പ്രശ്നം ഉണ്ടായോ അവിടെ”

“ഹേയ് ഇല്ലന്നേ….. ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ ഏട്ടാ, എനിക്ക് അങ്ങട് തോന്നി, അതാണ് “

” മുഖത്തുനോക്കി നുണ പറയാൻ നിനക്കറിയില്ല, അതുകൊണ്ടാണോ,  നിലത്തേക്ക് നോക്കിയിരിക്കുന്നത്”

അവനെ നോക്കാതെ കൊണ്ട് മറുപടി പറഞ്ഞ, നന്ദനയെ, അടിമുടി വീക്ഷിക്കുകയായിരുന്നു ഭദ്രൻ.

” എനിക്ക് അവിടെ തുടരാൻ ആവില്ല ഭദ്രേട്ടാ, വേറെ പ്രശ്നമൊന്നും ഉണ്ടായിട്ടില്ല, പക്ഷേ ഉണ്ടാവാതിരിക്കണമെങ്കിൽ ഞാൻ, അവിടെ ജോലിക്ക് പോകുന്നത് നിർത്തണം” എങ്ങും തൊടാതെ കൊണ്ട് അവൾ ഭദ്രനോട് പറഞ്ഞു.

” ആരാ അവിടെ നിനക്കിട്ട് ഏമാത്തിച്ചത് , വീണയാണോ അതോ… “

” ഞാൻ എല്ലാം പറയാം ഏട്ടനോട്, വൈകുന്നേരം ആവട്ടെ  “

” അതെന്താ ഇപ്പോൾ പറഞ്ഞാലു “

“ഓഹ്.. ഈ ഭദ്രേട്ടന്റെ ഒരു കാര്യം, ഇങ്ങനെ ക്വസ്റ്റ്യൻ ചെയ്യാനും മാത്രം, ഞാൻ വല്ല കൊ- ലക്കേസിലെ പ്രതിയാണോ”

അവന്റെ കവിളിൽ ചെറുതായൊന്ന് പിച്ചികൊണ്ട്, നന്ദന വെളിയിലേക്ക് ഇറങ്ങിപ്പോയി.

അവിടെ കാര്യമായി എന്തോ സംഭവിച്ചു എന്നുള്ളത് ഭദ്രന് വ്യക്തമായിരുന്നു..

അവളുടെ മുഖം ഒന്ന് വാടിയാൽ തനിക് മനസിലാകും, ആ കണ്ണ് ഒന്ന് നിറയാൻ പോലും ഇനി ഇട ഉണ്ടാവരുതേ എന്ന് മാത്രമേയുള്ളൂ തന്റെ പ്രാർത്ഥന.  അവളെ ജോലിക്ക് വിടാൻ തനിക്ക് യാതൊരു താൽപര്യവും ഇല്ലായിരുന്നു. എന്നിട്ടും പെണ്ണിന്റെ ഇഷ്ടം മാത്രം നോക്കിയാണ് അനുവാദം കൊടുത്തത്, ഇനി വീട്ടിലിരുന്ന് മൊരഞ്ഞു പോകണ്ടെന്നും വിചാരിച്ചു, ഇത്രയും പഠിച്ചതൊക്കെ അല്ലേ, എന്തെങ്കിലുമൊക്കെ ആവട്ടെ എന്ന് കരുതിയാണ്, അന്ന് സമ്മതിച്ചത്…. ഇത്രയും ദിവസം കൊണ്ട്, ആള് പകുതിയായി പോയി, ആ എന്തായാലും ആവട്ടെ, പരിപാടി ഇന്നത്തോടെ അവസാനിപ്പിക്കണം…

ഓർക്കുമ്പോഴും അവന്റെ നെറ്റിയിൽ ചുളിവുകൾ വീണു..താൻ അറിയാത്ത എന്തോ ഒന്ന്, അവളുടെ ഉള്ളിൽ പിടിച്ചു കുലുക്കിയിട്ടുണ്ട്. എന്തായാലും വൈകുന്നേരം കാര്യം പറയാം എന്നല്ലേ നന്ദന പറഞ്ഞത് അതുവരെ വെയിറ്റ് ചെയ്യാം എന്ന് അവനും തീരുമാനിച്ചു.

പല്ലുതേപ്പും കുളിയും ഒക്കെ കഴിഞ്ഞ് കയറി വന്നപ്പോൾ നന്ദന, വേഷം ഒക്കെ മാറ്റി റെഡിയായി നിൽക്കുകയാണ്.

സൂസമ്മച്ചിയോട് ഞാൻ സംസാരിച്ചോളാം കെട്ടോ മോളെ,  നീ ഇനി കഷ്ടപ്പെട്ട് ബുദ്ധിമുട്ടാൻ ആയിട്ട് പോകുവൊന്നും വേണ്ട, ഇപ്പോഴേ നടുവേദന ഒക്കെ തുടങ്ങിയാൽ എങ്ങനെയാ, ഒരു കുഞ്ഞു ഒക്കെ ആകേണ്ടതല്ലേ,,, ഇനി എപ്പോളാ മോളെ…,അതൊന്നും വെച്ചു താമസിപ്പിക്കേണ്ട കേട്ടോ… അല്ലാ ഞാൻ പറഞ്ഞുന്നേ ഒള്ളു.. നിങ്ങൾ ആണ് എല്ലാം തീരുമാനിക്കേണ്ടത്

അമ്മയുടെ പറച്ചിൽ കേട്ടുകൊണ്ട് ആണ് ഭദ്രൻ അകത്തേക്ക് കയറി വന്നത്.

നന്ദനയെ ഒന്ന് പാളി നോക്കിയപ്പോൾ പെണ്ണ് ഒന്ന് ചുവന്നു നിൽപ്പുണ്ട്… ക- ടിച്ചു തി-ന്നാൻ തോന്നി പോയി അവനു.

ഭദ്രേനെ കണ്ടതും അമ്മ പെട്ടെന്ന് തന്നെ പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങിപ്പോയി. ശരിയാ കേട്ടോടി ഇനി വെച്ച് താമസിപ്പിക്കേണ്ട എന്നാണ് എന്റെയും അഭിപ്രായം.

വാതിൽ ഒന്ന് ചാരിയിട്ട്, പെണ്ണിനെ പിന്നിൽ നിന്നും ആഞ്ഞു പുൽകി, അവളുടെ പിൻകഴുത്തിൽ നാവുകൊണ്ട് ഒന്ന് നുണഞ്ഞതും, നന്ദന വിറച്ചു പോയിരുന്നു.

“ഭദ്രേട്ടാ പിള്ളേര് അപ്പുറത്ത് ഉണ്ട് കേട്ടോ, “

നന്ദന പതിയെ പറഞ്ഞതും അവൻ പെട്ടെന്ന് വിട്ടകന്നു. നന്ദന പതിയെ മുഖമുയർത്തിയപ്പോൾ കണ്ടു കുറുമ്പോട് കൂടി തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്നവനെ. ആദ്യമായിട്ടാണ് ഭദ്രേട്ടന്റെ, അടുത്തുനിന്നും ഇങ്ങനെ ഒരു സമീപനം.

ഓർത്തപ്പോൾ ഒരുപാട് സന്തോഷം തോന്നിയെങ്കിലും, മനസ്സിൽ എവിടെയൊക്കെയോ ഒരു തേങ്ങൽ..

മേലേക്കാവിൽ അമ്മയെ വിളിച്ച് ശരിക്കും പ്രാർത്ഥിച്ചു കൊണ്ടാണ് അന്ന് അവൾ ഓഫീസിലേക്ക് ഇറങ്ങിയത്. ഇച്ചായൻ എന്തെങ്കിലും പറയുമോ ഏട്ടാ….എനിക്ക് ഒരു പേടി പോലെ തോന്നുന്നു.

കുറച്ചു ദൂരം പിന്നിട്ട ശേഷം നന്ദന ഭദ്രനോടായി ചോദിച്ചു.

“നിനക്ക് പറയാൻ ബുദ്ധിമുട്ടാണെങ്കിൽ ഞാൻ സംസാരിക്കാം, കുഴപ്പമില്ലെന്നേ, ഇത് അത്ര വലിയ ആന കുതിര കേസ് ഒന്നുമല്ലല്ലോ, ” അവൻ മറുപടിയും പറഞ്ഞു..

പക്ഷേ ഓഫീസിൽ ചെന്നപ്പോൾ അച്ചായൻ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല, പുതിയ ക്രഷർ എടുക്കുന്നതിന്റെ ലേലം ഉണ്ടെന്നും, കുറച്ചു പൈസ കൂടി ആവേണ്ടത് കൊണ്ട് ആരെയോ കാണാൻ പോയിരിക്കുകയാണെന്നും, ബീന ചേച്ചിയാണ് പറഞ്ഞത്..

സൂസമ്മച്ചിയെ കണ്ട് സംസാരിക്കാനായി ചെന്നപ്പോൾ, അവരുടെ ആരൊക്കെയോ റിലേറ്റീവ്സ് വന്നിട്ടുണ്ട്.

ദിവസം എറണാകുളത്തെ,ഏതോ ബന്ധുവീട്ടിലെ കല്യാണത്തിന് പോയപ്പോൾ അവിടെ നിന്നും വന്നതാണ് അവരൊക്കെ എന്ന് സെക്യൂരിറ്റി ചേട്ടനാണ് ഭദ്രനോട് പറഞ്ഞത്.

” സാരമില്ലെന്നും നമ്മൾക്ക് അവരോട് പിന്നീട് സംസാരിക്കാം, എന്തായാലും ശരി ഇന്നു കൊണ്ട് ഇവിടുത്തെ ജോലി അവസാനിപ്പിച്ച് മടങ്ങാമെന്നും ഒക്കെ പറഞ്ഞ് അവളെ സമാധാനിപ്പിച്ച ശേഷം ഭദ്രൻ വണ്ടി എടുക്കുവാനായി പോയി “

അപ്പോഴാണ് കണ്ടത് അകലെ നിന്നും നടന്നുവരുന്ന ബീന ചേച്ചിയെയും വീണയെയും. ഭദ്രേനെ നോക്കി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ച കൊണ്ട് ഇരുവരും അകത്തേക്ക് കയറിപ്പോയി.

നന്ദന ജോലിക്ക് വന്നതിന് ശേഷം, ഇരുവരും ഭദ്രനോട് അത്രയ്ക്ക് മൈൻഡ് ഇല്ല.  വീണയോട് അവനും അത്ര താല്പര്യത്തിൽ സംസാരിക്കാറൊന്നും ഇല്ലായിരുന്നു പക്ഷേ  ബീന ചേച്ചിയെ അവന് കാര്യമായിരുന്നു. എന്നാൽ നന്ദനയാണ് പറഞ്ഞത് അവരുടെ തനി സ്വഭാവ രീതി ഒക്കെ. അതിൽ പിന്നെ ഭദ്രനും അവരോട് വല്യ അടുപ്പം കാട്ടാൻ പോയില്ല.

ഇവരിൽ ആരോ ഒരാൾ നന്ദനക്കെതിരെ കളിച്ചു എന്നുള്ളത് അവനു വ്യക്തമായിരുന്നു. എന്നാൽ ഒരിക്കൽപോലും ടോണിയുടെ മുഖം അവന്റെ മനസ്സിലേക്ക് തെളിഞ്ഞു വന്നതുമില്ല.

നന്ദനയോട് കുറച്ച് ഭീഷണിപ്പെടുത്തി ആണെങ്കിലും ശരി വൈകുന്നേരം കാര്യങ്ങളൊക്കെ ചോദിച്ചു മനസ്സിലാക്കണം എന്ന് കണക്കുകൂട്ടി തന്നെ വണ്ടിയോടിച്ചു മുന്നോട്ടുപോയി.

നന്ദന തന്റെ  ബാഗും കുടയും ഒക്കെ കൊണ്ടുപോയി, എന്നും വയ്ക്കുന്ന സ്ഥാനത്ത് വെച്ച ശേഷം ഓഫീസ് റൂമിലേക്ക് ചെന്നപ്പോൾ,ടോണി അവിടെ ഇല്ലായിരുന്നു.

ശ്വാസം ഒന്ന് എടുത്തു വലിച്ചുകൊണ്ട് അവൾ തന്റെ ചേയറിൽ പോയിരുന്നു..

ഈശ്വരാ ഇന്ന് അയാൾ ലീവ് ആയിരിക്കണേ എന്ന് അവൾ മനസ്സിൽ ഒരുപാട് പ്രാർത്ഥിച്ചുകൊണ്ട് ആണ് അന്ന് അവിടെ ഇരുന്നത്..

ബീന ഇടയ്ക്കു ഒന്ന് വന്നു എത്തി നോക്കിയിട്ട് വേഗം പിന്തിരിഞ്ഞു പോയി. അവളോട് ഒന്നും ചോദിച്ചതുമില്ല. നന്ദു പിന്നെ അതൊന്നും അത്ര കാര്യം ആക്കിയില്ല. കാരണം ഒരാഴ്ച ആയിട്ട് ബീന ചേച്ചി അവളോട് അത്ര സംസാരിക്കില്ലയിരുന്നു. ഇന്നു ഒരു ദിവസം കൂടി അല്ലേ ഒള്ളു.. അത് തന്നെ ആശ്വാസം. നെഞ്ചിൽ ഒന്ന് കൈ വെച്ചു അമർത്തി അവൾ മുകളിലേക്ക് നോക്കി പറഞ്ഞു. പെട്ടെന്ന് ആയിരുന്നു മുറ്റത്ത് ഒരു വാഹനം വന്നു നിന്നത്.

ഒപ്പം അച്ചായന്റെ ഉറക്കെ ഉള്ള ഫോൺ സംഭാഷണവു കേട്ട് കൊണ്ട് അവൾ അങ്ങനെ ഇരുന്നു.

തുടരും.