നീയെന്റെ പാതി – എഴുത്ത് : ലില്ലി
“” കൺഗ്രാജുലേഷൻസ് അമല…തന്റെ ഇടിയൻ പോലീസിനോട് പറഞ്ഞേക്ക് ആളൊരു അപ്പനാകാൻ പോകുവാണെന്ന്…. “”
ചിരിയോടെ ജെസ്സി ഡോക്ടർ എന്റെ നെറുകയിൽ തഴുകിപ്പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ കേൾക്കെ കണ്ണുകൾ സന്തോഷത്താൽ നിറഞ്ഞുവന്നു….
കാലങ്ങളോളം കനൽച്ചൂടിൽ പുകഞ്ഞ നെരിപ്പോടിലേക്ക് മഞ്ഞുകണം വീണുചിതറിയ പോലൊരു തണുപ്പെന്നെ പൊതിയുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു…
വിശ്വസിക്കാനാകാതെ വീണ്ടും എന്റെ കട്ടിലിനരികിൽ ചേർന്നു നിൽക്കുന്ന രാധികേച്ചിയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിയതും അതെ എന്നർത്ഥത്തിൽ നിറചിരിയോടെ എന്റെ തോളിൽ മെല്ലെ അമർത്തി.. …
മനസ്സ് നിറയെ ആളുടെ മുഖമാണ്… എന്റെ പോലീസിന്റെ…. മെല്ലെ ഞാനെന്റെ വലതുകരം അടിവയറിലേക്ക് ചേർത്ത് പിടിച്ചു ആ ജീവന്റെ തുടിപ്പിനെ ഒന്ന് തൊട്ടറിഞ്ഞു…
ആളുടെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചേർന്ന് ആ കൈകൾ പിടിച്ചെന്റെ വയറിൽ ചേർത്തുവച്ചു നാണത്തോടെ ആ കാതോരം പറയണമെനിക്ക് ”എന്റെ പോലീസിനെ ചാച്ചനെന്ന് വിളിക്കാൻ ഒരാള് വരുന്നുണ്ടെന്ന്”…..
കഴിഞ്ഞ രണ്ടിലധികം വർഷങ്ങളായി ഒരമ്മയാകാനുള്ള കാത്തിരിപ്പ്,
ആ സ്വപ്നങ്ങൾക്ക് മേൽ നിറം പുരളുന്നതും അമ്മയെന്ന മൃദുല വികാരമെന്റെ സിരകളിൽ ആളുന്നതും ഞാനറിഞ്ഞു…
“”അല്ല അമലമോളേ ഡെന്നീസ് എവിടെ…ഇന്നലെ ആളെ ടീവിയിൽ ഞാൻ കണ്ടിരുന്നു, സെക്രെട്ടറിയേറ്റിനു മുന്നിലെ ലാത്തിച്ചാർജിൽ..
എന്നാ ഇടിയാ കൊച്ചെ അവന്മാർക്കിട്ട് കൊടുത്തത്…””
ഒരു പ്രത്യേക നർമ്മം പൊതിഞ്ഞ താളത്തിലും രസത്തിലുമുള്ള ഡോക്ടറുടെ വാക്കുകൾ കേൾക്കെ രാധികേച്ചി പൊട്ടിച്ചിരിച്ചപ്പോൾ ഞാൻ കപടദേഷ്യത്തോടെ ആളെ നോക്കി കണ്ണുരുട്ടി…
“”അതിപ്പോൾ എന്ത് തെറ്റാ ജെസ്സി, പോലീസിനെ കല്ലെറിയാനും ജാഥ നടത്താനും പൊതുമുതൽ നശിപ്പിക്കാനുമൊക്കെ നടക്കുന്നവരെ പിന്നെന്ത് ചെയ്യണം… പ്രത്യേകിച്ച് ഇതൊക്കെ നമ്മുടെ സർക്കിൾ ഇൻസ്‌പെക്ടർ ഡെന്നിസാറ് നോക്കി നിൽക്കത്തും ഇല്ല.. “”
രാധികേച്ചിയുടെ വാക്കുകളിൽ എവിടെയൊക്കെയോ സാമൂഹിക ബോധമുള്ള പൗരയുണർന്നു…ആളും ഇതേ ഹോസ്പിറ്റലിലെ പീഡിയാട്രീഷ്യനും അതിലുപരി എന്റെ അയൽവാസിയും കഴിഞ്ഞ രണ്ട് വർഷങ്ങൾക്കു മേലെയായി എനിക്കൊരു നല്ല സുഹൃത്തുമാണ്…
സത്യത്തിൽ ദൂരെ നിന്ന് കാണുന്നവർക്കൊന്നും മനസ്സിലാകില്ല എന്റെ ഡെന്നിച്ചനെക്കുറിച്ച് … ആളിലുള്ള മുൻകോപിയും മുരടനുമായ പോലീസുകാരനെ മാത്രമേ ലോകമറിയൂ…
ആ ഗൗരവക്കാരന്റെ മുഖം മൂടിക്കുള്ളിലെ എന്റെ ഡെന്നിച്ചനെ എന്നെപ്പോലെ മറ്റാർക്കറിയും…സ്നേഹവും കരുതലും കുഞ്ഞു കുഞ്ഞു കുസൃതിയും നിറഞ്ഞ, ആർക്കും കടന്നുവരാനാകാത്തൊരു ലോകമുണ്ട് ഞങ്ങൾക്ക് …
ആളുടെ ഓരോ അണുവിലും ഞാനെന്ന ലോകത്ത് അടിമയായ സ്‌നേഹവാനായ ഒരു ഭർത്താവുണ്ട്… ചങ്കിനുള്ളിൽ നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന കളങ്കമില്ലാത്ത പ്രണയമുണ്ട്…
വിവാഹം കഴിഞ്ഞ് രണ്ടുവർഷങ്ങൾ കാത്തിരുന്നിട്ടും ഒരു കുഞ്ഞിനെ കൊടുക്കാൻ കഴിയാതെ ഹൃദയം നൊന്ത് കരയുമ്പോൾ നീയാടീ പെണ്ണെ എന്റെ മോളെന്ന് പറഞ്ഞു കൈകളിൽ കോരിയെടുത്ത് ആ കട്ടി മീശയാൽ എന്റെ കവിളിൽ കുസൃതി കാട്ടി ചിരിപ്പിക്കുന്നൊരു കാമുകനുണ്ട്…
അതിലുപരി അനാഥയായ ഈ അമലയെന്ന പെണ്ണിന് ബന്ധങ്ങളേറെയുള്ള ഒരു സ്‌നേഹവീട് തന്ന ഹൃദയമുണ്ട്….
ഓർമ്മകളോരോന്നും എന്റെ ചുണ്ടിൽ ചിരി പടർത്തിയപ്പോൾ എന്നെ നോക്കി കളിയാക്കി ചിരിക്കുന്ന രാധികേച്ചിയെ കാൺകെ ഞാൻ ജാള്യതയോടെ മുഖം തിരിച്ചു…
“”ആരെയാ നിന്റെ പോലീസിനെ ആണോ മോളേ പകൽസ്വപ്നം കാണുന്നെ… “”
നാണത്തോടെ ഞാനെന്റെ കണ്ണുകൾ ഇറുക്കി അടച്ചു…
പള്ളിവക അനാഥാലയത്തിനു മുന്നിൽ ദിവസങ്ങൾ മാത്രം പ്രായമുള്ള എന്നെ ആരോ ഉപേക്ഷിച്ചു പോയപ്പോൾ ദൈവത്തിന്റെ മാലാഖമാരാണ് വളർത്തിയതും പരിപാലിച്ചതും…
ആ വലിയ മതിൽക്കെട്ടുകൾക്കുള്ളിൽ നിന്നും ഈ ലോകത്തേക്കെന്നെ കൂട്ടിക്കൊണ്ടു വന്നത് ഒരിക്കൽ ഒരു പൊടിമീശക്കാരന് ഈ ആരുമില്ലാത്തവളോട് തോന്നിയ ദിവ്യാനുരാഗത്തിന്റെ കഥകളായിരുന്നു….
അന്നാട്ടിൽ പേരുകേട്ട തറവാട്ടിലെ ഒരേ ഒരു മകൻ… അൾത്താരയ്ക്ക് മുന്നിലായി നിന്ന് പള്ളി കൊയറിൽ ഞാൻ പാടുമ്പോൾ അത് കേട്ടു നിൽക്കുന്ന ആ തിളക്കമുള്ള കണ്ണുകൾ ഞാനെന്നാണ് ശ്രദ്ധിച്ചു തുടങ്ങിയതെന്നറിയില്ല…
എന്നിരുന്നാലും ആ നോട്ടങ്ങളോരോന്നും എന്നിലെ കുറവുകളെ സ്വയം അറിഞ്ഞു ഞാൻ അവഗണിച്ചിട്ടേ ഉള്ളൂ…. ഋതുക്കൾ മാറി മാറി പുനർജനിച്ചിട്ടും ഡെന്നീസിന് അമലയോടുള്ള കൺതിളക്കത്തിന് ഒട്ടും മങ്ങലേറ്റില്ല…
എന്റെ മനസ്സിലെവിടെയോ കൗമാരക്കാരിയുടെ ആശകൾ ഞാനറിയാതെ പൊട്ടിമുളച്ചപ്പോൾ അർഹത ഇല്ലെങ്കിലും ഞാനെന്റെ കരളിൽ ആ മുഖം കോറി വരച്ചു…
ചെറുപ്പത്തിലേ അപ്പനും അമ്മയും നഷ്ട്ടപ്പെട്ട ആളെ വല്യപ്പച്ചനും അമ്മച്ചിയുമാണ് വളർത്തുന്നതെന്ന്…പള്ളിക്കാര്യങ്ങളിലും അനാഥാലയത്തിന്റെ നടത്തിപ്പിലുമെല്ലാം ആ കുടുംബത്തിന്റെ പങ്ക് എറിയതാണെന്ന് ഒരിക്കൽ ഞാനറിഞ്ഞു…
ഇടയ്ക്കെപ്പോഴോ മൗനമായി പ്രണയ സ്വപ്നങ്ങൾ ഞങ്ങൾ ഇരുവരും നെയ്തുതുടങ്ങി….ഒരു നോക്കിൽ ഒരു ചിരിയിൽ ഒരു നൂറു കാര്യങ്ങൾ ഞങ്ങൾ പങ്കിടും…
കാലങ്ങൾ മറഞ്ഞപ്പോൾ ആ പൊടിമീശക്കാരൻ ആരോഗ്യദൃഢഗാത്രനായ ഒരു പുരുഷനിലേക്ക് എത്തപ്പെട്ടു….കട്ടി മീശയും വിടർന്ന നെഞ്ചുമായി സർക്കിൾ ഇൻസ്‌പെക്ടർ ഡെന്നീസ് അലക്സ്‌ ആയി സ്ഥാനമാറ്റം….
ഒരിക്കൽ അപ്പച്ചനെയും അമ്മച്ചിടെയും കൂട്ടി അനാഥാലയത്തിലേക്ക് വന്നു… അവരുടെ പൂർണ്ണസമ്മതത്തോടെ ചങ്കുറപ്പോടെ പറഞ്ഞു ഞാൻ എന്റെ അമലയെ കെട്ടിക്കൊണ്ടു പോകാൻ വന്നതാണെന്ന്…അനുവാദം തന്നു ആ കൈപിടിച്ച് തന്നെ ഏൽപ്പിക്കണമെന്ന്… പൊന്നുപോലെ നോക്കിക്കോളാമെന്ന്…
അതിലുപരി എനിക്കെന്തുവേണം…ഉപാധികളില്ലാത്ത പ്രണയം…
“”നോക്ക് അച്ചായ, നമ്മുടെ കൊച്ചുമോന്റെ സെലക്ഷൻ കൊള്ളാം…എന്റെ മോളൊരു കൊച്ചു മാലാഖ അല്ലിയോ.. “”
അന്നെന്റെ കവിളിൽ മെല്ലെ തഴുകി മനസ്സ് നിറഞ്ഞു അമ്മച്ചിയത് പറയുമ്പോൾ ആളെന്നെ കണ്ണിറുക്കി കാട്ടി ചിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…
ആ വലിയ തറവാട്ടിലെ ആരും അനാഥയാണെന്ന എന്നിലെ കുറവിനെ ചോദ്യം ചെയ്യുകയോ സഹതപിക്കുകയോ ചെയ്തിരുന്നില്ല…ആളെക്കാൾ അധികം പ്രാധാന്യം ചിലപ്പോൾ എനിക്ക് തരുമ്പോൾ ചെറിയ കുശുമ്പോടെ “ഹാ നമ്മളെ ആർക്കും ഇപ്പോൾ വേണ്ടാല്ലോ” എന്നും പറഞ്ഞു അമ്മച്ചിയുടെ മടിയിൽ കിടന്നു ആ വയറിൽ മുഖം ചേർത്തു ഉറങ്ങും…
അന്ന് സ്ഥലം മാറ്റം കിട്ടി ഈ പട്ടണത്തിലേക്ക് ഞങ്ങൾ ചേക്കേറിയപ്പോൾ അമ്മച്ചിക്കും അപ്പച്ചനും വല്ലാതെ സങ്കടമായിരുന്നു…കലികയറുമ്പോൾ എന്റെ കൊച്ചിനെ നീ ഒന്നും ചെയ്തേക്കല്ലേടാ ഡെന്നിച്ചാ എന്ന് അമ്മച്ചി പറഞ്ഞേൽപ്പിക്കുമ്പോൾ ആളെന്നെ നോക്കി കണ്ണു കൂർപ്പിച്ചു…
ഓർമ്മകൾ വീണ്ടുമെന്നെ പഴയ കാലങ്ങളിലേക്ക് കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോയി…
ആശുപത്രിയിൽ നിന്നും തിരികെയെത്തി ഫ്ലാറ്റിനു മുന്നിൽ കാർ നിർത്തിയപ്പോൾ ഞാനിറങ്ങി… തൊട്ടടുത്ത ഫ്ലാറ്റ് ആണ് രാധികേച്ചിയുടേത്…ഒരുമിച്ചു ഞങ്ങൾ ലിഫ്റ്റിനടുത്തേക്ക് നടന്നു…
ഇന്ന് രാവിലെ വേസ്റ്റ് കളയാൻ പോയി തിരികെ വന്നപ്പോൾ ലിഫ്റ്റിന് വെളിയിൽ ഞാൻ തലചുറ്റി വീണു… ബോധം വന്നപ്പോൾ ഹോസ്പിറ്റലിൽ ആയിരുന്നു ഞാൻ… അടുത്തായി നിൽക്കുന്ന രാധികേച്ചിയെ കണ്ടപ്പോൾ നടന്നതൊന്നും അറിയാതെ ഞാനുഴറി…പുള്ളിക്കാരിയാണ് ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നതെന്ന്…
ഡെന്നിച്ചനെ വിളിച്ചപ്പോൾ കിട്ടാതായി എന്ന്…നന്ദിയോടെ ഞാൻ ചിരിച്ചപ്പോൾ ചേച്ചിയെന്നെ കണ്ണുകൾ ചിമ്മിക്കാട്ടി…
എന്റെ മൊബൈൽ ഫ്ലാറ്റിലാണെന്ന് ഞാനറിഞ്ഞതും ഡെന്നിച്ചൻ വിളിച്ചു കാണുമോ എന്നതോർക്കേ നേരിയ ഭയമെന്നെ അലട്ടി…
ആ സന്തോഷവാർത്ത കാതിലെത്തിയപ്പോൾ വൈകിട്ട് വരുമ്പോൾ സർപ്രൈസ് ആയി ഡെന്നിച്ചനോട് പറയാമെന്ന് ചിരിയോടെ രാധികേച്ചി പറഞ്ഞപ്പോൾ അത് ഞാനും ശരിവച്ചിരുന്നു…
“”ചെല്ല്, ചെന്ന് കെട്ട്യോനോട് സന്തോഷവാർത്ത പറഞ്ഞിട്ട് കിട്ടാനുള്ളതൊക്കെ ചൂടോടെയങ്ങ് വാങ്ങിക്ക് പെണ്ണേ…””
ലിഫ്റ്റ് ഇറങ്ങി ഇടനാഴിയിലൂടെ നടന്നപ്പോൾ രാധികേച്ചി അതും പറഞ്ഞെന്റെ കവിളിൽ പിച്ചിയതും എന്റെ മുഖമൊന്നു തുടുത്തു…
യാത്രപറഞ്ഞു ചിരിയോടെ ഞാൻ നടന്നുചെന്ന് കൈ കതകിൽ തൊട്ടതും അകത്തേക്ക് തുറന്നു വന്നപ്പോൾ ഒരുപക്ഷെ പോയപ്പോൾ രാധികേച്ചി പൂട്ടാൻ മറന്നു കാണുമെന്നു ഞാനൂഹിച്ചു…
എന്നാൽ അകത്തെ കാഴ്ച കാൺകെ ഞാനൊന്ന് വിറച്ചു പോയി…വാരി വലിച്ചിട്ടു അലങ്കോലമായ ലിവിങ്ങ് റൂമിൽ അങ്ങിങ്ങായി പൊട്ടിച്ചിതറി കിടക്കുന്ന ഫ്ലവർ വേസുകളും സാധങ്ങളും…ആ കൂട്ടത്തിൽ എന്റെ മൊബൈൽ ഫോണും രണ്ട് പാളികളായി ചിതറി കിടക്കുന്നത് ഞാൻ കണ്ടിരുന്നു…
എന്നിൽ ഉരുണ്ടുകൂടിയ ഭയത്തെ ശാസിച്ചു ഞാൻ ചുറ്റിനും കണ്ണുകൾ ഓടിച്ചതും സോഫയിൽ വിയർത്തു കുളിച്ചു ഇരു കൈകളും തലയിൽ താങ്ങി കണ്ണുകൾ മറച്ചു ഡെന്നിച്ചൻ ഇരിക്കുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു…
ആളുടെ അരികിലേക്ക് വെപ്രാളത്തോടെ ചെല്ലാനൊരുങ്ങും മുന്നേ കൊടുങ്കാട് പോലെ പാഞ്ഞു വന്നു ആ കരുത്തുറ്റ കരങ്ങളാൽ എന്റെ കവിളിലേക്ക് ആഞ്ഞടിച്ചു…
ഒരുനിമിഷം കാതുകളിൽ ഒരു മൂളലും കണ്ണിൽ ഇരുട്ടും നിറയുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു…
കവിളെല്ലുകൾ ഞെരിഞ്ഞുടയുന്ന നോവിനാൽ ഞാനെന്റെ കവിളിൽ അമർത്തിപ്പിടിച്ചതും ശരീരം തളരുന്നതുപോലെ തോന്നിയെനിക്ക്… വീഴും മുന്നേ എന്റെ തോളിൽ അമർത്തിപ്പിടിച്ചു താങ്ങി നിർത്തുന്ന ഡെന്നിച്ചന്റെ കണ്ണുകൾ കോപത്താൽ കത്തിയെരിയുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു…
“” എവിടെ പോയിരുന്നെടീ നീയ്.. ഏഹ്…ഞാൻ എത്ര തവണ വിളിച്ചെന്നു നിനക്കറിയോ…ചുറ്റിനും ഡെന്നിച്ചനെ പൂട്ടാൻ ഊഴം കാത്തിരിക്കുന്ന ശത്രുക്കളാ…ഇവിടെ നിന്നെ കാണാതെ ഞാൻ എവിടെയെല്ലാം ഓടിയെന്ന് നിനക്ക് അറിയോടീ….””
ഡെന്നിച്ചന്റെ ആ ഭാവമെനിക്ക് പുതിയതായിരുന്നു… ശക്തിയോടെ എന്നെ സോഫയിലേക്ക് തള്ളിയിട്ട് ഡോറും വലിച്ചടച്ചു പുറത്തേക്ക് പായുന്നത് നിറയുന്ന കണ്ണുനീരിന്റെ മറവിലും എനിക്ക് കാണാൻ കഴിയുമായിരുന്നു….
നെഞ്ചിൽ തിങ്ങി വിങ്ങുന്ന സങ്കടം അണകൾ പൊട്ടിച്ചു ഒരു വിങ്ങലോടെ പുറത്തേക്കൊഴുകി…
മെല്ലെ പിടിച്ചെഴുനേറ്റു കവിൾ പൊട്ടി വായിലേക്ക് ഒഴുകിയ ചോര ഞാൻ വാഷ് ബേസിനിലേക്ക് തുപ്പിയതും ചുവരിലെ കണ്ണാടിയിൽ ആ വിരലുകൾ പതിഞ്ഞു തടിച്ച കവിളുകൾ കണ്ടെന്റെ വേദന ഏറി വന്നു…
തലോടിയിട്ടേ ഉള്ളൂ നാളിതുവരെ…ആ കരലാളനങ്ങളും സ്നേഹവും കുസൃതിയും ഒക്കെ കാട്ടുമ്പോഴും ഒരു നോവെനിക്ക് തരാത്തവനാണ്…ഇന്ന് എന്നേക്കാൾ സന്തോഷിക്കേണ്ടവൻ ഒരു വലിയ വേദന എന്നിലേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞു ഓടി മറഞ്ഞിരിക്കുന്നു…ഒരുവേള ഒന്ന് ചോദിച്ചുകൂടായിരുന്നോ നീയെവിടെയായിരുന്നെന്ന്…
വയ്യ എന്റെ നെഞ്ച് വിങ്ങുന്നു…ശരീരത്തിന്റെ നോവിനെക്കാൾ ഏറെ എന്റെ ഹൃദയമാണ് മുറിഞ്ഞു രക്തം വാർക്കുന്നതതെന്ന് ഞാനറിഞ്ഞു…
ആളുടെ ഭാഗം ചിന്തിച്ചാൽ ശെരിയാണെന്ന് എന്റെ മനസ്സ് ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് എന്നോട് ന്യായവാദം നിരത്തുമ്പോഴും, എന്നെ ഒരുവേള അറിയാൻ ശ്രമിച്ചില്ലല്ലോ എന്ന ചോദ്യവുമായി എന്റെ മനസ്സാക്ഷി വീണ്ടും തർക്കുത്തരം പറയുന്നതുപോലെ തോന്നിത്തുടങ്ങി..
ഏറെ നേരമെങ്ങനെ ഞാനിരുന്നു… നിലത്തു ചിതറിക്കിടന്നതെല്ലാം വൃത്തിയാക്കി ആ പഴയ അമലയാകാൻ ഞാനൊന്ന് തയ്യാറെടുത്തു…
ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് ഞാനെന്റെ വയറിൽ കൈചേർത്തുവച്ചെന്റെ പരിഭവങ്ങൾ പറഞ്ഞു…
എന്നെക്കാൾ ഏറെ ഡെന്നിച്ചനിപ്പോൾ വേദനിക്കുന്നുണ്ടാകുമെന്ന് എനിക്കറിയാം…
ആൾക്ക് വൈകുന്നേരം ചപ്പാത്തിയും കറിയും ഉണ്ടാക്കി വച്ചപ്പോൾ കവിളിലെ നീറ്റലിൽ ചുണ്ടു പിളർത്താൻ പോലുമാകാതെ ഡൈനിങ്ങ് ടേബിളിൽ തല ചായ്ച്ചു ഞാൻ കാത്തിരുന്നു…
ഏറെ വൈകിയിട്ടും ആള് തിരികെ എത്താത്തതിൽ ഞാനൊന്ന് പതറിയെങ്കിലും വിളിച്ചു ചോദിക്കാനുള്ള ഫോൺ പല കഷ്ണങ്ങൾ ആയികിടക്കുന്നു എന്ന് ഞാനറിഞ്ഞു…
ഇടയ്ക്കെപ്പോഴോ ഡോർ തുറന്ന് ആളകത്ത് വന്നത് ഞാനറിഞ്ഞെങ്കിലും തല ഉയർത്തി നോക്കാതെ ഞാൻ കിടന്നു….
പിണക്കമാണ് ഡെന്നിച്ചായ നിങ്ങളോടെന്ന് ഒരു നൂറുവട്ടം വാശിയോടെ ഞാൻ മൗനമായി പറഞ്ഞു…
മേശമേൽ എന്തോ ഒരു പൊതിക്കെട്ടു വച്ചിട്ട് എനിക്കടുത്തേക്ക് ഒരു ചെയർ നീക്കിയിട്ടിരുന്നത് അറിഞ്ഞിട്ടും ഞാൻ മൗനമായിരുന്നു…പൊതിയിൽ നിന്നും പുറത്തേക്ക് വരുന്ന ചൂടുള്ള പൊറോട്ടയുടെയും ബീഫ് ഫ്രൈയുടെയും ഗന്ധമെന്നിൽ കൊതി നിറച്ചെങ്കിലും എന്നിലെ വാശി മുന്നിട്ടു നിന്നു…
ഇണക്കങ്ങളും പിണക്കങ്ങളുമൊക്കെ മുൻപും ഒരുപാട് ഞങ്ങൾക്കിടയിൽ ഉണ്ടായിട്ടുണ്ടെങ്കിലും ഒരിക്കൽ പോലും എന്നെ ഒന്ന് നുള്ളി നോവിച്ചിട്ടില്ല…വഴക്കുണ്ടാക്കി ഇറങ്ങി പോയി ആള് തിരികെ വരുമ്പോൾ എന്നുമീ പൊതി പതിവാണ്…എനിക്ക് വളരെ പ്രിയപ്പെട്ട ഭക്ഷണം….എന്നെ സോപ്പിട്ട് പിണക്കം മാറ്റാനുള്ള പോലീസിന്റെ സൂത്രമാണിത്…ഇന്നെന്തോ അത്രവേഗം ക്ഷമിക്കാനാകാത്ത പോലെയും അതിലുപരി ആ സന്തോഷം പോലും പങ്കുവയ്ക്കാനാകാത്ത പോലെ എന്റെ മനസ്സ് ഉറച്ചു നിൽക്കുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു…
മെല്ലെ എഴുനേറ്റ് ആ മുഖത്തേക്ക് നോക്കാതെ വെട്ടിത്തിരിഞ്ഞു ഞാൻ മുറിയിലേക്ക് നടക്കാനൊരുങ്ങിയതും കൈകളിൽ പിടി വീഴുകയും ആ മടിയിലേക്കെന്നെ പിടിച്ചിരുത്തി കുതറി മാറാനാകാത്ത വിധം അടക്കി പിടിച്ചു വയ്ക്കുകയും ചെയ്തു….
മദ്യത്തിന്റെ ഗന്ധം ആ ശ്വാസത്തിൽ നിന്നുമുതിർന്നതും ഒരുവേള ഞാൻ മുഖമുയർത്തി ആ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ കുറ്റവാളിയെ പോലെ ആള് നീരസപ്പെടുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു…
എന്റെ കവിളുകളിൽ മെല്ലെ ആ അധരങ്ങൾ പതിഞ്ഞപ്പോൾ വേദനയാൽ ഞാൻ പുളഞ്ഞുകൊണ്ട് അടർന്നു മാറി മുറിയിലേക്ക് ഓടിച്ചെന്നു ഞാൻ കട്ടിലിനു ഓരം ചേർന്നു കിടന്നു….വീണ്ടും എനിക്കരികിലേക്ക് വന്നു ചേർന്ന് കിടന്ന് എന്നെ ആ നെഞ്ചിലേക്ക് അമർത്തി പിടിച്ചുകൊണ്ട് കവിളിൽ മൃദുവായി തലോടി…
ഒരു പാവ പോലെ അനാകാതെ ഞാനാ കരവലയത്തിനുള്ളിൽ കിടന്നു…എന്റെ മൗനം ആളെ തളർത്തുമെന്നെനിക്കറിയാം…
“”പെണ്ണേ…പെട്ടന്ന് നിന്നെ കാണാഞ്ഞപ്പോൾ….ഫോൺ വിളിച്ചിട്ട് കിട്ടാഞ്ഞപ്പോൾ ആകെ പേടിച്ചു പോയെടീ ഞാൻ… അറിയാല്ലോ നിനക്കെന്തേലും പറ്റിയാൽ എനിക്ക് സഹിക്കില്ലെന്ന്….ഒന്ന് രണ്ട് മണിക്കൂറുകൊണ്ട് ഞാൻ തിരക്കാൻ എങ്ങും ബാക്കി ഇല്ല….
അവസാനം നീ വന്നു ചിരിയോടെ നിന്നപ്പോൾ നിയന്ത്രണം വിട്ടുപോയടീ….””
ആ വാക്കുകളുടെ ഇടർച്ചയിൽ ആളുടെ ഹൃദയവേദനയും ധ്വനിക്കുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു…
എന്നിട്ടും ചോദിച്ചില്ല നീയെവിടെയായിരുന്നു എന്ന്….ചോദിക്കാതെ ഞാൻ പറയില്ല ഡെന്നിച്ചാ ഇതെന്റെ ചെറിയൊരു വാശിയാ….മൗനമായി അടർന്നു മാറി ഞാൻ ഭിത്തിയുടെ ഓരം ചേർന്നു കിടന്നപ്പോൾ വീണ്ടും എന്നോട് ചേർന്നു ചേർന്നു വരികയാ…
ആ നെഞ്ചിൽ എന്റെ മുഖം ചേർക്കാതെ ആളുറങ്ങാറില്ല…ആ തലോടലും സ്നേഹച്ചൂടും ഏൽക്കാതെ നാളിതുവരെ ഞാനും ഉറങ്ങിയിട്ടില്ല…. പക്ഷേ ഇന്നെന്തോ കഴിയുന്നില്ലെനിക്ക്… ഇടയ്ക്കെപ്പോഴോ ആള് മയങ്ങിയെന്നറിഞ്ഞതും ആ കൈ മെല്ലെ വലിച്ചെടുത്തു എന്റെ വയറിലേക്ക് മൃദുവായി ചേർത്തുപിടിച്ചു…ആ നെറുകയിൽ എന്റെ അധരങ്ങൾ ചേർത്ത് ചുംബിച്ചു ചേർന്നു ഞാൻ കിടന്നു…
മുൻകോപിയാണെന്നേ ഉള്ളൂ ആളെന്റെ ജീവനാണ്… എന്നെ രക്ഷിക്കാനും ശിക്ഷിക്കാനും അവകാശപ്പെട്ടവനാണ് ഡെന്നിച്ചനെന്ന് ഞാനെന്റെ മനസ്സിനെ പഠിപ്പിച്ചു ആ വാശിക്കുമേൽ മൂടുപടമിട്ടു….
രാവിലെ ഞാനുണർന്നു ചെന്നപ്പോളേക്കും അടുക്കളയിൽ എന്തൊക്കെയോ കാട്ടിക്കൂട്ടലുകൾ നടത്തുന്ന ഡെന്നിച്ചനെ നോക്കി ഞാൻ നിന്നു… എന്നെ കണ്ടതും ഓടി വന്നു ആ നെഞ്ചിലേക്ക് വലിച്ചു ചേർത്തെന്നെ ഇറുക്കെ പുണർന്നു… കവിളിലെ മെല്ലെ തഴുകി…
“”നീയെന്നോട് ക്ഷമിക്ക് പെണ്ണേ… “”
കാതോരം ആ വാക്കുകൾ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് എന്റെ കവിളിലെ പാടുകളിൽ മെല്ലെ അധരങ്ങൾ ഉരസിയപ്പോൾ കപടദേഷ്യത്താൽ അടർന്നു മാറി ഞാൻ ചായ ഉണ്ടാക്കാനായി തിരിഞ്ഞതും പിന്നിൽ നിന്നും വീണ്ടും കെട്ടി പിടിച്ചു എന്റെ തോളിൽ മുഖം ചേർത്തു നിന്നു…. ആളെപ്പോഴും ഇങ്ങനെയാണെന്ന് എനിക്കറിയാം ഇനി മിണ്ടും വരെ അടുത്തു നിന്നും മാറില്ല….എങ്കിലും ഇത്തവണ ഞാനല്പം കട്ടയ്ക്ക് പിടിച്ചു നിന്നു…..
മുറിയിൽ തല്ലിത്തകർക്കുന്ന ഓരോ സാധങ്ങളുടെയും ശബ്ദമാണ് എന്റെ മൗനം ആളെ ഒരുപാട് വേദനിപ്പിക്കുന്നു എന്ന് തിരിച്ചറിയാനെനിക്കായത്… ഈ അടവൊന്നും എന്നോട് വിലപ്പോകില്ലെന്ന മട്ടിൽ അടുക്കളയിൽ തന്നെ ഞാൻ നിന്നപ്പോൾ പിന്നീട് ശബ്ദമൊന്നും കേട്ടില്ല…
മെല്ല ഞാൻ മുറിയിലേക്ക് ചെന്നതും കട്ടിലിൽ കമിഴ്ന്നു കിടക്കുന്നതും ഇന്ന് ഡ്യൂട്ടിക്ക് പോകാനുള്ള യാതൊരു പ്ലാനും ആൾക്കില്ലെന്നും ഞാനറിഞ്ഞു… ചുണ്ടിൽ ഊറിക്കൂടിയ ചിരിയോടെ ഞാനാ കിടപ്പ് നോക്കി നിന്നു… എടൊ കള്ള പോലീസെ ഇത്തവണ ഞാൻ വിട്ട് തരില്ലാട്ടോ…
ഇടയ്ക്കെപ്പോഴോ സോഫയിൽ കിടന്നു ഞാനുമൊന്ന് മയങ്ങിപ്പോയി.. കവിളിൽ തണുപ്പുള്ള എന്തോ ഇഴയുന്നത് മനസ്സിലാക്കി ഞാൻ ഞെട്ടി ഉണർന്നതും എനിക്കരികിൽ ഇരുന്നു കവിളിലേക്ക് ഐസ് വച്ചു തടവുകയാണ് ഡെന്നിച്ചൻ…. ആ ഗൗരവമായ മുഖത്തെ കള്ളചിരിയും പിണക്കം മാറിയില്ലേ പെണ്ണേ എന്ന പരിഭവവും ഞാൻ വായിച്ചെടുത്തെങ്കിലും മുഖം വീർപ്പിച്ചു ഞാൻ ആൾക്ക് മുന്നിൽ ഇരുന്നു കൊടുത്തു…
ഇടയ്ക്ക് ആള് പുറത്തെവിടേക്കോ പോകുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ ആ മുഖത്തേക്ക് നോക്കാതെ ഞാനൊന്ന് മൂളി…
“”തിരിച്ചു വരുമ്പോൾ എന്റെ ഭാര്യ ഈ പിണക്കമൊക്കെ മാറ്റി എന്നോട് മിണ്ടാൻ റെഡി ആയിക്കോണം…അല്ലെങ്കിൽ ഞാൻ മൂന്നാം മുറ പ്രയോഗിക്കും…. കേട്ടോടീ…. “”
കള്ളച്ചിരിയോടെ കണ്ണിറുക്കി പറഞ്ഞു പുറത്തേക്ക് പോയതും അറിയാതെ എന്റെ ചുണ്ടിലും ചിരി വിടർന്നു പോയി
“കള്ള പോലീസെ മൂന്നല്ല മുപ്പതാംമുറ ആയാലും ഈ അമലയും ഇന്ന് അല്പം വാശിയിലാ “എന്നും പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ആൾക്കുള്ള ഇഷ്ടവിഭവങ്ങൾ ഒരുക്കാൻ ചുണ്ടുകോട്ടി ചിരിച് ഞാൻ അടുക്കളയിലേക്ക് നടന്നു…
അധികം വൈകാതെ തിരിച്ചെത്തിയപ്പോൾ ഡെന്നിച്ചനെന്നെ ഒരു കള്ളനോട്ടം നോക്കി… കാവിളിലേക്ക് മെല്ലെ തലോടി ഒരുമ്മയും തന്നുപ്പോൾ നീരൊക്കെ മാറി അവിടം പഴയപോലെ ആയെന്ന ആശ്വാസത്തിൽ ആളൊരു ദീർഘശ്വാസം എടുക്കുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു…
എന്റെ നോട്ടം കണ്ടിട്ടാണെന്ന് തോന്നുന്നു…
“”നോക്കി പേടിപ്പിക്കാതെ ചോറ് വിളമ്പടീ…””
ആ ചുണ്ടിലെ കുസൃതിയിലേക്ക് സ്വയം മറന്നു വീഴുമെന്നോർത്തു ഞാൻ മുഖം തിരിച്ചു പാത്രത്തിലേക്ക് ആഹാരം വിളമ്പി…
എന്റെ കൈ പിടിച്ചു തൊട്ടരികിൽ ഇരുത്തി ആദ്യ ഉരുള എന്റെ വായിലേക്ക് നീട്ടിതും എന്റെ കണ്ണുകൾ അറിയാതെ നിറഞ്ഞു പോയി…
“”നിന്റെ ഇച്ചായനല്ലിയോടി പെണ്ണേ നിന്നെയൊന്ന് തല്ലിയത്….ഇനി നീ ഇങ്ങനെ വിഷമിച്ചു നടന്നാൽ നിന്നെക്കാളും സങ്കടമാ എനിക്ക്…ദാ ഇത് കഴിച്ചു നിരാഹാരം അവസാനിപ്പിച്ചേ…””
ചെറു ചിരിയോടെ ഞാൻ വാതുറന്നു ആദ്യ ഉരുള കഴിച്ചു…ഇനി പിടിച്ചാൽ കിട്ടില്ല രണ്ട് മൂന്ന് അങ്ങനെ ഒരു പാത്രം ചോറും എന്നെ തീറ്റിക്കുന്ന തിരക്കിലാണ് എന്റെ പോലീസ്…
എന്തോ പെട്ടന്ന് വയറിൽ നിന്നും ഉരുണ്ടു കയറുന്നതും കഴിച്ചതെല്ലാം പുറത്തേക്ക് ഇരച്ചു വരുന്നു എന്ന് ഞാനറിഞ്ഞതും വാഷ് ബേസിനു അരികിലേക്ക് ഓടിയപ്പോൾ ആളും വെപ്രാളത്തോടെ എനിക്ക് പിന്നാലെ വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു….
കഴിച്ചതെല്ലാം ആളുടെ വിത്ത് വയറിലിരുന്നു ചവിട്ടി പുറത്തേക്ക് തള്ളുകയാണ്…
“”എന്നതാ നിനക്ക് പറ്റിയെ വാ നമുക്ക് ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോകാം….”” എന്നെയാ നെഞ്ചിൽ ചേർത്ത് വെപ്രാളപ്പെടുകയാണ് ഡെന്നിച്ചനെന്ന് ഞാനറിഞ്ഞു…
മെല്ലെയെന്നെ പിടിച്ചു സോഫയിലേക്കിരുത്തി ആളും കൂടെ ഇരുന്നു…
ഞാനാ കൈകൾ പിടിച്ചു എന്റെ വയറിലേക്ക് ചേർത്ത് വച്ചപ്പോൾ കൗതുകത്തോടെ എന്നെ നോക്കി ഒന്നും മനസ്സിലാകാതെ നിൽക്കുന്ന ആളുടെ കാതോരം ഞാൻ പറഞ്ഞു…”എന്റെ ഡെന്നിച്ചൻ ഒരു അപ്പനാകാൻ പോകുകയാണെന്ന്… “
അല്പനേരം ആളുടെ അനക്കമൊന്നും കേട്ടില്ല… അടുത്ത നിമിഷം ആ കണ്ണുകൾ വിടരുന്നതും ഗൗരവമാർന്ന മുഖത്ത് ഏതെല്ലാമോ ഭാവങ്ങൾ മിന്നി മറയുന്നതും ചിരിയോടെ ഞാൻ നോക്കിയിരുന്നതും എന്നെ വലിച്ചാ നെഞ്ചിലേക്കിട്ട് വരിഞ്ഞു മുറുക്കിയിരുന്നു…
എന്റെ മുഖം ചുംബനങ്ങളാൽ മൂടുമ്പോൾ ആ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞത് സന്തോഷം കൊണ്ടാണെന്ന് ഞാനറിഞ്ഞു…എന്തോ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞുപോയി…എന്റെ ഏങ്ങലുകൾ ഉയർന്നപ്പോൾ ആ കൈകൾ ശക്തിയോടെ മുറുകുന്നതും എന്റെ മുതുകിൽ ആ വിരലുകൾ തഴുകി ആശ്വസിപ്പിക്കുന്നതും ഞാനറിഞ്ഞു…
“”ദേ പൊലീസെ എന്നേം നമ്മുടെ കുഞ്ഞിനേം ഇന്ന് തന്നെ ഞെക്കി കൊല്ലുവോ…””
ചിരിയോടെ ഞാൻ പറഞ്ഞതും പെട്ടന്ന് എന്തോ ഓർത്ത പോലെ വേഗം എന്നിൽ നിന്നും അടർന്നു മാറി…
“”എടിയേ എന്റെ പൊന്നിന് ഞാനൊരു ഉമ്മ കൊടുക്കട്ടെടീ…””
ഒരു കെഞ്ചലോടെ ആളത് പറഞ്ഞതും മെല്ലെയെൻറ മടിയിലേക്ക് കിടത്തിയപ്പോൾ എന്റെ വയറിൽ മുഖം ചേർത്തു ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു…
അന്നത്തെ കാര്യങ്ങൾ ഒക്കെ ഞാൻ ഡെന്നിച്ചനോട് പറഞ്ഞപ്പോൾ ആളും ചെയ്ത തെറ്റോർത്തു വിഷമിക്കുന്നതും ആ കണ്ണുകൾ കുറ്റബോധത്താൽ കലങ്ങുന്നതും അറിഞ്ഞപ്പോൾ ഞാനെന്റെ മാറിലേക്ക് ആ മുഖം ചേർത്തു വച്ചു ‘ സാരമില്ല ഡെന്നിച്ചായാ എന്ന് പറഞ്ഞു ചിരിയോടെ ആ മീശ പിരിച്ചു വച്ചുകൊടുത്തു…
പിന്നീട് ഞാൻ കാണുകയായിരുന്നു എന്റെ ഡെന്നിച്ചന്റെ മാറ്റങ്ങളും ഭർത്താവിൽ നിന്നും ഒരു പിതാവാകാനുള്ള കാത്തിരിപ്പുകളും….
വീർത്തു വീർത്തു വരുന്ന വയറു കാണുമ്പോൾ ആൾക്ക് എന്നേക്കാൾ വെപ്രാളമാണ്…
ഇടയ്ക്കൊക്കെ വീർത്തുന്തിയ വയറിൽ ചെറിയ അനക്കങ്ങളും ചലനങ്ങളും വരുമ്പോൾ ഡെന്നിച്ചൻ അവിടേക്ക് ചെവി ചേർത്തു വയ്ക്കും…
“”എന്റെ കൊച്ചെന്താണ്ട് പറയുന്നുണ്ടല്ലോ…നീയിന്നൊന്നും കഴിച്ചില്ലേ പെണ്ണേ…ഇനി കൊച്ചിനെങ്ങാനും വിശക്കുന്നുണ്ടോടീ…””
കുസൃതിയോടെ ഡെന്നിച്ചനത് പറഞ്ഞെന്നെ കളിയാക്കുമ്പോൾ ആ നെഞ്ചിലെ രോമങ്ങളിൽ വലിച്ചു ഞാൻ വേദനിപ്പിച്ചു…
അമ്മച്ചിയും അപ്പച്ചനും ഇടയ്ക്കൊരിക്കൽ കാണാൻ വന്നിരുന്നപ്പോൾ തറവാട്ടിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകുകായാണെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ എന്റെ ഭാര്യയെ ഞാൻ നോക്കിക്കോളാമെന്ന് പറഞ്ഞു അമ്മച്ചിയേക്കാൾ വാശിയോടെ ഡെന്നിച്ചൻ നിൽക്കുന്നത് കാൺകെ സന്തോഷം കൊണ്ടെന്റെ ഉള്ളം നിറഞ്ഞു….
എട്ടാം മാസത്തെ സ്കാനിങ്ങിന് ശേഷം എന്തോ ചെറിയ കോംപ്ളിക്കേഷൻ ഉണ്ടെന്ന് ഡോക്ടർ പറഞ്ഞപ്പോൾ മുതൽ ഡെന്നിച്ചൻ ആകെ ടെൻഷനിൽ ആണെന്ന് ഞാനറിഞ്ഞു…
ഉറക്കത്തിൽ ഞാനൊന്നുണർന്നാൽ പോലും എനിക്ക് മുന്നേ ഞെട്ടി എഴുനേറ്റ് വേവലാതിയോടെ ലൈറ്റ് ഇടുന്ന ഡെന്നിച്ചനെ കാണുമ്പോൾ എന്തോ വല്ലാത്ത ഇഷ്ടത്തോടെ എനിക്കൊന്നുമില്ല പോലീസെ എന്ന് പറഞ്ഞു ഞാൻ ആ നെഞ്ചിലേക്ക് ചേർന്ന് കിടക്കും….
പ്രസവ സമയത്ത് എനിക്കെന്തെങ്കിലും അരുതാത്തത് സംഭവിക്കുമോ എന്ന പേടിയാണെന്ന്…. വീരശൂരപരാക്രമിയായ ആർക്കു മുന്നിലും നെഞ്ചും വിരിച്ചു തന്റേടത്തോടെ നിൽക്കുന്ന ഡെന്നിച്ചന് ഞാനെന്നാൽ ഏറ്റവും വലിയ ബലഹീനതയാണെന്ന സത്യം ഞാനാ ചുരുങ്ങിയ ദിവസങ്ങൾകൊണ്ട് തിരിച്ചറിയുകയായിരുന്നു…
എന്നെയും കുഞ്ഞിനേയും നോക്കാനാണെന്ന് പറഞ്ഞു ആള് ആറു മാസത്തെ ലോങ്ങ്‌ ലീവ് എടുത്തു വന്നപ്പോൾ വേണ്ടിയിരുന്നില്ല ടെന്നിച്ചായാ എന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞതും ആ മുഖം ദേഷ്യത്താൽ കടുക്കുന്നത് ഞാൻ നോക്കി നിന്നു…
ഈ ഉദ്യോഗം ഇല്ലേലും അങ്ങ് കാഞ്ഞിരപ്പള്ളിയിൽ നിനക്കും എനിക്കും നമ്മുടെ കുഞ്ഞിനും അവന്റെ തലമുറയ്ക്കും ഇരുന്നു തിന്നാനുള്ളത് ഉണ്ടെന്ന്….ഈ യൂണിഫോം പോലും ആർക്കെങ്കിലും പാവങ്ങൾക്ക് നല്ല കാര്യം ചെയ്യണമെന്ന് തോന്നിയിട്ടാണെന്ന്..പിന്നെ എന്റെ പെണ്ണിനെ ചോദിച്ചു ചെല്ലാനുള്ള എല്ലാ യോഗ്യതയും ആൾക്ക് വേണമായിരുന്നു എന്ന്….നിന്നെക്കാൾ വലുതായിട്ട് ഈ ഡെന്നിച്ചന് മറ്റൊന്നുമില്ലെന്ന്….
ഇനിയെന്ത് വേണമെനിക്ക്…. സ്വന്തം പ്രാണനേക്കാൾ പതിന്മടങ്ങു എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്ന കരുതുന്ന എന്റെ ഡെന്നിച്ചനെക്കാൾ മറ്റൊന്നും ഈ ഭൂമിയിൽ എനിക്ക് സ്വന്തമായി വേണ്ടെന്ന് എന്റെ ഹൃദയവും ഉച്ചത്തിൽ മന്ത്രിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു….
നീണ്ട കാത്തിരിപ്പിനൊടുവിൽ തങ്കക്കുടം പോലുള്ള ഞങ്ങളുടെ പൊന്നു മോനെ ഡെന്നിച്ചൻ മെല്ലെ ആ കൈകളിലേക്ക് വാങ്ങിയപ്പോൾ ആ കൈകൾ വിറകൊള്ളുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു….
സുഖപ്രസവമായിരുന്നു… എനിക്ക് കഠിനമായ ആരോഗ്യപ്രശ്ങ്ങൾ ഒന്നും നൽകാതെയാണ് മോൻ ഈ ഭൂമിയിലേക്ക് വന്നത് എന്നെക്കാളേറെ ഡെന്നിച്ചനെയാണ് സന്തോഷവാനാക്കിയത്….
കുഞ്ഞിന്റെ കണ്ണും മൂക്കും എല്ലാം പോലീസിനെ പോലെ തന്നെയാണെന്നും അവൻ ജൂനിയർ ഡെന്നിച്ചനാണെന്നും ഞാനുറപ്പിച്ചു…
“”അപ്പന് പിറന്നാൾ അപ്പടിയിരിക്കണം…”” അമ്മച്ചി അതിനിടയിൽ കുഞ്ഞിനെ നോക്കി ചിരിയോടെ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ആ കൈകളിലേക്ക് വാങ്ങി…
ജെസ്സി ഡോക്ടറും നേഴ്‌സുമാരും അപ്പച്ചനും അമ്മച്ചിയും രാധികേച്ചിയും ഒന്നും അവിടെ നിൽക്കുന്നത് കാര്യമാക്കാതെ എന്റെ കവിളിലും നെറുകയിൽ ആ അധരങ്ങൾ ചേർത്തു സ്നേഹത്തോടെ ചുംബിച്ചപ്പോൾ ജാള്യതയോടെ ഞാൻ കണ്ണുകൾ അടച്ചുപോയി… ഇമകൾ തുറന്നപ്പോൾ ബാക്കി ആളുകൾ ഒക്കെ അപ്രത്യക്ഷമായി എന്ന് ഞാനറിഞ്ഞതും കള്ളച്ചിരിയോടെ മീശ തടവിക്കൊണ്ട് ആള് എന്നെത്തന്നെ നോക്കി ഇരിക്കുകായാണെന്ന് ഞാനറിഞ്ഞു…
“”ഈ പോലീസിന് നാണമേ ഇല്ല… ഇനി ഞാൻ ആ ഡോക്ടറുടെ മുഖത്ത് എങ്ങനെ നോക്കും.””
“”ആഹാ, നീ ആ ഡോക്ടറിനെ തൽക്കാലം നോക്കണ്ട എന്നേം എന്റെ മോനേം മാത്രം നോക്കിയാ മതി… കേട്ടോടീ… “”
ചിരിയോടെ അതും പറഞ്ഞു കുഞ്ഞിച്ചുണ്ടു പിളർന്നുകൊണ്ടു കരയാൻ തുടങ്ങുന്ന കുഞ്ഞിന്റെ കവിളിൽ ഡെന്നിച്ചൻ മെല്ലെ തൊടുന്നത് ഞാൻ നോക്കിയിരുന്നു….
ദിവസങ്ങൾ ഓരോന്നും കാത്തുനിൽക്കാതെ കൊഴിഞ്ഞു വീഴുമ്പോൾ എന്റെ ഡെന്നിച്ചന്റെ സ്നേഹവും ഞങ്ങളുടെ കുട്ടിക്കുറുമ്പന്റെ കളിചിരികളും ആ വലിയ വീടിന്റെ അകത്തളങ്ങളിൽ ഒഴുകിപ്പരന്നു….
എനിക്കും ഡെന്നിച്ചനും ഒത്ത നടുവുവിലായി അവൻ കയ്യും കാലുമിട്ടടിച്ചു എന്തൊക്കെയോ കുസൃതി കാട്ടുകയാണ്…. അമ്മയേക്കാൾ അവന്റെ അപ്പനോടാണ് സ്നേഹം…എന്തോ അതൊക്കെ കാണുമ്പോൾ എന്റെ ഹൃദയം സന്തോഷത്താൽ നിറയുന്നതറിയും…
മോനെ തൊട്ടിലിൽ മെല്ലെ കിടത്തി ആട്ടി കൊടുത്തപ്പോൾ അവനുറങ്ങുന്നതും നോക്കി ഞാനിരുന്നു….
ആ കൈകൾ വിടർത്തി എന്റെ പ്രാണന്റെ നെഞ്ചിലേക്കെന്നെ പൊതിഞ്ഞു പിടിച്ചപ്പോൾസ്നേഹം നിറഞ്ഞു തുളുമ്പുന്ന ആ നെഞ്ചിലേക്ക് ഞാനെന്റെ കവിളുകൾ ചേർത്തുകിടന്നു.. ഇനിയേഴ് ജന്മങ്ങളിലും ഞാൻ പുനർജനിച്ചാലും ഈ നെഞ്ചിലെ ചൂടിൽ ഉറങ്ങാൻ ആഗ്രഹിച്ചുകൊണ്ട് ആ കരലാളനങ്ങളിൽ ഞാനുറങ്ങി….ഇനിയുള്ള നല്ല നാളേയ്ക്ക് വേണ്ടി….
?©