എഴുത്ത്: SHIMITHA RAVI
അങ്ങനെ രണ്ടുമാസത്തെ അവധിയും കഴിഞ്ഞു കെട്ടിയോൻ അടുത്ത കപ്പലു പിടിച്ചു…!!(തിരിച്ചുപോയെന്ന്)…അങ്ങേരു അങ്ങ് ദൂരെ ഏതോ തീരത്ത് ഒടുങ്ങാത്ത തിരയും എണ്ണി ചിലപ്പോൾ എന്നേം ഓർത്തൊണ്ടു ഇരിക്കാവും എന്നോർത്തപ്പോൾ അറിയാതെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞു.
ഈ കണ്ണ് പണ്ടേ ഇങ്ങനെയാണ്…ഒരനുസരണെം ഇല്യാ…അങ്ങനെ അവന്റെ തോന്നി വാസം സമ്മതിച്ചു കൊടുക്കാൻ പറ്റോ…അവനെ തോൽപിക്കാൻ ഞാൻ കെട്ടും ഭാൻഡോം മുറുക്കി വീണ്ടും ഇറങ്ങി…പഠിക്കാൻ…കാര്യം അവനേം (ഐ മീൻ ആ അനുസരണ ഇല്ലാത്ത കണ്ണിനേം) പറഞ്ഞിട്ടൊരു കാര്യോം ഇല്യാ…
പുതുമോടിയാണേ…വല്ല ദേശത്തും നമുക്ക് പരിചയമില്ലാത്ത എല്ലാം നമ്മുടെ സ്വന്തം ആണെന്ന് പറഞ്ഞു പടിപ്പിക്കുമ്പോ സ്വന്തയിട്ടുള്ള കേട്യോൻ അടുത്തില്ലാത്തത് ശ്ശി കഷ്ടം തന്നാണ്…അത് ദേ നിങ്ങളെ പോലുള്ള പുരുഷപ്രജകൾക്കു ചിലപ്പോ മനസിലാവ്‌ല്യ…പക്ഷെ ദേ ഈ ചേച്ചിയോട് ചോദിച്ചു നോക്കിക്കേ..ഇല്ലേ ചേച്ചി..?? അഹ്ഹ് അതാണ്…
നിങ്ങള് ആണുങ്ങള് ഇന്നിപ്പോ സൈക്കോളജി അരച്ച് കലക്കി വന്നാലും ഞങ്ങള് പെണ്ണുങ്ങളുടെ വെഷമൊന്നും നിങ്ങക്ക് തിരിയൂലാ…അതവിടെ നിക്കട്ടെ…ഞാൻ ഭാണ്ഡോം തൂക്കി ഇറങ്ങീപ്പോ അമ്മായിയമ്മ പറഞ്ഞു “ന്നാ ന്റെ മോള് കുറച്ചീസം വീട്ടിൽ പോയി നിന്നോ…”
“ആഹ് ശരി അമ്മാ…” രോഗി ഇച്ഛിച്ചതും വൈദ്യൻ കല്പിച്ചതും പാൽഎന്നാലെ നിങ്ങളിപ്പോ ഓർത്തത്. അങ്ങനൊന്നും ഇല്ല…അമ്മ മോന്റെ കുഞ്ഞിലേ വീരസഹാസങ്ങളെ കുറിച്ച് പറഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ രണ്ടു പൈപ്പ് കണക്ഷൻ കണ്ണിലൂടെ ഇട്ടു എന്നൊക്കെയാണ് ആരോപണം. അതിനാണ് ഈ കുടിയിറക്കൽ…ഇതുകൊണ്ടൊന്നും ഞാൻ തളരൂല്ല…
ഹ്മ്….പഴയപോലെ ക്ലാസിൽ പൊയ്‌തുടങ്ങിയപ്പോൾ ആണ് വീട്ടിൽ പോയി നിക്കാൻ സുവർണാവസരം. പതിവ് വഴികൾ…പതിവ് സമയം…ഓർമ്മകൾ അലിഞ്ഞുചേരുന്ന വഴികൾ…
അങ്ങനെ അവിടന്ന് ക്ലാസിൽ പോവാൻ വേണ്ടി പഴയ ബസിൽ വലിഞ്ഞു കയറിയപ്പോൾ ആണ് മനസിന് വല്ലാത്തൊരു ചാഞ്ചാട്ടം. കണ്ണ് ആരാധനയോടെ ആ ഡ്രൈവർ പയ്യനിലേക്ക്…
ഹ്ഹോ ഇവനെ എന്തെ ഞാൻ നേരത്തെ ശ്രദ്ദിച്ചില്ല…കാര്യം അവനോടു പലപ്പോഴും ദേഷ്യം തോന്നിയിട്ടുണ്ടെങ്കിലും മുഖം ഇന്നാദ്യം ആയാണ് ശ്രദ്ദിക്കുന്നത്. കൊള്ളാം ഒരു കൊച്ചു കുഞ്ചാക്കോ ബോബൻ തന്നെ….
വേണ്ടാ…അവിഹിതം എന്നൊന്നും ചിന്തിച്ചു ആരും മെനക്കെടേണ്ട… കാര്യം ദാ ഇതാ..
ഫ്ലാഷ് ബാക്ക്…
കുതിര പുറത്തെ സഞ്ചാരം…വളവുകൾ മാത്രം ഉള്ള എന്റെ കൊച്ചു ഗ്രാമത്തിലെ വഴി…താൻ എന്തോ വലിയ പ്ലെയിൻ പറപ്പിക്കുകയ്യാണ് എന്ന അഹങ്കാരം ഒട്ടും ഇല്ലാത്ത ഡ്രൈവർ പയ്യൻ…സൊ പിടിച്ചിരുന്നില്ലെങ്കിൽ മൂക്ക് അവിടെ കാണില്ലെന്ന് സാരം…ഓരോ പത്തു മീറ്ററിലും വളവും അതെല്ലാം നൊടിയിട കൊണ്ട് വളച്ചെടുക്കുന്ന അവനും…
ഞാൻ പലപ്പോഴും ചിന്തിച്ചു പോയിട്ടുണ്ട് ഇവന് വൈകീട്ട് വീട്ടിൽ പോവന്ടെങ്കിൽ പോവേണ്ട…ഇത്രേം യാത്രക്കാരെ കൂടെ വീട്ടിലെത്തിക്കൂല എന്ന് വല്ല പ്രതിജ്ഞയും എടുത്തിട്ടാണോ ഇവൻ ഇവിടെ കേറി ഇരിക്കുന്നെന്നു…ഏതായാലും പറയുമ്പോ എല്ലാം പറയണോലോ…ഈ ബസിൽ മാത്രണ്‌ട്ടോ ഞങ്ങടെ റൂട്ടിൽ പാട്ടു വക്കാ…ഞാനൊരു സ്വപ്ന ജീവിയും…അതോണ്ട് ആ ബസിലെ യാത്ര എനിക്കിഷ്ടാരുന്നു.
അങ്ങനെ പാട്ടൊക്കെ കേട്ടു പുറത്തെ ഹരിതാഭ ഒക്കെ ആസ്വദിച്ച് നോം ബസിന്റെ ഡോറിന്റെ സൈഡിലെ സീറ്റിൽ ആണ് ഇരിക്കുന്നത്. എന്റെ സീറ്റും ഡോറും തമ്മിൽ ഉള്ള അകലം കയ്യെത്തുന്നതിലും കൂടുതകളാണ്. അവിടെ സുഖമായിട്ടു യാത്രക്കാർക്ക് നാലു പേർക്ക് എങ്കിലും നിക്കാം. ഞാൻ വിൻഡോ സീറ്റിൽ ആയത്കൊണ്ട് എനിക്ക് സൈഡിലെ കമ്പിയിൽ പിടിക്കാം. എന്റെ സീറ്റിൽ അപ്പുറത്തു ഇരിക്കുന്ന ആൾക്കാണ് ബുദ്ധിമുട്ട്…ബ്രേക്ക് പിടിച്ചാൽ ദാ കിടക്കുന്നു മൂക്കും കുത്തി താഴെ…പിടി ഇല്ലെന്നു സാരം…
ഞാനങ്ങനെ പാട്ടും കേട്ട് സുഖിച്ചിരിക്കുമ്പോ ആണ് ആ ചെക്കൻ വണ്ടി ഒന്ന് സ്റ്റൈൽ ആയി വെട്ടി വളച്ചത്. എല്ലാരും കൂടി ദാ ഒരു വശത്തോട്ടു…ഞാൻ കമ്പിയിൽ പിടിച്ചതും ഒരു പടക്കം പൊട്ടിയതും ഓർമ ഉണ്ട്…പിന്നെ കണ്ണ് തുറകുമ്പോ ചുറ്റും കുറെ തലകൾ…ആക്സിഡന്റ്…..??
പിന്നെ കുന്തം ആണ്. ഞാൻ ഒഴിച്ചു ബാക്കി എല്ലാരും വടി പോലെ നിൽക്കുന്നു. ഇതെന്താ സംഭവം…? അന്തം വിട്ടു കുന്തം വിഴുങ്ങിയമതിരി നോക്കുന്ന എന്നോടൊരു ചേച്ചി….”മോൾക്ക് കുഴപോന്നുല്യാലോ…”
“കുഴപ്പം…..” ഇല്ലാൻന്നു പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞപ്പോഴാണ് ഒരു വേദന. കവിളിലേക്ക് കൈ നീണ്ടു ചെന്നു. ആഹ്…നല്ല സുഖം…എന്താ സംഭവം എന്ന് പിന്നേം കുറെ കഴിഞ്ഞാണ് എനിക്ക് മനസിലായെ…
വളവു തിരിഞ്ഞപ്പോൾ ബാലൻസ് പോയ അപ്പുറത്തുന്ന ചേച്ചി വിൻഡോയുടെ കമ്പിയിൽ പിടിക്കാൻ കൈ നീട്ടിയതാണ്…ബാലൻസ് പോയതുകൊണ്ട് അത് ശക്തിയായ ഒരു മർദനം ആയി എന്റെ കവിളിൽ പതിച്ചു…സെറിബെല്ലത്തിന്റെ കണ്ട്രോൾ അങ്ങ് പോയി…നോം ബോധം കേട്ട് പോയി…തല്ലിയ വൈക്ളഭ്യത്തിൽ സോറി പറയാൻ വന്ന ചേച്ചിടെ തോളത്തോട്ടു പതിച്ചു..പാവം ചേച്ചി..പേടിച്ചുപോയി.
സാരല്യ അറിയാതെ പറ്റീതല്ലേ ഞാൻ ആശ്വസിപ്പിച്ചു. അന്ന് പിന്നെ ക്ലാസിലോട്ടു പോയില്ല. ജംഗ്ഷനിൽ ബസ് ഇറങ്ങി വീട്ടിലോട്ട് തിരിച്ചുപോയി. തലയിലെ തരിപ്പ് അപ്പോഴും മാറിയിട്ടില്ലയിരുന്നു. സ്വതവേ ഇരുനിറത്തിൽ ഉള്ള എന്റെ കവിളിൽ തിണർത്ത പാടുകൾ കണ്ടപ്പോൾ എനിക്ക് മനസിലായി ചേച്ചി നല്ല പണിയെടുത്തു തഴമ്പിച്ച കയ്യുടെ ഉടമ ആണെന്ന്…
കാര്യം വരേണ്ടത് ദേഷ്യവും ശത്രുതയും ആണെങ്കിലും കുട്ടിക്കളി വിട്ടുപോവാത്തൊരു മണ്ടികുട്ടി ആയോണ്ട് പിന്നെ കണ്ടപ്പോ ഞാൻ ചിരിച്ചു. ആൾ എന്റെ അടുത്തിരുന്ന വേറൊരു ചേച്ചിയെ എണീപ്പിച്ചു എന്റടുത്തു വന്നിരുന്നു. വീണ്ടും പറ്റിപോയയ്‌തിനു ക്ഷമ ചോദിച്ചു. വേദന ഉണ്ടൊന്നു ചോദിച്ചു. പയ്യെ തലോടി നോക്കി…പഠിക്കുന്ന കാര്യോം വീട്ടു കാര്യങ്ങളും ഒക്കെ ചോദിച്ചു. പതിവ് യാത്രകളിൽ പലപ്പോഴും ഞങ്ങൾ കണ്ടുമുട്ടി. ബർത്തമാനം പതിവായി..പതിയെ പതിയെ കൂട്ടുകാരായി…
വീട്ടു വിശേഷങ്ങൾ പറഞ്ഞ കൂട്ടത്തിൽ അറിഞ്ഞു അകാലത്തിൽ ഒറ്റക്കായി പോയതാണ്. ഒരു മോനെ ഉള്ളു. അവനെ വളർത്തിയത് പാറമടയിൽ പോയി പണിയെടുത്തിട്ടാ…അപ്പൊ ആ കണ്ണുകൾ നിറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു…എന്റെ കണ്ണും നിറഞ്ഞു അത് വേറൊന്നും കൊണ്ടല്ലാആട്ടോ…ഇത്രേം കൊല്ലം കരിങ്കല്ല് പൊട്ടിച്ച ആ കൈ വച്ചിട്ടാ എന്റെ കുഞ്ഞികവിള് അടിച്ചു നീരുവരുത്തിയതല്ലേ എന്നോർത്തിട്ടായിരുന്നെ….
പഠിക്കാൻ മിടുക്കി ആയത് കൊണ്ട് പഠന സ്വപ്‌നങ്ങൾ അങ്ങ് റീസെർച്ചിലും എംഫില്ലിലും കാട് കയറി നടക്കുമ്പോൾ ആണ് വീട്ടിന്നു ആ തീരുമാനം. ഇനീപ്പൊ കല്യാണം നോക്കാം. അത് കഴിഞ്ഞും പഠിക്കാലോ…ഹ്ഹോ….അങ്ങനെ കണ്ണീരിൽ കുതിർന്ന എന്റെ ആദ്യത്തെ പെണ്ണു കാണലിൽ ഞാൻ. പിന്നേം ഞെട്ടി…
ദാ ഇരുന്നു ചിരിക്കുന്നു എന്റെ കവിൾ അടിച്ചു നീര് വരുത്തീട്ടു…അച്ഛനും അമ്മേം നല്ല ബന്ധം ആണെന്ന് പറഞ്ഞതല്ലാതെ ഞാൻ കൂടുതൽ ഒന്നും അന്വേഷിച്ചില്ലയിരുന്നു. ഇപ്പൊ എല്ലാം മനസിലായി…നവീൻ..28 വയസ്…കപ്പലിലെ ജോലി…എല്ലാം ബസ് യാത്രക്കിടയിൽ എപ്പോഴോ കേട്ടറിഞ്ഞ കാര്യങ്ങൾ…എന്നെ എന്തുകൊണ്ട് തിരഞ്ഞെടുത്തു എന്നെനിക്കു ചോദിക്കണം എന്നുണ്ടായിരുന്നു…പറ്റിയ ഒരു സാഹചര്യം കിട്ടിയില്ല…അങ്ങനെ കല്യാണം കഴിഞ്ഞു. ഞാനിന്നു സന്തുഷ്ടയാണ്…
ഇപ്പോൾ മനസിലായോ ഞാനാ ഡ്രൈവർ പയ്യനെ ആരാധനയോടെ നോക്കിയത്തിന്റെ കാര്യം..? അന്ന് അവനാ സർക്കസ് അഭ്യാസം കാണിച്ചില്ലയിരുന്നെങ്കിൽ ഒരു പക്ഷെ മറ്റേതെങ്കിലും ഒരു വീട്ടിലെ മറ്റേതെങ്കിലും ഒരമ്മയുടെ മരുമകൾ ആയേനെ ഞാൻ…
ചിലപ്പോഴെങ്കിലും എനിക്ക് തോന്നിയിട്ടുണ്ട് ആയമ്മക്ക് ഒരു മോളെ കൊഞ്ചിക്കാൻ ഇഷ്ടമായിരുന്നു എന്ന്. മോനേക്കാളും അവർ എന്നെ ഇഷ്ടപെടുന്നു എന്ന്…ഒരിക്കലും വന്നു കയറിയ പെണ്ണെന്ന നിലയിൽ അല്ല സ്വന്തം മോളെ പോലെയാണ് ശാസിക്കുന്നതും വഴക്കടിക്കുന്നതുമെല്ലാം…
പിന്നെ പറ്റിയ ഒരു കുഞ്ഞു പ്രോബ്ലം എന്താന്ന് വച്ചാ അന്ന് പരിചയപ്പെട്ടപ്പോ വല്യമ്മേ എന്ന് വിളിക്കായിരുന്നു. സാധാരണ എന്റെ അമ്മയെക്കാൾ മുതിർന്നവരെ ഞാൻ അങ്ങനെയാ വിളിക്കാ…ബട്ട് ഇപ്പഴത്തെ പലർക്കും അതൊരു നാണകേടാന്ന് എനിക്ക് പലപ്പഴും തോന്നിട്ടുണ്ട്. അത്കൊണ്ട് ഇപ്പൊ എല്ലാരേം അങ്ങ് ചേച്ചി എന്നാണ് വിളിക്കാ…അതാവ്മ്പോ അവർക്ക് കുഴ പൊന്നുല്യ…ഇവിടേം ഞാൻ ആദ്യം പരിചയപ്പെട്ടപ്പോ സാരല്യ ചേച്ചി എന്നാണ് പറഞ്ഞത്…ചേച്ചിയെ അവസാനം അമ്മെ എന്നാക്കാൻ കുറച്ചു പാട് പെടേണ്ടിവന്നു. എന്നാലും അറിയാതെ ഇടയ്ക്കു നാവിൽ ചേച്ചി വരും. അതാരുടെയെങ്കിലും മുൻപിൽ വച്ചാകുമ്പോ ഒരു നോക്കി പേടിപ്പിക്കൽ ഉണ്ട്. ഞാനെന്തു ചെയ്യാനാ…ഇതൊക്കെ എന്റെ കുറ്റം കൊണ്ടാണോ??
ബൈ ദി വേ എനിക്കിറങ്ങേണ്ട സ്റ്റോപ്പ് എത്താറായി. എനിക്ക് ഫ്രീ ആയിട്ട് തരാൻ ഉള്ള ഒരു ഉപദേശം ന്താന്നു വച്ചാ തലമുതിർന്ന ആളുകളെ കാണുമ്പോ മനസ് തുറന്നു ചിരിക്കാൻ പഠിക്കാ…ഭാവിയിൽ അമ്മയിയാമ്മയും അമ്മയിയച്ഛനും ആവാൻ വേണ്ടിയൊന്നും അല്ല…കറ തീർന്ന നല്ല ബന്ധങ്ങളുണ്ടാവാൻ…അതൊരു സൗഹൃദമോ പരിചയമോ എന്തും ആയിക്കൊള്ളട്ടെ…ഒരാളെ കാണുമ്പോ ഒന്ന് ചിരിച്ചാൽ നമുക്ക് പ്രത്യേകിച്ച് നഷ്ടം ഒന്നും ഇല്ല…മറിച്ച് ഒരു പുഞ്ചിരി നൽകുന്ന പോസിറ്റീവ് എനർജി നമുക്കും അത് സ്വീകരുക്കുന്നവർക്കും എല്ലായ്‌പോഴും ഉണ്ടാകും…എന്നെ പോലെ അത് ഭാവിയിൽ നിങ്ങൾക്ക് തന്നെ ഗുണമായി വന്നു കൂടെന്നില്ല…
ഞാനന്ന് ആയമ്മയെ ദേഷ്യത്തോടെ മുഖം തിരിച്ചു നടന്നിരുന്നെങ്കിൽ ഞങ്ങളിന്നും ശത്രുക്കളായി ഇരുന്നേനെ…അത് കൊണ്ട് ആർക്കും ഒരു നന്മയും വരാനും ഇല്ല…സൊ ചിരിക്കാൻ ഒരിക്കലും പിശുക്ക് കാട്ടാതിരിക്കുക. കുറച്ചൊക്കെ ക്ഷമിക്കാനും പഠിക്കുക…നോട്ട് ദി പോയിന്റ്….
ഇതൊക്കെ ബായിച്ചിട്ടു കണ്ട ചെക്കന്മാരെ ഒക്കെ കാണുമ്പോ ആരും ചിരിച്ചു കാണിച്ചേക്കല്ലേ കോളേജ് കുമാരിമാരെ…ഇങ്ങോട്ടുള്ള നോട്ടം ശരിയായ രീതിയിൽ ആണോ എന്ന് മനസിലാക്കാനുള്ള സാമാന്യ വിവേകം ഉള്ളവരാണ് ഇത് വായിക്കുന്നത് എന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു. അത് പോലെ16 സെക്കൻഡിൽ കൂടുതൽ ചിരിച്ചോണ്ടു നിന്ന് പണി വാങ്ങാതിരിക്കാൻ സഹോദരന്മാരും ശ്രദ്ദിക്കുക…
സ്നേഹത്തോടെ…വലതു കാൽ വച്ച് കയറുന്നതിനു മുൻപേ അമ്മായിയമ്മയുടെ അടി വാങ്ങി ബോധം പോയ ഒരു പാവം പെണ്ണ്…