തിരിച്ചറിവുകൾ…
Story written by Praveen Chandran
===========
ആക്സിഡന്റ് പറ്റി കാലൊടിഞ്ഞു കിടന്നപ്പോഴാണ് ഭാര്യയുടെ വിലയെന്താണെന്നറിയുന്നത്…
കല്ല്യാണം കഴിഞ്ഞ് നാളിതുവരെ ഞാനൊന്ന് അടുക്കളയിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു നോക്കിയിട്ടുപോ ലുമില്ലായിരുന്നു…ആ വീട്ടിലെ എല്ലാപണികളും അവളൊറ്റക്കാണ് ചെയ്ത് തീർത്തിരുന്നത്…
എനിക്കെപ്പോഴും ജോലിത്തിരക്കായിരുന്നു..എന്തിനോ വേണ്ടിയുളള പരക്കം പാച്ചിലുകൾക്കിടയിൽ എനിക്ക് വീട് ശ്രദ്ധിക്കാനോ അവളെ ശ്രദ്ധിക്കാനോ സമയമേയില്ലായിരുന്നു..
ഇപ്പോ ഈ കിടക്കയിൽ ഇങ്ങനെ കിടക്കുമ്പോൾ എവിടേക്കായിരുന്നു ഈ ഓട്ടം എന്ന് ഞാൻ ചിന്തിക്കുകയായിരുന്നു…
ആരോഗ്യമാണ് ഏറ്റവും വലിയ സമ്പത്ത് എന്നെനിക്ക് മനസ്സിലായി…
ഇപ്പോ എനിക്കെല്ലാത്തിനും സമയമുണ്ട് പക്ഷെ ഒന്നും ചെയ്യാനുമാവില്ല..
ഭാര്യ എന്നതിന്റെ അർത്ഥം എനിക്കിപ്പോഴാണ് മനസ്സിലാവുന്നത്…രാവിലെ എഴുന്നേൽക്കുന്നത് മുതൽ തുടങ്ങുന്നതാണ് പാവത്തിന്റെ ജോലികൾ…
പോരാത്തതിന് എന്റെ കാരൃം കൂടെ നോക്കണം ഇപ്പോ…ഭാര്യ അമ്മയാവുന്നത് ഇത്തരം സന്ദർഭങ്ങളിലാണെന്ന് എനിക്കു തോന്നി…
എന്നെ കുളിപ്പിക്കുന്നത് മുതൽ ചോറ് വാരിത്തരുന്നത് വരെ അവളാണ്…
ഒരിക്കൽപോലും ഒരു പരിഭവവും കാണിച്ചിട്ടില്ല…
ഒരു പക്ഷെ അവൾക്കാണ് ഇങ്ങനെ സംഭവിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ എന്നെക്കൊണ്ട് അവൾ ചെയ്യുന്നതിന്റെ ഒരംശം പോലും ചെയ്യാൻ പറ്റില്ലായിരുന്നു എന്ന ബൊധൃം എനിക്കു വന്നു..
എനിക്കിപ്പോ എല്ലാം മനസ്സിലാവുന്നുണ്ട്…നന്നായിരിക്കുമ്പോൾ എല്ലാവരും ഉണ്ടായിരുന്നു..സുഹൃത്തുക്കളും ബന്ധുക്കളും എല്ലാവരും…
വയ്യാതായപ്പോൾ നമ്മുടെ കുടുംബം മാത്രമേ നമ്മോടൊപ്പമുണ്ടാവൂ…
ഇനിയൊരിക്കലും അവളെ വേദനിപ്പിക്കരുതെന്ന് തോന്നി…എല്ലാ കാരൃത്തിലും പറ്റാവുന്ന ഒരു കൈ സഹായം അവൾക്ക് ചെയ്ത് കൊടുക്കെണമെന്ന് എനിക്കു തോന്നി..
“ചോറ് എടുക്കട്ടെ ഏട്ടാ?”
നിലം തുടക്കലു കഴിഞ്ഞ് ക്ഷീണിച്ച് വരുകയാണ് പാവം…
“ഇങ്ങോട്ടു വാ..ഇവിടെ ഇരിക്ക്”
“എനിക്കടുക്കളേൽ കുറച്ചു പണിയുണ്ട് ഏട്ടാ..”
“പ്ലീസ് എന്റെ മുത്തല്ലേ”
അവൾ ആശ്ചരൃത്തോടെ എന്റെ മുഖത്ത് നോക്കി..
“എന്താ പതിവില്ലാത്ത ഒരു സ്നേഹപ്രകടനമൊക്കെ”
അവളുടെ കൈ പിടിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു..
“പുണ്ണൃമാണു നീ..നൂറു കോടി പുണ്ണൃം”
അവളെന്നെ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി..
“വെറുതെ കിടന്ന് സിനിമാ ഡയലോഗ് പറയാതെ ഏട്ടാ..എനിക്ക് കുറച്ചുകൂടെ പണിയുണ്ട് ഞാൻ പോട്ടെ?”
“സതൃമാടോ ഞാൻ പറഞ്ഞത്..ഞാൻ അറിയാതെ പോയ സത്യം”..
അവളുടെ മുഖത്ത് ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരി വിടർന്നു..
“എന്തേ ഇപ്പോ ഇങ്ങനെയൊക്കെ തോന്നാൻ?”
“ഒന്നുമില്ലെടോ..ഞാനാലോചിക്കായിരുന്നു..ഞാൻ എന്ത് ക്രൂ രതയാണ് നിന്നോട് ചെയ്തിരുന്നതെന്ന്”
എന്റെ വായ്പൊത്തിക്കൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു..
“അങ്ങനെയൊന്നും പറയല്ലെട്ടോ എനിക്ക് വിഷമമാകും”
ആ കൈവെളളയിൽ ഒരു മുത്തം കൊടുത്തുകൊണ്ട് ഞാനവളെ നെഞ്ചോട് ചേർത്തു…
“മരണം വരെ ഇങ്ങനെ ചേർന്ന് കിടക്കാനാവണെ ഭഗവാനെ”
~പ്രവീൺ ചന്ദ്രൻ